Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mnóstwo oklepanych zdarzeń i "zwrotów" akcji, niewiarygodne dialogi i bohaterzy. Raczej nie skuszę się na kolejną część.

Mnóstwo oklepanych zdarzeń i "zwrotów" akcji, niewiarygodne dialogi i bohaterzy. Raczej nie skuszę się na kolejną część.

Pomimo, że temat uzależnień jest mi bliski, tak Informacji zwrotnej Jakuba Żulczyka nie ocenię zbyt wysoko.

Co prawda wątek związany z uzależnieniem głównego bohatera jest bardzo dobry - opisy pijackich scen mocne, dość wiarygodne, pozwalały mi się poczuć, jakbym oglądała te sceny z bliska.

Wątek reprywatyzacji jednak zupełnie mi się nie podobał. Syn Marcina Kani był w moim odczuciu bardzo słabą postacią. Być może zabieg był celowy, aby pokazać, że nawet rodzice go nie znali. Mimo to - jego wplecenie w aferę reprywatyzacyjną zupełnie nie pasowało mi do tego bohatera - było kompletnie niewiarygodne.

Językowo książka nie stoi na jakimś porywającym poziomie, ale rozumiem to - ma się ją dobrze czytać, akcja ma płynąć wartko, a więc krótkie zdania i dużo dialogów są potrzebne, aby to osiągnąć. Czasem autor stosował dziwne porównania.

Daję 4/10 i wracam do ciekawszych lektur :) A Pana Żulczyka wolę jednak słuchać w podcastach "Co ćpać po odwyku", który to podcast polecam - szczególnie osobom, które w jakiś sposób mają do czynienia z uzależnieniem - czy to swoim, czy to ich bliskich.

Pomimo, że temat uzależnień jest mi bliski, tak Informacji zwrotnej Jakuba Żulczyka nie ocenię zbyt wysoko.

Co prawda wątek związany z uzależnieniem głównego bohatera jest bardzo dobry - opisy pijackich scen mocne, dość wiarygodne, pozwalały mi się poczuć, jakbym oglądała te sceny z bliska.

Wątek reprywatyzacji jednak zupełnie mi się nie podobał. Syn Marcina Kani był w...

Od pierwszej do ostatniej strony nie mogłam uwierzyć, że książkę tę napisała autorka "Luster", "Siostry" i "Sanatorium". Infantylny, stylizowany na starodawny, staropolski język kłuł moje oczy. Czytałam książkę na urlopie i niektóre zdania cytowałam przyjaciółce. Podczas czytania na głos czułam zażenowanie. Historia przewidywalna - miałam wrażenie, że autorka niedociągnięcia fabularne przykrywa krwawymi opisami tortur, kaźni, porodów oraz prostackimi, mało wyszukanymi opisami scen seksu (a właściwie "miłowania"...) Po tom drugi z pewnością nie sięgnę, ale do "Luster" i "Siostry" na pewno wrócę, bo to książki, które warto przeczytać więcej niż raz.

Moja mama, wiesia, dała autorce 6 gwiazdek za Xięgi, tylko i wyłącznie w ramach sympatii do autorki. Ja będę surowsza - 2 gwiazdki.

Od pierwszej do ostatniej strony nie mogłam uwierzyć, że książkę tę napisała autorka "Luster", "Siostry" i "Sanatorium". Infantylny, stylizowany na starodawny, staropolski język kłuł moje oczy. Czytałam książkę na urlopie i niektóre zdania cytowałam przyjaciółce. Podczas czytania na głos czułam zażenowanie. Historia przewidywalna - miałam wrażenie, że autorka...