Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od zdjęć żaluzji przedstawiających historię językową półwyspu Iberyjskiego po wizytę kraju u lekarza - "Gadka" to godna kontynuacja "Babelu", nie tylko merytorycznie, ale też w zarażaniu miłością do lingwistyki. Mamy tu zupełnie nową formę - tak jakby pocztówki o każdym języku zamiast długich rozdziałów. Wielki szacunek nie tylko do autora - który na końcu naszego wydania dzieli się z nami tym, dlaczego lubi uczyć się polskiego - ale również dla tłumaczki, która zgrabnie lawirowała perspektywą narratora między polskim, angielskim i niderlandzkim. Trochę mi zgrzyta tylko przetłumaczenie tytułu: oryginalne "Lingo" ma trochę lepsze brzmienie i więcej moim zdaniem obejmuje, może lepiej było tak zostawić?

Od zdjęć żaluzji przedstawiających historię językową półwyspu Iberyjskiego po wizytę kraju u lekarza - "Gadka" to godna kontynuacja "Babelu", nie tylko merytorycznie, ale też w zarażaniu miłością do lingwistyki. Mamy tu zupełnie nową formę - tak jakby pocztówki o każdym...

Rozwiń Zwiń

Jako oddzielna pozycja całkiem ok, ale po przeczytaniu trylogii stwierdzam, że niestety, ale te same informacje powielają się kilkukrotnie w trzech książkach.

Jako oddzielna pozycja całkiem ok, ale po przeczytaniu trylogii stwierdzam, że niestety, ale te same informacje powielają się kilkukrotnie w trzech książkach.

Pod koniec czytania zastanawiałam się, czy dać jedną gwiazdkę czy dwie, ale sam finał uratował książkę w moich oczach. Dobrze spiął historię i zostawił mnie z poczuciem ciepła i optymizmu.
Co więc tak nie grało mi przez prawie całą książkę? Przede wszystkim natarczywa propaganda autorki, głoszona zresztą bardzo infantylnie. Sama nie jestem kimś głoszącym hasła skrajnej prawicy, ale nie raz przewracałam podczas lektury oczami. Kojarzycie mema z obrażoną "lewaczką" plującą jadem? Lwia część książki właśnie brzmiała jak jej spieklony manifest: małżeństwo to niewola, dzieci to istna katorga, każdy facet tylko czeka, by zgwałcić, szkoła jest be (ale gdy główna bohaterka wykłada chemię w swoim programie dokładnie jak w szkole, to wszyscy są zachwyceni), rodzice to źródło traum, więzy rodzinne to fikcja, elgiebete są prześladowane, każda kobieta marzy tylko o karierze kardiochirurga, a planeta umiera od globalnego ocieplenia. Jest nawet "psiecko" i to, w swojej własnej opinii, mądrzejsze od nauczycielki w szkole. Po prostu współczesny światopogląd przeniesiony nieudolnie do lat 50. i 60., których, swoją drogą, niestety w ogóle nie czuć w książce. Kolejna sprawa, biadolenie i przedstawianie jedynej słusznej postawy sprawiają, że akcja toczy się pomału i - wbrew sporej objętości książki - wcale wiele się nie dzieje.
Powieść napisana jest bardzo prostolinijnie, dopiero pod koniec akcja się ciekawie zapętla i ukazuje głębię. Fabuła i tło postaci naiwne, naciągane, nieprawdopodobne. Słabo wypadają też te postacie - czarno-białe. Bliscy głównej bohaterki są krystaliczni, a reszta to podłe, zawistne potwory. Nic pomiędzy. Dodajmy jeszcze, że z tonu powieści bije jakaś ogólna nienawiść do ludzi.
Podsumowując - książka w potrzebnym nurcie ukazywania różnych stron kobiecości, ale histeryczna, prostacka i dziecinna.

PS. Po obejrzeniu serialu zabieram jeszcze jedną gwiazdkę. Ekranizacja uwypukliła dobry pomysł, z którego ta opowieść wyrosła. Trochę oszlifowała, urealniła i wzbogaciła pierwowzór, przede wszystkim uczłowieczając postacie. Główna bohaterka to już nie jakaś przerysowana autystyczka, córka też jest po prostu mądrą dziewczynką, a nie przemądrzałym robocikiem. Uratowano również postać psa, po prostu przedstawiając normalne zwierzę. Serial jako całkiem przyzwoity polecam (szkoda tylko na siłę wciśniętego woke - czarnej bohaterki ratującej świat i tak dalej - no ale cóż, takie czasy), jednak jakością story-tellingu obnażył on w jeszcze większym stopniu biedę tej powieści. By użyć metafory kuchenno-chemicznej, po prostu brak tej książce jakichkolwiek przypraw...

Pod koniec czytania zastanawiałam się, czy dać jedną gwiazdkę czy dwie, ale sam finał uratował książkę w moich oczach. Dobrze spiął historię i zostawił mnie z poczuciem ciepła i optymizmu.
Co więc tak nie grało mi przez prawie całą książkę? Przede wszystkim natarczywa propaganda autorki, g...

Rozwiń Zwiń

Przyjemna, ciepła historyjka - typowy, kojący japoński "comfort read". Podobało mi się zazębienie wątków no i przede wszystkim sam pomysł, wokół którego historia narosła - kotów-astrologów prowadzących kawiarnię! Magia tej baśni dla dorosłych to też dobry warsztat pisarski - czasem podczas czytania po prostu oglądamy w głowie miłe anime. Plus również za świetne tłumaczenie i dopracowane wydanie!

Przyjemna, ciepła historyjka - typowy, kojący japoński "comfort read". Podobało mi się zazębienie wątków no i przede wszystkim sam pomysł, wokół którego historia narosła - kotów-astrologów prowadzących kawiarnię! Magia tej baśni dla dorosłych to też dobry warsztat pisarski - czas...

Rozwiń Zwiń