Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny raz mogłam się zachwycić historiami z małej tokijskiej kawiarni. Dla mnie te opowiadania są pełne emocji chociaż nie wybrzmiewają one wprost z ust narratora to każda z osób niesie ze sobą jakąś historię i przeżycia - żal, niedopowiedzenia, niepewność, miłość i rozterki. Uwielbiam to uczucie gdy zostaję dopuszczona do każdej z tych osób i mogę towarzyszyć im w ich podróży.

Kolejny raz mogłam się zachwycić historiami z małej tokijskiej kawiarni. Dla mnie te opowiadania są pełne emocji chociaż nie wybrzmiewają one wprost z ust narratora to każda z osób niesie ze sobą jakąś historię i przeżycia - żal, niedopowiedzenia, niepewność, miłość i rozterki. Uwielbiam to uczucie gdy zostaję dopuszczona do każdej z tych osób i mogę towarzyszyć im w ich...

Ciekawa i wciągająca młodzieżówka. Fajnie i realistycznie skonstruowane postacie, środowisko szkolne i rozterki bohaterów. Główny temat nie jest przedstawiony jednoznacznie, dzięki temu skłania do przemyśleń wraz z ciągiem zdarzeń, a nawet po zakończeniu lektury. Bardzo dobrze czytało mi się książkę, świetnie się bawiłam i w sumie ciężko było mi się rozstać z bohaterami.

Ciekawa i wciągająca młodzieżówka. Fajnie i realistycznie skonstruowane postacie, środowisko szkolne i rozterki bohaterów. Główny temat nie jest przedstawiony jednoznacznie, dzięki temu skłania do przemyśleń wraz z ciągiem zdarzeń, a nawet po zakończeniu lektury. Bardzo dobrze czytało mi się książkę, świetnie się bawiłam i w sumie ciężko było mi się rozstać z bohaterami.

Dopiero po zakończonej lekturze dotarło do mnie, że już kilka lat temu czytałam tą pozycję. Moja opinia nie za bardzo się zmienia, bo część opowiadań zupełnie mnie nie oczarowało. Najbardziej podobały mi się ostatnie opowiadania i mogę powiedzieć tylko, że pani Marylka i Babcia Agnieszka rządzą w tym zbiorze i chętnie przeczytałabym całe oddzielne książki poświęcone tym paniom.

Dopiero po zakończonej lekturze dotarło do mnie, że już kilka lat temu czytałam tą pozycję. Moja opinia nie za bardzo się zmienia, bo część opowiadań zupełnie mnie nie oczarowało. Najbardziej podobały mi się ostatnie opowiadania i mogę powiedzieć tylko, że pani Marylka i Babcia Agnieszka rządzą w tym zbiorze i chętnie przeczytałabym całe oddzielne książki poświęcone tym paniom.

Tytuł trochę mnie zmylił, a okładka lekko oszukała jeśli chodzi o "świąteczność" opowieści. Oprócz tego, że historia teraźniejsza jest umiejscowiona w okolicach świąt, to nic innego zupełnie nie daje zimowego klimatu. Chyba właśnie przez to historia zupełnie nie mnie wciągnęła, a poszukiwania głównej bohaterki nie ekscytowały i nie porywały. Szczerze mówiąc trochę się nudziłam słuchając audiobooka.

Tytuł trochę mnie zmylił, a okładka lekko oszukała jeśli chodzi o "świąteczność" opowieści. Oprócz tego, że historia teraźniejsza jest umiejscowiona w okolicach świąt, to nic innego zupełnie nie daje zimowego klimatu. Chyba właśnie przez to historia zupełnie nie mnie wciągnęła, a poszukiwania głównej bohaterki nie ekscytowały i nie porywały. Szczerze mówiąc trochę się...

Krótka forma, której zupełnie się nie spodziewałam. A jednak jakoś tak cieplej zrobiło mi się na sercu.

Krótka forma, której zupełnie się nie spodziewałam. A jednak jakoś tak cieplej zrobiło mi się na sercu.

