Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka nie posiada fabuły. Zero, nic, null. To po prostu ładnie opakowany fanfic.

Ta książka nie posiada fabuły. Zero, nic, null. To po prostu ładnie opakowany fanfic.

Dobrze czułam, że coś jest nie tak z jej chorobą.
Gdy Maddy po raz pierwszy opuściła dom i nie odbiło się to w żaden sposób na jej zdrowiu, zaczęłam się zastanawiać, czy profesorowie na zajęciach trochę koloryzują, czy po prostu autorka nie wie jak zrobić research. W moim przekonaniu osoba chora na SCID nie przeżyłaby takiego wyskoku czy wizyt obcych osób. Już miałam zamiar zmieszać pisarkę z błotem, gdy nagle okazuje się to, co się okazuje. Brawo za świetny plottwist!
Z pewnością wiedza medyczna odbiera książce emocji (bo zamiast płakać nad losem Maddy, miałam z tyłu głowy "nie tak działa ta choroba!"). Do tego dochodzą jeszcze moje problemy z odbiorem książek w języku angielskim. Naprawdę, nie wiem dlaczego się tak dzieje, ale gdy czytam w oryginale, powieść nie powoduje u mnie takich emocji, jak czytana po polsku. Może to kwestia odrywania się od lektury by sprawdzić znaczenie co trudniejszych słów? Tak czy siak, jestem prawie pewna, że czytając tę książkę w naszym języku, emocje szarpałyby mną niesamowicie. Daję 8 gwiazdek za świeży pomsył, stylizację na dziennik/scrapbook oraz innowacyjny plottwist.

Dobrze czułam, że coś jest nie tak z jej chorobą.
Gdy Maddy po raz pierwszy opuściła dom i nie odbiło się to w żaden sposób na jej zdrowiu, zaczęłam się zastanawiać, czy profesorowie na zajęciach trochę koloryzują, czy po prostu autorka nie wie jak zrobić research. W moim przekonaniu osoba chora na SCID nie przeżyłaby takiego wyskoku czy wizyt obcych osób. Już miałam zamiar...