Historia brzydoty
albumy
455 str.
- Tytuł oryginału:
- Storia della bruttezza
- Data wydania:
- 2018-10-02
- Data 1. wyd. pol.:
- 2012-12-01
- Liczba stron:
- 455
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380624061
- Tłumacz:
- Anna Gogolin, Agnieszka Zielińska, Bożena Topolska, Agnieszka Gołębiowska, Maria Głuch, Karolina Dyjas, Justyna Czaplińska, Olaf Kwapis
- Seria:
- Historia sztuki
- Wydawnictwo:
- Rebis
- Kategoria:
- albumy
- Tytuł oryginału:
- Storia della bruttezza
- Data wydania:
- 2018-10-02
- Liczba stron:
- 455
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380624061
- Tłumacz:
- Anna Gogolin, Agnieszka Zielińska, Bożena Topolska, Agnieszka Gołębiowska, Maria Głuch, Karolina Dyjas, Justyna Czaplińska, Olaf Kwapis
- Seria:
- Historia sztuki
- Wydawnictwo:
- Rebis
- Kategoria:
- albumy
Kontynuacja wielkiego hitu Historii piękna
Pozornie piękno i brzydota są konceptami, które wzajemnie się implikują. Zazwyczaj też rozumie się brzydotę jako przeciwieństwo piękna, więc wydaje się, że zdefiniowanie jednej wystarczy, by wytłumaczyć drugą. Objawianie się brzydoty na przestrzeni wieków jest wszakże dużo bogatsze i bardziej nieprzewidywalne, niż się powszechnie sądzi.
Zawarte w tej książce fragmenty antologii, obejmującej teksty z niemal trzech tysięcy lat, opatrzone niezwykłymi ilustracjami, wiodą nas zaskakującym szlakiem pomiędzy koszmarem, strachem i miłością; tu przejawy obrzydzenia podążają równym krokiem z poruszającymi odruchami współczucia, natomiast odrzuceniu deformacji towarzyszą dekadencka ekstaza oraz uwodzicielskie naruszanie wszelkich klasycznych kanonów. W demonach, obłąkanych, straszliwych nieprzyjaciołach i niepokojących obecnościach, w obrzydliwych otchłaniach i zwyrodnieniach, które ocierają się o wyrafinowanie, w odmieńcach i żywych trupach ujawnia się niezwykle szeroka, a często też nieoczekiwana wena ikonograficzna. Spotkawszy się na tych stronach z brzydotą natury, brzydotą duchową, asymetrią, dysharmonią, zniekształceniem, natknąwszy się tu na nikczemne, słabe, podłe, banalne, przypadkowe, arbitralne, surowe, odrażające, niewdzięczne, straszliwe, jałowe, mdłe, przestępcze, widmowe, czarnoksięskie, szatańskie, ohydne, wstrętne, godne pogardy, groteskowe, odpychające, nienawistne, nieprzyzwoite, nieczyste, brudne, obsceniczne, przerażające, naganne, potworne, gwałtowne, mętne, okropne, upiorne, obmierzłe, odrzucające, odstręczające, niesmaczne, przyprawiające o mdłości, cuchnące, występne, szkaradne, nieprzyjemne i niemoralne, pierwszy zagraniczny wydawca, który przeczytał to dzieło, wykrzyknął: „Jakże piękna jest brzydota!”
Umberto Eco (1932–2016) – filozof, mediewista, semiolog i miedioznawca oraz jeden z najbardziej znanych pisarzy współczesnych. Do najważniejszych jego prac eseistycznych należą m.in.: Dzieło otwarte, Teoria semiotyki, Semiologia życia codziennego, W poszukiwaniu języka uniwersalnego, Interpretacja i nadinterpretacja, Kant a dziobak, Od drzewa do labiryntu. Zainteresowanie teorią literatury zaowocowało Sześcioma przechadzkami po lesie fikcji, a estetyką – Sztuką i pięknem w średniowieczu, Historią piękna, Historią brzydoty (dwie ostatnie pozycje, które opublikował pod swoją redakcją, oraz Szaleństwo katalogowania i Historia krain i miejsc legendarnych - wydane przez REBIS). Prawdziwą sławę przyniosły mu powieści: Imię róży (jeden z największych bestsellerów w historii literatury), Wahadło Foucaulta, Wyspa dnia poprzedniego, Baudolino, Tajemniczy płomień królowej Loany, Cmentarz w Pradze i Temat na pierwszą stronę. Jako autor błyskotliwych tekstów publicystycznych dał się poznać w zbiorach: Diariusz najmniejszy oraz Zapiski na pudełku od zapałek (3 tomy), a także po części w tomie Wymyślanie wrogów i inne teksty okolicznościowe. Niniejszy wybór felietonów to już ostatni zbiór przemyśleń tego niezwykle wszechstronnego i nader przenikliwego obserwatora naszej płynnej rzeczywistości.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Cóż za piękna brzydota!
Czy brzydota może fascynować, zachwycać? Zdawałoby się, że trudno na powyższe pytanie odpowiedzieć twierdząco. Kiedy jednak weźmiemy do rąk wspaniale wydaną książkę Umberta Eco, zrozumiemy, że pozorna przeciwstawność kategorii piękna i brzydoty okazuje się wielce nieoczywista, zmieniając się i ewoluując na przestrzeni wieków. Tym samym dla niektórych czytelników zgłębienie „Historii brzydoty” może stać się jeszcze ciekawszym doświadczeniem niż lektura jej poprzedniczki, „Historii piękna”.
