Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fix Coxbury to główna boha­terka książki Bad mommy, którą pozna­jemy na początku. Kobieta ma skłon­no­ści psy­chiczne. Obser­wuje pewną rodzinę i wma­wia sobie, że dusza jej nie­na­ro­dzo­nego dziecka żyje w Mercy- córce mał­żeń­stwa. Ma tak ogromną obse­sję, że kiedy sąsiedni dom Ave­rych zostaje wysta­wiony na sprze­daż, Fix nie waha się i od razu go kupuje. Zaprzy­jaź­nia się z sąsia­dami i coraz bli­żej sie­bie ma „swoją córeczkę”. Główna boha­terka uczęsz­cza na tera­pię i wszyst­kim dzieli się z tera­peutą. Po jakimś cza­sie zaczyna gro­ma­dzić takie same rze­czy i zaczyna się ubie­rać tak jak Jolene, stara się być od niej lep­sza.

Życie to jedna wielka gra. Ciekawsza, gdy jest się aktywnym graczem.

Muszę przy­znać, że jestem pod dużym wra­że­niem tej książki. Jest to moje trze­cie spo­tka­nie z Tar­ryn Fisher i bar­dzo pozy­tywne. Boha­te­ro­wie są dobrze wykre­owani, szcze­gól­nie Fix. Rów­nież postać Dariusa przy­ciąga uwagę. Męż­czy­zna wydaje się takim dobrym ojcem, tera­peutą, a w rze­czywistości jest kom­plet­nie ina­czej. Na początku zdo­był moją sym­pa­tię, ale kiedy już dowie­dzia­łam się jaki jest na prawdę, zmie­ni­łam o nim całą dotych­cza­sową opi­nię.

Autorka świet­nie roz­wi­nęła wątek psy­cho­lo­giczny, który momen­tami potrafi nie­źle zaszo­ko­wać. Bad mommy czy­tało się nie­zwy­kle lekko i przy­jem­nie. Z każdą stroną byłam coraz bar­dziej cie­kawa, co się wyda­rzy i wyszło tak, że prze­czy­ta­łam ją w mniej niż 24 godziny.

Rela­cje, które panują mię­dzy boha­te­rami są inten­sywne i widać, jak bar­dzo można się mylić co do osoby, którą uwa­żało się za godną zaufa­nia. Jak można być naiw­nym i łudzić się, że jest ina­czej. Akcja toczy się bar­dzo szybko i z każ­dym roz­dzia­łem jest coraz cie­ka­wiej.

Jeśli cho­dzi o wady, to zna­la­złam jedną, która mnie drę­czy. Otóż, mia­łam nadzieję, że powieść wci­śnie mnie w fotel i będę w szoku, ale nie­stety tak się nie stało.

Jed­nak zakoń­cze­nie było naprawdę świetne. Byłam w szoku, że tak to wszystko się zakoń­czyło i wywo­łało w mojej gło­wie wiele pytań. Pod­su­mo­wu­jąc, Zła mama to powieść napi­sana bar­dzo dobrze. Fabuła jest inte­re­su­jąca i mnie nie­zwy­kle zachę­ciła do zabra­nia się za książkę. Pole­cam oso­bom, które lubią dobrze roz­wi­nięty wątek psy­cho­lo­giczny i przy oka­zji nie szu­kają cze­goś cięż­kiego.

Fix Coxbury to główna boha­terka książki Bad mommy, którą pozna­jemy na początku. Kobieta ma skłon­no­ści psy­chiczne. Obser­wuje pewną rodzinę i wma­wia sobie, że dusza jej nie­na­ro­dzo­nego dziecka żyje w Mercy- córce mał­żeń­stwa. Ma tak ogromną obse­sję, że kiedy sąsiedni dom Ave­rych zostaje wysta­wiony na sprze­daż, Fix nie waha się i od razu go kupuje....

Pew­nie więk­szość z Was sły­szała o książce, czy też serialu 13 powo­dów. Jej auto­rem jest Jay Asher i 7 listo­pada w Pol­sce będzie miała swoją pre­mierę jego naj­now­szą powieść– Świa­tło. Główna boha­terka Sierra co roku wyjeż­dża w okres świą­teczny z Ore­gonu do Kali­for­nii. Jej rodzina od poko­leń pro­wa­dzi firmę sprze­daży cho­inek. Dziew­czyna, pod­czas jed­nej z podróży poznaje Caleba i wszystko zaczyna się zmie­niać. Chło­pak nie cie­szy się dobrą opi­nią. Kie­dyś popeł­nił ogromny błąd i wciąż płaci za niego cenę. Jed­nak Sierra jest w sta­nie go zro­zu­mieć i wkrótce boha­te­ro­wie się w sobie zako­chują.

