Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po tę książkę już na początku byłam pozytywnie nastawiona ze względu na to, że to książka włoskiego autora (co zawsze jakoś u mnie punktuje). Bohaterem tej jakże miłej opowieści jest starszy pan, artysta, który nagle musi zająć się wnukiem. Wydawać by się mogło, banalna sytuacja. I rzeczywiście, w książce nie ma jakichś nagłych zwrotów akcji. Za to jest wyjątkowo ,,miło" napisana. Taka przyjemna książka na dwa popołudnia, z kubkiem herbaty w ręku. Czy nie można czasem po prostu usiąść i przeczytać książki, która może skłoni nas do jakiejś refleksji, ale głównie będzie tak zwyczajnie sympatyczna? Jeśli czegoś takiego potrzebujesz, jest to książka, która Ci się spodoba. Jednak jeśli gustujesz tylko w literaturze, po której dochodzisz do niesamowitych wniosków, snujesz rozważania na temat Wszechświata i wprowadzasz diametralne zmiany w swoim życiu - lepiej odpuść sobie ,,Psikus".

Sięgając po tę książkę już na początku byłam pozytywnie nastawiona ze względu na to, że to książka włoskiego autora (co zawsze jakoś u mnie punktuje). Bohaterem tej jakże miłej opowieści jest starszy pan, artysta, który nagle musi zająć się wnukiem. Wydawać by się mogło, banalna sytuacja. I rzeczywiście, w książce nie ma jakichś nagłych zwrotów akcji. Za to jest wyjątkowo...

W porównaniu do poprzedniej części, ,,Noc Kupały" mnie rozczarowała. Dużą wadą tej książki są postacie, spośród których spora część jest nijaka, bezbarwna. Widać, że autorka miała na nie jakiś pomysł, a jednak jakby nie do końca go wykorzystała. Do tego główna bohaterka, która wykazuje się wielokrotnie bezmyślnością oraz irytuje głupimi zachowaniami. Na plus cały słowiański świat, który potrafi naprawdę zaciekawić. Dlatego nie rezygnuję i zamierzam dać pani Miszczuk jeszcze jedną szansę, sięgając po kolejny tom serii.

W porównaniu do poprzedniej części, ,,Noc Kupały" mnie rozczarowała. Dużą wadą tej książki są postacie, spośród których spora część jest nijaka, bezbarwna. Widać, że autorka miała na nie jakiś pomysł, a jednak jakby nie do końca go wykorzystała. Do tego główna bohaterka, która wykazuje się wielokrotnie bezmyślnością oraz irytuje głupimi zachowaniami. Na plus cały słowiański...

,,Król kruków" od początku wydawał mi się fajną książką. Taką na kilka dni, czytaną dla przyjemności, ale jednocześnie taką, która mnie nie porwie. Tak myślałam mniej więcej do połowy. Nie siedzę w fantastyce, co dodatkowo niejako wpływało na początku na odbiór powieści Maggie Stiefvater. A jednak zbliżając się do końca, coraz bardziej wciągałam się w losy Blue i jej zakręconych ciotek, a także Adama, Ganseya, Ronana i Noaha. ,,Król kruków" okazał się pozycją ciekawą, jak i również przedstawiającą bohaterów, których da się lubić, co jest dodatkowym atutem tej książki. Nie mogę też nie wspomnieć o naprawdę pięknym wydaniu, które bez wątpienia stanowi ogromną zaletę tejże powieści.

,,Król kruków" od początku wydawał mi się fajną książką. Taką na kilka dni, czytaną dla przyjemności, ale jednocześnie taką, która mnie nie porwie. Tak myślałam mniej więcej do połowy. Nie siedzę w fantastyce, co dodatkowo niejako wpływało na początku na odbiór powieści Maggie Stiefvater. A jednak zbliżając się do końca, coraz bardziej wciągałam się w losy Blue i jej...