Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(…) nie rozumiem, jak autorzy mogą bronić swoich bohaterów, dowodząc, że są wytworem ‎wyobraźni, a nie prawdziwymi ludźmi. Dla mnie Hamlet jest bardziej rzeczywisty od Szekspira, ‎„‎‎‎idiota‎”‎ bardziej obecny tu i teraz niż Dostojewski (...).

Aby Żydzi mogli się stać narodem takim jak inne – a pojęcie „inne narody” odnosi się do ‎europejskich – musieli sobie wynaleźć własnych Żydów.

Polityka to tylko córka mitów, a fabrykowanie przeszłości stanowi warunek wznoszenia ‎pomników w teraźniejszości.

Może miłość polega właśnie na tym, że przeżywamy coś, czego tak naprawdę nie przeżyliśmy, ‎a kiedy się kończy, wspomnienia stają się podobne do zapachów, których nie sposób ‎odtworzyć.

Po­sta­no­wi­łem pi­sać ja­ko czy­tel­nik. Tu się kry­je praw­dzi­wa przy­jem­ność. Otwie­rasz książ­kę, bo­isz się jej nie­zna­nych świa­tów, po­wo­li się do niej zbli­żasz jak ktoś, kto stoi na brze­gu i wa­ha się, czy wejść do wo­dy. A kie­dy się w niej za­nu­rzasz, od­naj­du­jesz sie­bie – sta­łeś się już czę­ścią na­pły­wa­ją­cej fa­li, wzno­sisz się i opa­dasz, czu­jesz, że je­steś praw­dzi­wym au­to­rem książ­ki, po­nie­waż jest ona już te­raz two­ją wy­łącz­ną wła­sno­ścią. W ten spo­sób prze­ży­łem pierw­sze dwa la­ta w tym mie­ście. Oglą­da­łem fil­my, na­pa­wa­łem się ba­le­tem i mu­zy­ką, pi­łem fran­cu­skie wi­no i wód­kę, i czy­ta­łem tak, jak­bym pi­sał.

Kim je­stem, że­bym miał li­to­wać się nad ofia­ra­mi? Co zna­czy li­tość, kie­dy ca­ła hi­sto­ria ludz­ko­ści skła­da się z okru­cień­stwa i bar­ba­rzyń­stwa?

Jak Chrystus po wodach jeziora
tak szedłem ja w swych widzeniach, ale zstąpiłem z krzyża,
bo lękam się wysokości
i nie zwiastuję zmartwychwstania. Mahmud Darwisz
Fragment poematu Al-Džidarijja.

Sam wiesz, że wiek ma swoje prawa. Zaczyna się od pamięci, która zanika. Najpierw zapomina się ‎imiona. Na początku zanika imię, później zaczynają się stopniowo zacierać rysy, aż w końcu ‎człowiek skrywa się w swoim imieniu.

Czy słyszałeś o wojsku okupanta, które zakazuje ofiarom płakać? Nam zakazano, a kiedy nie ‎możesz płakać, bo boisz się, że cię zabiją, słowa tracą sens.

To nie getto, to klatka, a my jesteśmy jak kury. Traktują nas jak kury w klatce, ale jacy są ‎skąpi, niech ich szlag. Kury się karmi, a nas zostawili bez niczego.