Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozycja, po którą po prostu trzeba sięgnąć!

Pozycja, po którą po prostu trzeba sięgnąć!

Żeby skończyć tę książkę, trzeba mieć mocne nerwy. I wcale nie dlatego, że w środku znajdziemy jakieś zaskakujące sceny, oj nie. Ta pozycja zwyczajnie tak irytuje i nudzi, że już na początku poczujemy chęć odłożenia jej.
Historia jest oklepana, to, co przeczytamy pod opisem ("Nie jest tu łatwo zidentyfikować czarny charakter, a tym bardziej odkryć prawdę [...]"), to jak zapowiedź zupełnie innej książki. Od początku mamy tutaj schemat, w którym łatwo się zorientować. Nadziany naiwniak, manipulantka i matka, która za wszelką cenę ochroni swoje dziecko.
Myślę, że jeśli ktoś nie chce tracić czasu, na pewno znajdzie lepsze thrillery!

Żeby skończyć tę książkę, trzeba mieć mocne nerwy. I wcale nie dlatego, że w środku znajdziemy jakieś zaskakujące sceny, oj nie. Ta pozycja zwyczajnie tak irytuje i nudzi, że już na początku poczujemy chęć odłożenia jej.
Historia jest oklepana, to, co przeczytamy pod opisem ("Nie jest tu łatwo zidentyfikować czarny charakter, a tym bardziej odkryć prawdę [...]"), to jak...

Nie wiem, czego spodziewałam się po tej książce. Pierwsze rozdziały przekonały mnie, że będzie to typowa książka dla nastolatki z oklepaną fabułą. Nie mogę nazwać jej odkryciem, ale nie jest też zła. To przyjemna historia, w którą łatwo się wkręcić. Strony zaczną przewracać się same i w końcu zaczniemy zastanawiać się, o co tak naprawdę chodzi w piosenkach, które pisze Gabe.
Wielkim minusem (póki co) jest niestety zakończenie. Dlaczego? Bo kończy się w sposób, który pozostawia tylko mnóstwo pytań bez odpowiedzi. Reszta serii nie jest dostępna w Polsce, więc jeśli ktoś polubi historię zespołu, musi szykować się na zakup angielskich wersji.

Nie wiem, czego spodziewałam się po tej książce. Pierwsze rozdziały przekonały mnie, że będzie to typowa książka dla nastolatki z oklepaną fabułą. Nie mogę nazwać jej odkryciem, ale nie jest też zła. To przyjemna historia, w którą łatwo się wkręcić. Strony zaczną przewracać się same i w końcu zaczniemy zastanawiać się, o co tak naprawdę chodzi w piosenkach, które pisze...

Z początku nie mogłam przekonać się do tej książki - głównie za sprawą Gemmy, która wydała mi się naciągana. Do teraz odnoszę wrażenie, że jej wady zostały wrzucone do opowieści tylko po to, by bohaterka nie była zbyt idealna. Jej rodzice nagle znikają, a chociaż dzwonią do Gemmy, fakt, że ich córka znika, nie sprawia, że starają się zrobić... cokolwiek. A więc część Gemmy zupełnie nie przypadła mi do gustu.
Nieco inaczej jest z Lirą, której historia i poznawanie świata mnie zainteresowało. Znalazła się w fatalnej sytuacji, wszystko jest dla niej nowe, a więc mierzy się z wieloma przeciwnościami losu. Jej postać sprawiła, że moja opinia o tej pozycji nieco się zmieniła.
Książki Lauren Oliver to te, które się kocha albo nienawidzi. Myślę, że 'Replika' stoi gdzieś pomiędzy, bo bez znajomości drugiej części ciężko jest stwierdzić, do jakiej kategorii należy.