Świa­tło to powieść mło­dzie­żowa z cał­kiem cie­ka­wym wąt­kiem miło­snym. Boha­te­ro­wie są dobrze wykre­owani i prak­tycz­nie każdy przy­padł mi do gustu. Z jed­nym wyjąt­kiem. Mam na myśli Andrew, który tak bar­dzo mnie iry­to­wał swoim zacho­wa­niem. Nie mogło jed­nak zabrak­nąć nega­tyw­nej postaci.
Książkę czy­tało się nie­zwy­kle szybko, ze względu na przy­jemny styl pisa­nia autora i małą obję­tość lek­tury. Po tej powie­ści nie spo­dzie­wa­łam się wiele i nie było jakie­goś cudow­nego efektu, jed­nak przy­pa­dła mi do gustu. Myślę, że będzie ide­alną pozy­cją do prze­czy­ta­nia przed świę­tami. Mnie wpra­wiła w ten nastrój i już zaczy­nam odli­czać.
Jest to poru­sza­jąca lek­tura, która uka­zuje jak jedno wyda­rze­nie potrafi wywrzeć wpływ na dal­sze życie. Jest to dosyć podobny motyw, który prze­wi­jał się w 13 powo­dach, jed­nak myślę, że w tam­tej książce zostało to uka­zane w lep­szym świe­tle i wywarło na mnie więk­szy wpływ. W naj­now­szej pozy­cji­Jaya widzimy, że warto dać oso­bie drugą szansę i wyba­czyć dawne błędy. To opo­wieść o miło­ści, przy­jaźni, przy któ­rej śmia­łam się i kibi­co­wa­łam głów­nym boha­te­rom.
Pod­su­mo­wu­jąc, myślę, że Świa­tło jest naprawdę przy­jemną lek­turą i ide­al­nie się nada na okres przedświą­teczny. Warto się­gnąć po nią po jakiejś cięż­kiej powie­ści. Tak dla odmóż­dże­nia.

Pew­nie więk­szość z Was sły­szała o książce, czy też serialu 13 powo­dów. Jej auto­rem jest Jay Asher i 7 listo­pada w Pol­sce będzie miała swoją pre­mierę jego naj­now­szą powieść– Świa­tło. Główna boha­terka Sierra co roku wyjeż­dża w okres świą­teczny z Ore­gonu do Kali­for­nii. Jej rodzina od poko­leń pro­wa­dzi firmę sprze­daży cho­inek. Dziew­czyna, pod­czas jed­nej...

Pew­nie więk­szość z Was sły­szała o książce „Małe życie”, o któ­rej było bar­dzo gło­śno jakiś czas temu. W poło­wie wrze­śnia na pol­skim rynku poja­wiła się nowa powieść tej autorki i kiedy usły­szałam o tym, wie­dzia­łam, że ją prze­czy­tam.

Nor­ton Perina od zawsze inte­re­so­wał się medy­cyną, wiru­sami i kiedy został zapro­szony do wyprawy nauko­wej w nie­zba­dane rejony Pacy­fiku, zgo­dził się od razu. Celem wyjazdu było pozna­nie tajem­ni­czego ple­mie­nia żyją­cego na jed­nej z wysp. Męż­czy­zna doko­nuje odkry­cia, które odmieni jego życie i cały świat nauki.

Człon­ko­wie eks­pe­dy­cji codzien­nie obser­wują życie tubyl­ców i robią na ich temat wiele nota­tek. Jed­nak główny boha­ter sku­pia uwagę na ludziach wyrzu­co­nych poza nawias tubyl­ców. Z ich wypo­wie­dzi wynika, że mają oni ponad sto kil­ka­dzie­siąt lat. Czyżby Nor­ton był bli­ski odkry­cia sekretu nie­śmier­tel­no­ści?
Fabuła książki jest nie­zwy­kle inte­re­su­jąca i czy­tało się ją przy­jem­nie. Cały czas mia­łam ochotę czy­tać tę powieść, aby dowie­dzieć się, co będzie dalej. Nie­stety ze względu na naukę, nie udało mi się prze­czy­tać tej lek­tury w szyb­kim cza­sie i cią­gle wymy­śla­łam sobie różne sce­na­riu­sze, jak to może się skoń­czyć.

Boha­te­ro­wie są świet­nie wykre­owani i bar­dzo wyra­zi­ści. Jed­nakże, żaden z nich nie przy­padł mi szcze­gól­nie do gustu. Darzy­łam lekką sym­pa­tią Nor­tona, ale po prze­czy­ta­niu ostat­niej strony, moje zda­nie się zmie­niło.

Powieść uka­zuje rela­cje mię­dzy ludźmi, które nie są wyry­so­wane. Boha­te­ro­wie oka­zują wiele uczuć– pozy­tyw­nych jak i nega­tyw­nych. Książka jest cudow­nie wydana. Twarda oprawa i piękna okładka. Pre­zen­tuje się ład­nie na półce.

Ludzie na drze­wach to naprawdę intry­gu­jąca i dosyć nie­ty­powa lek­tura. Długo zasta­na­wia­łam się, czy jest to fik­cja lite­racka, czy auten­tycz­ność. Wyda­rze­nia, daty i język ivu’ivu dają do myśle­nia. Książka jest naprawdę godna pole­ce­nia. Warto zwró­cić na nią uwagę. Fabuła jest ory­gi­nalna i nie­zwy­kle cie­kawa. Powieść wzbu­dza wiele emo­cji i daje do myśle­nia. Zakoń­cze­nie było bar­dzo satys­fak­cjo­nu­jące.

Pew­nie więk­szość z Was sły­szała o książce „Małe życie”, o któ­rej było bar­dzo gło­śno jakiś czas temu. W poło­wie wrze­śnia na pol­skim rynku poja­wiła się nowa powieść tej autorki i kiedy usły­szałam o tym, wie­dzia­łam, że ją prze­czy­tam.

Nor­ton Perina od zawsze inte­re­so­wał się medy­cyną, wiru­sami i kiedy został zapro­szony do wyprawy nauko­wej w nie­zba­dane...