Umberto Eco

"Wahadło Foucaulta" to intrygująca powieść pełna wielu sekretów, niedopowiedzeń i intryg, których doświadczamy dzięki głównemu bohaterowi Casaubon'owi i jego dwójce znajomych z Mediolańskiego wydawnictwa. Mowa oczywiście o Belbie i Diotallevim, którzy poprzez doktorat Casaubona dotyczący średniowiecznych templariuszy rozpoczynają (raczej nieświadomie) tworzenie Planu. Czym ów Plan jest? Dla nich był pewnym procesem twórczym, w którym mogli napisać swoją własną historię świata oplątaną w mroczną tajemnicę znaną tylko wspomnianym templariuszom. Jednakże, mimo iż, ten Plan wciąga ich do reszty i poświęcają mu niemal wszystkie wolne chwile, tak jednak te godziny spędzone nad księgami są czymś w rodzaju zabawy dającej im dosyć dużo rozrywki. Rozrywki trwającej tylko do pewnego momentu. Otóż w pewnym momencie tajemnica templariuszy nie tyle, co pochłania ich cały cenny czas, co zaczynają jej ulegać coraz bardziej. Rzecz, uznana przez historyków za przepadłą i nierozwiązywalną bujdę dla nich staję się nową rzeczywistością, chociaż wiedzą, że jest to rzeczywistość zupełnie fałszywa. Jednak czy aby na pewno fałszywa dla wszystkich? Nie, niestety. Casaubon, Belbo i Diotallevi poprzez wielogodzinne analizy wielu historycznych i diabolistycznych źródeł znajdują całkiem realne argumenty potwierdzające istnienie światowego spisku tającego mistyczne prawdy naszej planety. Kto jednak jest posiadaczem tej sekretnej wiedzy skoro mający trwać przez kilka wieków oryginalny Plan templariuszy nie doszedł do skutku, a templariusze rozsiani po Europie i Bliskim Wschodzie nie dają żadnych znaków życia, gdyż muszą się ukrywać? Okazuję się, że na tym właśnie polega sedno tajemnicy; pozostaje tajemnicą do tego momentu, do póki nie jesteś w stanie jej rozwiązać. Kiedy jednak pewna osoba podająca się za nieśmiertelnego hrabię odkrywa, że ktoś (Belbo, Casaubon i Diotallevi) odkrył "sekret", którego odkrycie nie było możliwe, fałszywa rzeczywistość Planu i spisku staję się dla życia trójki znajomych najzupełniej prawdziwa, co wcale nie wpływa dobrze na ich życie. Krótko mówiąc, bardzo fajna lektura, mająca taki wciągający i unikalny "włoski" klimat. Dużo frajdy, ale też sensacji kryje się za tą wielopokoleniową zagadką templariuszy i po tej książce na pewno z wielką chęcią sięgnę po jakieś inne dzieło Umberta Eco. Polecam 9/10.