Z początku nie mogłam przekonać się do tej książki - głównie za sprawą Gemmy, która wydała mi się naciągana. Do teraz odnoszę wrażenie, że jej wady zostały wrzucone do opowieści tylko po to, by bohaterka nie była zbyt idealna. Jej rodzice nagle znikają, a chociaż dzwonią do Gemmy, fakt, że ich córka znika, nie sprawia, że starają się zrobić... cokolwiek. A więc część Gemmy...

Bardzo dobra (niestety krótka) książka, która pozostawia lekki niedosyt, a jednocześnie sprawia, że czujemy się nieco lżejsi na duchu. Zdecydowanie polecam!

Bardzo dobra (niestety krótka) książka, która pozostawia lekki niedosyt, a jednocześnie sprawia, że czujemy się nieco lżejsi na duchu. Zdecydowanie polecam!

Trylogia "Zatraceni" miała swoje plusy i minusy. Pierwsza część sprawiła, że mój zapał do niej opadł, ale dwie kolejne pokazały mi, że dobrze zrobiłam, nie spisując ich na straty.
Historia Lisy również ma minusy, a mimo to mogę śmiało powiedzieć, że warto było ją przeczytać. Ta seria zasługiwała na to, by skończyć ją w ten sposób.
A cytaty z początków rozdziałów wreszcie miały sens! :D

Trylogia "Zatraceni" miała swoje plusy i minusy. Pierwsza część sprawiła, że mój zapał do niej opadł, ale dwie kolejne pokazały mi, że dobrze zrobiłam, nie spisując ich na straty.
Historia Lisy również ma minusy, a mimo to mogę śmiało powiedzieć, że warto było ją przeczytać. Ta seria zasługiwała na to, by skończyć ją w ten sposób.
A cytaty z początków rozdziałów wreszcie...

Moje drugie spotkanie z autorką okazało się kolejnym dobrym wyborem! B.A. Paris pisze świetnie, a jej historie sprawiają, że czytelnik czuje się, jakby brał udział we wszystkich wydarzeniach. Zdecydowanie polecam!

Moje drugie spotkanie z autorką okazało się kolejnym dobrym wyborem! B.A. Paris pisze świetnie, a jej historie sprawiają, że czytelnik czuje się, jakby brał udział we wszystkich wydarzeniach. Zdecydowanie polecam!

O mój... Ta książka jest genialna! I mówię to z ręką na sercu. Słyszałam o niej różne opinie, ale jedno jest pewne: zgadzam się tylko z tymi pozytywnymi. Ta pozycja ma tylko jeden minus: jest dość krótka. Mimo to kończy się w idealnym momencie i za nic nie zmieniłabym żadnego kawałka.

Każdy bohater - no może prawie każdy - ma w sobie coś, co sprawia, że można jakoś się z nim utożsamić. Każdy z nich ma swoje demony, niektóre są mniejsze, niektóre większe. Bohaterów nie da się nie lubić, ostatecznie w książce pojawiają się osoby, do których pałamy nienawiścią, ale jest ona uzasadniona. Wszystko bierze się z czegoś. Problemy, z którymi walczą, są boleśnie prawdziwe i w jakimś stopniu mogą dotknąć każdego z nas. Autorka pokazała jednak, że zawsze warto jest walczyć. Zawsze jest ktoś, kto stanie po naszej stronie.

Ta książka zasługuje na długą recenzję. Na ten moment (najpierw muszę wyleczyć kaca), jestem w stanie serdecznie ją wszystkim polecić! Tę pozycję koniecznie trzeba przeczytać, to coś więcej niż zwykła młodzieżówka!

O mój... Ta książka jest genialna! I mówię to z ręką na sercu. Słyszałam o niej różne opinie, ale jedno jest pewne: zgadzam się tylko z tymi pozytywnymi. Ta pozycja ma tylko jeden minus: jest dość krótka. Mimo to kończy się w idealnym momencie i za nic nie zmieniłabym żadnego kawałka.

Każdy bohater - no może prawie każdy - ma w sobie coś, co sprawia, że można jakoś się z...

