Nic wartościowego. Zdjęcia autora co kilka stron po pierwsze nic do treści nie wnoszą, po drugie przyprawiają o mdłości z uwagi na ich ilość oraz ten sam wymiar. Ta pozycja nie powinna nigdy stać się książką, a jedynie wpisem na fb. Nie polecam, pomimo, że treść jest bliska moim poglądom.

Nic wartościowego. Zdjęcia autora co kilka stron po pierwsze nic do treści nie wnoszą, po drugie przyprawiają o mdłości z uwagi na ich ilość oraz ten sam wymiar. Ta pozycja nie powinna nigdy stać się książką, a jedynie wpisem na fb. Nie polecam, pomimo, że treść jest bliska moim poglądom.

Szybka lektura, momentami zabawna, sprawnie napisana, trochę jak opowieści znajomego przy piwie. Ale tak na prawdę to tematy są ledwie liźnięte i nie za wiele z tej książki wyniosłam.

Szybka lektura, momentami zabawna, sprawnie napisana, trochę jak opowieści znajomego przy piwie. Ale tak na prawdę to tematy są ledwie liźnięte i nie za wiele z tej książki wyniosłam.

Spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będzie więcej opowieści z policyjnej codzienności, a było bardzo dużo przemyśleń. Nie mniej, bardzo pouczająca.

Spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będzie więcej opowieści z policyjnej codzienności, a było bardzo dużo przemyśleń. Nie mniej, bardzo pouczająca.

Książka jest zbiorem doświadczeń oraz przekonań byłego policjanta. Miejscami bardzo ciekawa, kiedy autor opowiada o realiach służby. Irytującą albo po prostu nieco naiwna, kiedy autor posługuje się książką jak nośnikiem własnych przekonań. To w połączeniu z dziwnymi zdjęciami wywołało u mnie lekkie zażenowanie. Na pewno był tutaj ogromny potencjał, ale ostatecznie nie udało się go wykorzystać.

Książka jest zbiorem doświadczeń oraz przekonań byłego policjanta. Miejscami bardzo ciekawa, kiedy autor opowiada o realiach służby. Irytującą albo po prostu nieco naiwna, kiedy autor posługuje się książką jak nośnikiem własnych przekonań. To w połączeniu z dziwnymi zdjęciami wywołało u mnie lekkie zażenowanie. Na pewno był tutaj ogromny potencjał, ale ostatecznie nie udało...

Janek Świtała to to nie jest. Mimo wszystko warto sięgnąć, bo szybko się czyta, a autor pisze z sensem i od serca. Wkurzający tylko jest natłok jego zdjęć w podobnych pozach przez całą książkę. Nic nie wnoszą, a pozostaje wrażenie zapychacza, który pozwolił ukulać te nieco ponad 200 stron.

Janek Świtała to to nie jest. Mimo wszystko warto sięgnąć, bo szybko się czyta, a autor pisze z sensem i od serca. Wkurzający tylko jest natłok jego zdjęć w podobnych pozach przez całą książkę. Nic nie wnoszą, a pozostaje wrażenie zapychacza, który pozwolił ukulać te nieco ponad 200 stron.

Książka napisana z perspektywy byłego policjanta. Opowiada o rzeczach, które według autora były w tej pracy dobre dobre oraz o tych które okazywały się totalnie bez sensu. Napisana prosto, bez upiększania, wyłożona kawa na ławę.

Książka napisana z perspektywy byłego policjanta. Opowiada o rzeczach, które według autora były w tej pracy dobre dobre oraz o tych które okazywały się totalnie bez sensu. Napisana prosto, bez upiększania, wyłożona kawa na ławę.

Słaba książka. Oczekiwałem dużo akcji policyjnej, a dostałem jakieś ogólne rady chociażby jak udzielać pierwszej pomocy.

Słaba książka. Oczekiwałem dużo akcji policyjnej, a dostałem jakieś ogólne rady chociażby jak udzielać pierwszej pomocy.

Przyjemna książeczka. Polecam, choć nic zaskakującego.

Przyjemna książeczka. Polecam, choć nic zaskakującego.

Tak na sześć. Jak ktoś trochę zna poliyjny swiat to nie będzie zaskoczony, jak nie zna- może go coś zdziwić.
Co mogę powiedzieć..
potwierdzam prawdziwość faktów w niej zawartych. Tak się po prostu dzieje w polskiej policji.

Tak na sześć. Jak ktoś trochę zna poliyjny swiat to nie będzie zaskoczony, jak nie zna- może go coś zdziwić.
Co mogę powiedzieć..
potwierdzam prawdziwość faktów w niej zawartych. Tak się po prostu dzieje w polskiej policji.

Książka przykuła moją uwagę podczas przeglądania Legimi. Utwierdziłam się dzięki niej w przekonaniu, że autorzy kryminałów mocno ubarwiają rzeczywistość, ale dowiedziałam się też, dlaczego to robią. Żeby dowiedzieć się, że w Polsce nic nie może działać normalnie, nie trzeba czytać książek - wystarczy pożyć tu dłużej niż tydzień.

Książka przykuła moją uwagę podczas przeglądania Legimi. Utwierdziłam się dzięki niej w przekonaniu, że autorzy kryminałów mocno ubarwiają rzeczywistość, ale dowiedziałam się też, dlaczego to robią. Żeby dowiedzieć się, że w Polsce nic nie może działać normalnie, nie trzeba czytać książek - wystarczy pożyć tu dłużej niż tydzień.