Monumentalne dzieło Umberta Eco to podróż w świat obrazów i tekstów powstałych na przestrzeni trzech tysięcy lat. Fragmenty płaskorzeźb gotyckich katedr, romantyczne płótna przedstawiające strzygi i upiory, kadry z dobrze znanych nam filmów – ich piękne reprodukcje to dla miłośnika sztuki prawdziwa uczta. Równie wielkie bogactwo tekstów pochodzących z różnych epok sprawia, że lekturą warto delektować się niespiesznie, powracając do interesujących nas w danym momencie fragmentów.
We wstępie Umberto Eco stwierdza: „Gdyby dziś przybysz z kosmosu ujrzał w galerii sztuki nowoczesnej wizerunki kobiet przedstawione przez Picassa i usłyszał przy tym, że inni obserwatorzy określają je jako «piękne», mógłby odnieść fałszywe wrażenie, że w naszych czasach ludzie uważają za piękne i godne pożądania kobiety o cechach podobnych do tych, które wyszły spod pędzla artysty. Ów przybysz mógłby jednak skorygować swoją opinię, obserwując pokaz mody lub wybory Miss Universum – przekonałby się, że obowiązują inne kanony piękna”.
My, jeńcy współczesności, pragnąc poznać prawdę o minionych wiekach, musimy skupić się na dziełach, które zostawili nam przodkowie. Z wyselekcjonowanych przez Eco tekstów antycznych, biblijnych czy pochodzących z późniejszych epok wyzierają nie tylko poglądy, jakie ludzie tamtych czasów mieli na temat piękna i brzydoty. Pochylając się nad owymi pojęciami, sięgamy znacznie głębiej, będąc w stanie odpowiedzieć na trudne pytania na temat naszej pokręconej i nieprzewidywalnej natury.
Niestety ci, którzy oczekiwali krytycznych słów pod adresem „Historii brzydoty”, mogą poczuć się srodze zawiedzeni. Oczywiście bardzo bym chciała, żeby autor sięgnął po przykłady spoza kultury zachodniej, jednak on sam tłumaczy ich nieobecność brakiem odpowiednich podań. Ponadto książka, będąca esencją myśli dawnych pisarzy i myślicieli, mogłaby rozrosnąć się do niewyobrażalnych rozmiarów.
Zbliżają się święta i część czytelników poszukuje prezentów dla swoich najbliższych. Jestem przekonana, że „Historia brzydoty” okaże się idealnym wyborem dla miłośnika filozofii i sztuki. Być może nie jest to nowość, lecz z pewnością będzie cennym nabytkiem dla domowej biblioteczki, pozycją, do której powracać się będzie wielokrotnie. Jeśli jeszcze nie możecie uwierzyć, jaka piękna potrafi być brzydota, sięgnijcie po książkę Eco i przekonajcie się sami!
Ewa Szymczak
3 Popieram
Link do recenzji
918
162
137
Oceny
Książka na półkach
- 1 751
- 751
- 269
- 67
- 54
- 42
- 20
- 9
- 8
- 6
Opinie [7]
Przyjemnie się czyta. Łatwy sposób pokazuje brzydotę w odniesieniu kulturalnym danej epoki, przy czym niezbyt zgłębia temat. Zupełnie m i to nie przeszkadzało. Zawiera dużo świetnie dobranych ilustracji oraz tekstu źródłowego.
Pokaż mimo toUwielbiam specyficzny entuzjazm Umberto Eco. Po lekturze „Historii brzydoty” odnoszę wrażenie, że to po prostu kolejny tom „Historii piękna”. Ta pozycja ugruntowała moje przekonanie, że brzydota to rodzaj estetyki. Piękno widziane inaczej. Twórczość Umberto Eco, którą zdążyłam poznać - a szczególnie 2 tomy „Historii...” to książki ważne, kultowe, do pamiętania i wracania.
Pokaż mimo toBardzo dobra pozycja. Zdecydowanie lepsza do "Historii piękna". Mnie bardziej zachwyca śledzenie inności niż kanonów piękna. Okazuje się, że inność w postaci upośledzenia czy wyróżnienia (uznanego za brzydotę) była dostrzegana od dawna. Im bardziej obowiązywały zasady na piękno, ideał, tym bardziej ludzie (przeważnie artyści) szukali tego co się od niego różniło. W książce...
więcejNietypowa książka. Składa się na nią piętnaście rozdziałów poświęconych różnym aspektom brzydoty — a to podejście w danej epoce, a to określona tematyka, na przykład diabeł lub kicz. Każdy rozdział (niekiedy bywają one podzielone na mniejsze części) zawiera krótki esej Eco, sporo cytatów z literatury danej epoki mówiących o czymś brzydkim i dużo ilustracji.
więcejSęk w tym, że...
Wyśmienita pod względem doboru źródeł. Zarówno tych ikonograficznych jak i pisanych. Wszystkie dzieła ogląda się i czyta doskonale. Szkoda tylko, że niestety widać iż krótkie opisy do kolejnych zaproponowanych tematów są tylko pod redakcją Eco. Przydałoby się w nich, głębsze zbadanie tematu, a i co jakiś czas natrafić można na błędy rzeczowe.
więcejPomimo tego, warto przeczytać...
Bardzo dobry zbiór... nie wniósł za dużo do mojego życia. Jednak czytało się sympatycznie :)
Pokaż mimo toPrzeczytałam i obejrzałam ze sporym zainteresowaniem. Jednocześnie myślę sobie, że przedstawiony wybór jest bardzo osobistym i indywidualnym - niekoniecznie trzeba się z nim zgadzać. Forma tzn. połączenie eseju Umberto Eco z fragmentami dzieł bywa nieco trudna w czytaniu, ale daje się obronić (dodatkowe wyjaśnienie, często dopowiedzenie tekstu).
Pokaż mimo to