Czytelniczo ostatnio nie jest mój czas. Tym bardziej cieszę się, że trafiam na takie książki jak "Cmentarz osobliwości". Paulina Hendel ponownie wykonała kawał dobrej roboty. Bardzo podobała mi się kreacje bohaterów, wydawały mi się nieszablonowe, a ich zachowania nie zmieniały się w przeciągu sekundy. Wydarzenia w książce często były dla mnie zaskoczeniem i muszę przyznać, że świetnie słuchało się audiobooka. Bardzo dobrze spędzony czas, ale w sumie nie jestem zdziwiona, bo Paulina Hendel jeszcze mnie nie zawiodła.

Czytelniczo ostatnio nie jest mój czas. Tym bardziej cieszę się, że trafiam na takie książki jak "Cmentarz osobliwości". Paulina Hendel ponownie wykonała kawał dobrej roboty. Bardzo podobała mi się kreacje bohaterów, wydawały mi się nieszablonowe, a ich zachowania nie zmieniały się w przeciągu sekundy. Wydarzenia w książce często były dla mnie zaskoczeniem i muszę przyznać,...

Co się tutaj stało? Fascynująca, pełna akcji, szokująca i nieprzewidywalna, pełna emocji. Nie wiem jak jeszcze miałabym określić "Thunderhead". To świetna kontynuacja i aż nie chce mi się wierzyć, że tak dużą popularność zdobyła dopiero niedawno, ale lepiej późno niż wcale. Ciężko mi wyobrazić sobie co musiały czuć osoby, które przeczytały ten tom kilka lat temu i tyle czasu musiały czekać na ostatni tom. Jestem zachwycona tą serią i myślę, że jeszcze do niej wrócę.

Co się tutaj stało? Fascynująca, pełna akcji, szokująca i nieprzewidywalna, pełna emocji. Nie wiem jak jeszcze miałabym określić "Thunderhead". To świetna kontynuacja i aż nie chce mi się wierzyć, że tak dużą popularność zdobyła dopiero niedawno, ale lepiej późno niż wcale. Ciężko mi wyobrazić sobie co musiały czuć osoby, które przeczytały ten tom kilka lat temu i tyle...

Ciekawa i prostolinijna - nie ma tutaj owijania w bawełnę, upiększania na siłę i szukania ładnych słów by opisać rzeczywistość. Fajnie się słuchało, a jednak odczuwam pewien niedosyt. Może dlatego, że książka tak mnie wciągnęła, że zupełnie nie zdawałam sobie sprawy, że to już koniec i chciałam więcej. Pozostaje mi po cichu liczyć na jeszcze parę ciekawych historii opowiedzianych przez Sierżanta Bagietę.

Ciekawa i prostolinijna - nie ma tutaj owijania w bawełnę, upiększania na siłę i szukania ładnych słów by opisać rzeczywistość. Fajnie się słuchało, a jednak odczuwam pewien niedosyt. Może dlatego, że książka tak mnie wciągnęła, że zupełnie nie zdawałam sobie sprawy, że to już koniec i chciałam więcej. Pozostaje mi po cichu liczyć na jeszcze parę ciekawych historii...

To było ciekawe, a jednak też mało wciągające. Historia jest intrygująca zwłaszcza, że nie spodziewałam się takiego typu historii, trochę mroczna, ale jakoś nie zadziałała na moją wyobraźnię i ja niespecjalnie się wystraszyłam. "Dom stu szeptów" nie porwał mnie, chociaż zamysł jest ciekawy i trochę przerażający to mam wrażenie, że na ekranie historia zrobiłaby na mnie większe wrażenie. Tutaj niespecjalnie się bałam.
Nie sądziłam, że "Dom stu szeptów" pozostawi mnie z tak nijakimi uczuciami, bo muszę przyznać, że w całej książce działo się bardzo dużo i ciężko napisać coś co nie byłoby spoilerem.

