Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu Hotel Babylon, wybrałam ta książkę właściwie w ciemno. Gdzie była zasada ograniczonego zaufania"???
Nie wiem czy to wina tematyki, czy może Pani Edwards-Jones nie umiała w jakiś bardziej interesujący sposób ukazać płytkiego "Świata Mody"? A może o to chodziło, że tam tak naprawdę nie ma nic więcej niż tylko zalani, naćpani projektanci ubierający zalane, naćpane anorektyczne modelki na środkach przeczyszczających? Jeżeli faktycznie taki był zamysł autorki - gratuluję! Mnie osobiście jeszcze bardziej utwierdziła w przekonaniu, że w tym "gustownym, dobrze ubranym świadku", nie mam miejsca dla ludzi, którzy w życiu mają jakieś większe ambicje niż pozować do zdjęć w wypożyczonych ciuchach i odprężać się za pomocą "kresek z białego proszku". I jedyne co boli, to to, że im jeszcze za to płacą. I to jak... No cóż. Nikt nie twierdzi, że Świat jest sprawiedliwy.
Od Hotelu Babylon z pewnością Autorka nie straciła umiejętności "lekkiego pisania". Ale czegoś zdecydowanie brakuje...
Chociaż już teraz znacznie ostrożniej będę podchodzić do kolejnych odsłon Babylonu, nie tracę wiary, że to wszytko wina tematu, nie Autorki. W końcu z pustego i Salomon nie naleje.

Po przeczytaniu Hotel Babylon, wybrałam ta książkę właściwie w ciemno. Gdzie była zasada ograniczonego zaufania"???
Nie wiem czy to wina tematyki, czy może Pani Edwards-Jones nie umiała w jakiś bardziej interesujący sposób ukazać płytkiego "Świata Mody"? A może o to chodziło, że tam tak naprawdę nie ma nic więcej niż tylko zalani, naćpani projektanci ubierający zalane,...

Daniel Steel, Nora Roberts i jeszcze kilka pań... I Pan Sparks - grono, które starałam się omijać. No i może trzeba było trzymać się tej zasady.
Ale coś mnie pokusiło (nie coś- Teściowa ;) ). I mam za swoje. Już pierwsza strona (ta z nazwiskiem tłumacza) wywołała mój śmiech... pierwsze śliwki? Niekoniecznie. Historia może i fajnie pomyślana, ale sposób w jaki opisana. Nie będąc żadnym "wytrawnym" filologiem dochodzę do wniosku, że książka pisana/tłumaczona/redagowana była na kolanie. Czytelnik co rusz przeżywa deja vu, wybija się z rytmu po jakimś kompletnie niepotrzebnym wtrąceniu... A miało by takie sympatyczne romansidło na wieczór.
A wyszła powtórka z polskiego.
Prawie jak moja recenzja. Ale mi nikt za tonie płaci:)

Ps. A cała fabuła mocno przekoloryzowana.

Daniel Steel, Nora Roberts i jeszcze kilka pań... I Pan Sparks - grono, które starałam się omijać. No i może trzeba było trzymać się tej zasady.
Ale coś mnie pokusiło (nie coś- Teściowa ;) ). I mam za swoje. Już pierwsza strona (ta z nazwiskiem tłumacza) wywołała mój śmiech... pierwsze śliwki? Niekoniecznie. Historia może i fajnie pomyślana, ale sposób w jaki opisana. Nie...

Po słodko-gorzkich doświadczeniach z Christopherem Moorem nie oczekiwałam za wiele od tej książki (a sięgnęłam po nią tylko dla świętego spokoju, żeby móc postawić ją obok trzech poprzednich na półce z przeczytanymi). Jak wielkie było moje rozczarowanie kiedy okazało się, że nawet pierwsze 50 stron nie jest w stanie mnie zaciekawić. A temat przecież taki "współczesny". Jednak nie poddałam się i zamiast po prostu brnąć przez nią - przeczytałam z czymś na kształt zaciekawienia.
Trudno tu o jakieś "świeże" spojrzenie na sprawy damsko-męskie czy wampirzyco-ludzkie, ale jest "coś" w tej książce. Coś, że nawet wystarczyło na trzy gwiazdki ;)

Po słodko-gorzkich doświadczeniach z Christopherem Moorem nie oczekiwałam za wiele od tej książki (a sięgnęłam po nią tylko dla świętego spokoju, żeby móc postawić ją obok trzech poprzednich na półce z przeczytanymi). Jak wielkie było moje rozczarowanie kiedy okazało się, że nawet pierwsze 50 stron nie jest w stanie mnie zaciekawić. A temat przecież taki "współczesny"....