Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka opowiada o grupie starszych ludzi, którzy w różny sposób są związani ze sklepem charytatywnym prowadzonym w Sztokholmie przez dwie emerytowane siostry. Myślę, że w założeniu opowieść miała mieć wydźwięk optymistyczny – pokazuje, że po przejściu na emeryturę też można być spełnionym i pożytecznym, a nawet zakochać się. Niestety pomimo dobrego pomysłu, z każdą stroną zarówno wykonanie, jak i fabuła robi się coraz słabsza. Fabuła staje się przewidywalna, przedstawiony wątek romantyczny jest ogólnie mówiąc mało porywający, a zakończenie niewiarygodne – no bo jakie jest prawdopodobieństwo, że wśród kolekcji lalek zbieranych przez jedną z właścicielek sklepu, właśnie ta najbrzydsza i najbrudniejsza zabawka okaże się prawdziwą, wartą tysiące dolarów gratką dla kolekcjonerów, a sprzedaż jej pozwoli na uratowanie sklepu przed likwidacją. W sumie nie czytało się tej książki źle, po prostu nie wywołała we mnie takiego WOW, jak np. „Lato do wynajęcia”. Po prostu potencjał, jaki krył się w powieści został moim zdaniem zmarnowany. Może gdyby książka była nieco dłuższa nie miałabym wrażenia, że wszystko dzieje się trochę za szybko, ale nie wiem tego. Ogólnie jak dla mnie jest to 5 gwiazdek na 10 – ot takie sobie czytadło na jeden wieczór.