Zawiodłam się. Naprawdę myślałam, że książka z tak tajemniczym tytułem opowie o czymś ciekawym, ale... tak nie było.
Kelsey nie dało się współczuć z powodu zmiany szkoły. Zachowywała się jak rasowa drama queen, wcale nie różniła się od swojej przyjaciółki, a swoje problemy wyolbrzymiała. Isaac nie miał za grosz charakteru, odniosłam wrażenie, że autorka starała się wbić go w jakieś ramy, ale tak naprawdę był mdławy.
Pomysł z klubem, fabuła - to wszystko jest po prostu nudne i niedopracowane. Autorka miała pomysł na dramę, ale ta okazała się zbędna. Książka jest tak naprawdę o niczym, a chociaż tytuł na pierwszy rzut oka wydaje się zachęcający - nie warto się nim kierować.
Nie polecam.

Zawiodłam się. Naprawdę myślałam, że książka z tak tajemniczym tytułem opowie o czymś ciekawym, ale... tak nie było.
Kelsey nie dało się współczuć z powodu zmiany szkoły. Zachowywała się jak rasowa drama queen, wcale nie różniła się od swojej przyjaciółki, a swoje problemy wyolbrzymiała. Isaac nie miał za grosz charakteru, odniosłam wrażenie, że autorka starała się wbić go...

Słyszałam, że druga część jest lepsza od pierwszej - i to prawda. O ile pierwszą uznałam tak po prostu za głupią, tak druga wreszcie mi się podobała. Czasami Gabe mnie irytował, głównie chodzi tu o wątki z dziewczynami i imprezowaniem, a Saylor naprawdę łatwo się rozklejała, ale nie wpłynęło to na odbiór fabuły. Autorka tym razem naprawdę się postarała, a 'Toxic' przypadła mi do gustu i momentami nie mogłam się od niej oderwać. Podobała mi się historia tych bohaterów, a także wyzwania, z jakimi musieli sobie radzić. No i do tego wątek muzyczny!
Jednak - jak w pierwszej części - prolog wydał się kompletnie oderwany od wszystkiego, a cytaty w rozdziałach zdecydowanie uważam za zbędne. Mimo wszystko polecam!

Słyszałam, że druga część jest lepsza od pierwszej - i to prawda. O ile pierwszą uznałam tak po prostu za głupią, tak druga wreszcie mi się podobała. Czasami Gabe mnie irytował, głównie chodzi tu o wątki z dziewczynami i imprezowaniem, a Saylor naprawdę łatwo się rozklejała, ale nie wpłynęło to na odbiór fabuły. Autorka tym razem naprawdę się postarała, a 'Toxic' przypadła...

Nudna, irytująca i zbędna. Gdyby nie to, że szybko się ją czyta, wyrwałabym sobie wszystkie włosy z głowy. Czułam, że głupieję z każdym przeczytanym słowem. To seria, której należy unikać. Nie polecam!

Nudna, irytująca i zbędna. Gdyby nie to, że szybko się ją czyta, wyrwałabym sobie wszystkie włosy z głowy. Czułam, że głupieję z każdym przeczytanym słowem. To seria, której należy unikać. Nie polecam!

[recenzja już wkrótce]

[recenzja już wkrótce]

