Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nie wpadnę w pułapkę twierdzenia, że palestyńska Nakba była w dziejach ludzkości wydarzeniem jedynym w swoim rodzaju. Historia dawna i współczesna, to ciąg podobnych nieszczęść, które dotknęły wiele narodów." Miała ona miejsce w drugiej połowie lat 40-stych XX wieku i stanowi jeden z punktów wyjścia do historii opowiedzianej w tej książce. Drugim jest życie Waddah al-Jamana, poety z siódmego wieku, który poniósł śmierć ponieważ chciał ochronić swoją ukochaną. Skrzynia, w której się ukrywał stała się jego grobowcem. Dlaczego się nie odezwał, dlaczego pozwolił zakopać się żywcem? Łatwo jest oburzać się, protestować, osądzać, jeśli nie doświadczyło się niczego podobnego. Jeśli nie uwzględnia się realiów. Skrzynia dla autora staje się metaforą getta w Lidzie, obozu izraelskiego dla Palestyńczyków. Nie ma tu zbyt wiele wydarzeń, akcja nie jest dynamiczna, bowiem nie na tym koncentruje się autor. Zdarzenie, sytuacja, wypowiedź staje się punktem wyjścia do rozważań na temat miłości, śmierci, odpowiedzialności, bezradności. Na temat ról: ofiary, kata, ofiary przyjmującej rolę kata. Narrator sięgając do zakamarków pamięci, wydobywa swoje najwcześniejsze wspomnienia, po to by zrozumieć kim jest. Odtwarza, interpretuje, reinterpretuje zdarzenia, o których wszyscy chcą zapomnieć, stąd czasem trudno określić, co jest faktem, a co wyobrażeniem. Uzupełnia luki w pamięci, bardziej tym co mu się wydaje, niż tym, co było w rzeczywistości. Doświadcza poczucia obcości tam, gdzie jest w: Nowym Jorku, Lidzie, Hajfie. Książka inna niż wszystkie, skupiona na przemyśleniach, dygresjach, rozważaniach.. Gęsta od znaczeń, metafor. Zmierzająca w stronę uniwersalizacji losu uciśnionych, z dużym pietyzmem i szczegółowością pokazując argumentację obu stron. Zanurza czytelnika w swojej opowieści również dzięki poetyckiemu językowi.