To było ciekawe, a jednak też mało wciągające. Historia jest intrygująca zwłaszcza, że nie spodziewałam się takiego typu historii, trochę mroczna, ale jakoś nie zadziałała na moją wyobraźnię i ja niespecjalnie się wystraszyłam. "Dom stu szeptów" nie porwał mnie, chociaż zamysł jest ciekawy i trochę przerażający to mam wrażenie, że na ekranie historia zrobiłaby na mnie...

Książka pełna historii wielu osób. Pomimo, że początkowo toczy się dość powoli i leniwie to gdy już zaczyna się rozkręcać daje czytelnikowi duże pole do przemyśleń. Z każdą stroną mogłam poznawać Janice coraz lepiej i czekałam na jej historię zastanawiając się jaka ona może być. W pewnym momencie myślałam, że mogę się spodziewać wszystkiego po głównej bohaterce, bo jej przemiana - jej wybuchy, myśli i rozważania - była fascynująca do śledzenia. A jednak mimo to okazało się, że do samej ostatniej strony jest jeszcze kawałek historii tej fascynującej kobiety.
"Powierniczka opowieści" to książka, którą słuchało się bardzo dobrze. Historie wylewają się z jej stron i chociaż czasami niektóre wydają się mało inspirujące to każda z tych opowieści ma duszę.

Książka pełna historii wielu osób. Pomimo, że początkowo toczy się dość powoli i leniwie to gdy już zaczyna się rozkręcać daje czytelnikowi duże pole do przemyśleń. Z każdą stroną mogłam poznawać Janice coraz lepiej i czekałam na jej historię zastanawiając się jaka ona może być. W pewnym momencie myślałam, że mogę się spodziewać wszystkiego po głównej bohaterce, bo jej...

Króciutka opowiastka o różnicach w Świętach Bożego Narodzenia w Polsce i w Ukrainie. Pozwala wyjaśnić dzieciom różnice i przybliżyć ich do zrozumienia czemu nie u wszystkich Święta Bożonarodzeniowe wyglądają tak samo. Myślę, że lektura ciekawa i potrzebna zwłaszcza tam gdzie dzieci z Polski mają styczność ze swoimi kolegami z Ukrainy i różnica jest dla nich zaskoczeniem.

Króciutka opowiastka o różnicach w Świętach Bożego Narodzenia w Polsce i w Ukrainie. Pozwala wyjaśnić dzieciom różnice i przybliżyć ich do zrozumienia czemu nie u wszystkich Święta Bożonarodzeniowe wyglądają tak samo. Myślę, że lektura ciekawa i potrzebna zwłaszcza tam gdzie dzieci z Polski mają styczność ze swoimi kolegami z Ukrainy i różnica jest dla nich zaskoczeniem.

"Agathe" to ta książka, którą kiedyś dodałam na półkę legimi i włączyłam ją teraz zupełnie przypadkiem zupełnie nie pamiętając o czym jest. Nie jest to książka łatwa, pomimo swojej objętości mówi bardzo wiele. A jednak zupełnie nie potrafiłam się odnaleźć wśród przeżyć bohaterów. Albo brakło mi emocji w nich, albo nie potrafiłam ich wykrzesać w sobie, przez co z książki nie wyciągnęłam wiele. Nie nudziłam się przy lekturze, a jednak sama byłam zdziwiona, że pozostawia we mnie taką pustkę. "Agathe" raczej nie będzie książką, która zostanie ze mną na dłużej.

"Agathe" to ta książka, którą kiedyś dodałam na półkę legimi i włączyłam ją teraz zupełnie przypadkiem zupełnie nie pamiętając o czym jest. Nie jest to książka łatwa, pomimo swojej objętości mówi bardzo wiele. A jednak zupełnie nie potrafiłam się odnaleźć wśród przeżyć bohaterów. Albo brakło mi emocji w nich, albo nie potrafiłam ich wykrzesać w sobie, przez co z książki nie...