Od samego początku byłam przekonana, że 'Panika' to fantasy. Widziałam połączenie 'Dotyku Julii', 'Igrzysk śmierci'. Szybko jednak zorientowałam się, że to zwyczajna młodzieżówka, co było dla mnie zaskoczeniem. Czy to oznacza, że się zawiodłam? Nie.
Mimo to nie nazwę 'Paniki' objawieniem. Od dawna marzyłam, by przeczytać tę pozycję i polowałam na nią naprawdę długo. Spodziewałam się jakiegoś wow, ale teraz mogę stwierdzić, że to po prostu dobra książka z klimatem, tajemnicami i problemami, z którymi walczy dzisiejsza młodzież. No i z niebezpieczną grą, która może przekreślić wszystko, w co dotychczas wierzyliśmy i co kochaliśmy. Zdolna odebrać życie tych, którzy są na tyle odważni, by grać. Książka ma klimat małego miasteczka, które rządzi się własnymi prawami. To zdecydowany plus, fajnie było przenieść się do miejsca, o którym jeszcze nie słyszałam.
Heather wydawała mi się postacią nieco płaską, choć rozumiałam, jak czuła się ze swoimi problemami i odpowiedzialnością. Nat czasami mnie irytowała, chociaż ciężko było mi położyć palec na tym, co dokładnie mnie w niej irytowało. Muszę jednak powiedzieć, że obie bohaterki były po prostu do bólu prawdiwe. Dodge i Bishop... z nimi rozumiałam się najbardziej, chociaż Bishop pojawiał się od czasu do czasu. Lubiłam perspektywę Dodge'a i jego sposób bycia. Gra, jaką wymyśliła autorka, jest ciekawa, ale nie zaskakuje.
Niestety nie mogłam wczuć się w bohaterów, przypuszczam, że to przez sposób narracji. Za bardzo przywykłam do narracji pierwszoosobowej.
Książka, jak pisałam, nie jest wielkim objawieniem, rozkręca się bardziej pod koniec, na początku trochę się wlecze, ale mimo to czyta się ją przyjemnie, kiedy już przełknie się niektóre rzeczy. Polecam ją z czystym sercem, jednak myślę, że lepiej nie nastawiać się na nic specjalnego.

Od samego początku byłam przekonana, że 'Panika' to fantasy. Widziałam połączenie 'Dotyku Julii', 'Igrzysk śmierci'. Szybko jednak zorientowałam się, że to zwyczajna młodzieżówka, co było dla mnie zaskoczeniem. Czy to oznacza, że się zawiodłam? Nie.
Mimo to nie nazwę 'Paniki' objawieniem. Od dawna marzyłam, by przeczytać tę pozycję i polowałam na nią naprawdę długo....

Książki Jess to moje guilty pleasure. Może i czytałam w życiu lepsze pozycje, ale do tej autorki zawsze wracam, bo coś ciągnie mnie do jej książek jak ćmę do światła. I chyba nie ma takiej, na której bym się zawiodła. Polecam! Bo mimo małej chaotyczności i trochę wyszczekanej/upartej/zamkniętej w sobie głównej bohaterki, książka jest naprawdę dobrą pozycją.
Szkoda tylko, że wydawnictwo zostawiło parę literówek :/ Ale to nieważne!
Ach, no i najważniejsze. Micha i Ethan są genialni!

Książki Jess to moje guilty pleasure. Może i czytałam w życiu lepsze pozycje, ale do tej autorki zawsze wracam, bo coś ciągnie mnie do jej książek jak ćmę do światła. I chyba nie ma takiej, na której bym się zawiodła. Polecam! Bo mimo małej chaotyczności i trochę wyszczekanej/upartej/zamkniętej w sobie głównej bohaterki, książka jest naprawdę dobrą pozycją.
Szkoda tylko, że...

Wciągająca (może nawet bardziej, niż pierwsza część), pełna tajemnic, które nie zostaną rozwiązane, gdyż wydawnictwo przestało publikować serię. Uważam, że to ich największy błąd.
Tutaj Chłopak Nikt pokazuje swoje nowe oblicze, jakiego wcześniej nie znaliśmy. Książka ma klimat, a bohaterom nie można ufać. Każdy jest twoim wrogiem.
Gorąco polecam!

Wciągająca (może nawet bardziej, niż pierwsza część), pełna tajemnic, które nie zostaną rozwiązane, gdyż wydawnictwo przestało publikować serię. Uważam, że to ich największy błąd.
Tutaj Chłopak Nikt pokazuje swoje nowe oblicze, jakiego wcześniej nie znaliśmy. Książka ma klimat, a bohaterom nie można ufać. Każdy jest twoim wrogiem.
Gorąco polecam!