Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dalszy ciąg historii odnowionego Supermana. Rząd USA zaniepokojony działaniami człowieka ze stali korzysta z pomocy małżeństwa naukowców Alexandry i Lexa Luthorów by wynaleźli broń mogącą zniszczyć superbohatera. Jednocześnie na Ziemię przybywa inny Kryptończyk - Zod. Podobnie jak w poprzednich tomach najlepsza jest tu warstwa obyczajowa - Clark musi radzić sobie z nieufnością swoich współpracowników z redakcji, pogłębia swoje relacje z sąsiadką czy korzysta z rad swojej rodzicielki. Bardzo fajnie przedstawiono Lexa Luthora - jest on tutaj łagodniejszy i rozsądniejszy niż odpowiednik z głównego uniwersum; to jego żona jest twarda i bezwzględna. Rozczarowało mnie za to w jaki sposób przedstawiono Zoda - typowy czarny charakter, który chce wszystko rozwalić (chociaż w retrospekcjach dano mu całkiem sensowną motywację). Fabularnie nie wyszło nic specjalnego, głównym plusem jest udział ONZ i ich podejście do starcia Zod - Superman. Trochę wydaje się jednak mało wiarygodne, że ludzie dali się tak łatwo zmanipulować Zodowi (szczególnie, że nie ufali nawet Supermanowi). Warto jeszcze wspomnieć o wprowadzeniu reflektora wyświetlającego na niebie symbol Supermana - wyraźne odniesienie do batsygnału znanego z historii o Człowieku-Nietoperzu. Graficznie jest bardzo dobrze - Aardian Sayf świetnie oddaje dynamikę akcji, ale nie zawsze sobie radzi z emocjami na twarzach bohaterów. W komiksie zarówno pod względem fabularnym, jak i fabularnym widać dużą inspirację filmem "Człowiek ze stali". Osobiście uważam jednakże, że historia w komiksie została poprowadzona lepiej. Chociaż komiks jest słabszy od dwóch poprzednich tomów, to i tak jest całkiem dobry.