Ciekawie zarysowana fabuła i akcja. Osoba sprawcy wzbudza bardzo wiele emocji w czytelniku, można go potępiać, można rozumieć jego zachowanie, żeby za chwilę znów zmienić zdanie co do niego. Autor nie zapomniał o bohaterach drugoplanowych, bo nie mamy tylko pierwszoplanowych, ale również osoby obecne w ich życiu, które również mają swoje motywacje i coś do powiedzenia w całej historii. Jednak to do czego mam dość duże "ale" to przede wszystkich temat poruszony w książce, na którym opiera się cała historia. Ponieważ w opisie nie ma ani słowa o temacie głównym książki. Nie wiem czy wiedząc to, co wiem teraz zdecydowałabym się na lekturę, bo niestety dla mnie przestępstwa z udziałem dzieci i ich wykorzystywanie są dość dużym triggerem. Dodatkowo autor nie unika brutalności w swojej historii i ich opisów, co dla mnie również sprawia, że książka staje się dość niekomfortowa w odbiorze.

Ciekawie zarysowana fabuła i akcja. Osoba sprawcy wzbudza bardzo wiele emocji w czytelniku, można go potępiać, można rozumieć jego zachowanie, żeby za chwilę znów zmienić zdanie co do niego. Autor nie zapomniał o bohaterach drugoplanowych, bo nie mamy tylko pierwszoplanowych, ale również osoby obecne w ich życiu, które również mają swoje motywacje i coś do powiedzenia w...

Okładka niezwykle świąteczna i klimatyczna. Właśnie to skusiło mnie do włączenia akurat tego audiobooka. Po ostatnich dość ciężkich i mrocznych historiach potrzebowałam ukojenia, niestety srodze się zawiodła. Mało tutaj magii, świąt właściwie wcale. Historia jest nudna i banalna, opisy strasznie rozwlekłe i kompletnie niepotrzebne. Główna bohaterka to ucieleśnienie idealizmu - wszystko wie, wszystko jej wychodzi, a jeśli nawet nie to wszyscy są winni tylko nie ona. "Panna idealna" to nigdy nie był typ bohaterki, który byłam w stanie znieść bez przewracania oczami. Akcja tak właściwie nie istnieje, wieje nudą i przewidywalnością.

Okładka niezwykle świąteczna i klimatyczna. Właśnie to skusiło mnie do włączenia akurat tego audiobooka. Po ostatnich dość ciężkich i mrocznych historiach potrzebowałam ukojenia, niestety srodze się zawiodła. Mało tutaj magii, świąt właściwie wcale. Historia jest nudna i banalna, opisy strasznie rozwlekłe i kompletnie niepotrzebne. Główna bohaterka to ucieleśnienie...

Nie sądziłam, że już początkiem autorka roztrzaska moje serce na kawałki i pozostawi mnie w szoku trwającym właściwie przez całą książkę. Bardzo długo czytałam "Zgłobę" zupełnie jakbym tkwiła w etapie wyparcia i nie potrafiłam wracać na spokojnie do lektury.
Sama historia ciekawa i strasznie zagmatwana, nie sądziłam, że skończę z tak wielkim mętlikiem w głowie. Wciąż nie bardzo wiem jak mam ocenić ten tom - pani Puzyńska jak zawsze z klimatem, potrafiła mnie zainteresować i zakręcić w ilości faktów i kłamstw. Tym razem po zakończeniu lektury jak nigdy wcześniej chcę sobie zrobić reread całej serii. "Zgłoba" dla mnie skończyła (po raz kolejny) pewną epokę Lipowa i mam ochotę wrócić do początków. Katarzyna Puzyńska zawsze zostawiała mnie w dużych szoku i niepewności co do tego, co może mnie czekać w kolejnym tomie, tym razem zupełnie nie umiem sobie wyobrazić kolejnej części.

Nie sądziłam, że już początkiem autorka roztrzaska moje serce na kawałki i pozostawi mnie w szoku trwającym właściwie przez całą książkę. Bardzo długo czytałam "Zgłobę" zupełnie jakbym tkwiła w etapie wyparcia i nie potrafiłam wracać na spokojnie do lektury.
Sama historia ciekawa i strasznie zagmatwana, nie sądziłam, że skończę z tak wielkim mętlikiem w głowie. Wciąż nie...