Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na pewno lepsza niż poprzednia część, momentami ciut przewidywalna.

Nie lubię takich zaskoczeń i czasu oczekiwania na następny tom :(
Taki sposób zakańczania książek powinien zostać zabroniony!

Chcę już następną część...

Na pewno lepsza niż poprzednia część, momentami ciut przewidywalna.

Nie lubię takich zaskoczeń i czasu oczekiwania na następny tom :(
Taki sposób zakańczania książek powinien zostać zabroniony!

Chcę już następną część...

To pierwsza książka autorstwa Tarryn Fisher przeczytana przeze mnie.
Podobała mi się. Lekkie pióro autorki sprawiło, że "pochłonęłam" ją bardzo szybko. Nawet trzyma w napięciu.
Najbardziej podobała mi się cześć napisana z perspektywy Fig.
Postać Dariusa mnie nie przekonuje (że względu na wykonywaną profesję i bez wydawania się w zbędne szczegóły będące spojlerem- jego osobowość).
Albo niezbyt uważnie czytałam ( w co szczerze wątpię), albo w powieści pojawiło się kilka błędów...

Generalnie polecam.

To pierwsza książka autorstwa Tarryn Fisher przeczytana przeze mnie.
Podobała mi się. Lekkie pióro autorki sprawiło, że "pochłonęłam" ją bardzo szybko. Nawet trzyma w napięciu.
Najbardziej podobała mi się cześć napisana z perspektywy Fig.
Postać Dariusa mnie nie przekonuje (że względu na wykonywaną profesję i bez wydawania się w zbędne szczegóły będące spojlerem- jego...

Dość ciekawa fabuła, jednak jak dla mnie za bardzo rozciągnięta.
Jako całokształt średnio przypadła mi do gustu.

Dość ciekawa fabuła, jednak jak dla mnie za bardzo rozciągnięta.
Jako całokształt średnio przypadła mi do gustu.

Podobnie jak "Szeptucha" lekka i wciągająca.
Odrobinę ciekawsza w fabule ze względu na retrospekcje z życia Mieszka. Ciut przewidywalna dla mnie ze względu na zakończenie (zgadłam w ogólnym zarysie, co stanie się z kwiatem paproci).
Trochę naciągana jak dla mnie była sytuacja ze scyzorykiem w brzuchu (to pani lekarz nie wie, że lepiej nie wyciągać ostrza z rany bo bardziej krwawi?).

Z chęcią przeczytam ostatni tom.

Podobnie jak "Szeptucha" lekka i wciągająca.
Odrobinę ciekawsza w fabule ze względu na retrospekcje z życia Mieszka. Ciut przewidywalna dla mnie ze względu na zakończenie (zgadłam w ogólnym zarysie, co stanie się z kwiatem paproci).
Trochę naciągana jak dla mnie była sytuacja ze scyzorykiem w brzuchu (to pani lekarz nie wie, że lepiej nie wyciągać ostrza z rany bo bardziej...

1931 rok. Rok, w którym Hauxley powołał do życia "Nowy wspaniały świat". Niesamowite, że książka tak dawno temu napisana jest nadal aktualna, a wizja w niej zawarta nadal prawdopodobna i jakże realna.
Książka wywarła na mnie niesamowite wrażenie.

Polecam serdecznie. Naprawdę daje do myślenia.

1931 rok. Rok, w którym Hauxley powołał do życia "Nowy wspaniały świat". Niesamowite, że książka tak dawno temu napisana jest nadal aktualna, a wizja w niej zawarta nadal prawdopodobna i jakże realna.
Książka wywarła na mnie niesamowite wrażenie.

Polecam serdecznie. Naprawdę daje do myślenia.

Absurd goni absurd.
Chyba nie zrozumiałam w pełni tej książki...
Gorąco polecam.
I tyle w temacie :)

Absurd goni absurd.
Chyba nie zrozumiałam w pełni tej książki...
Gorąco polecam.
I tyle w temacie :)

Książka od pierwszych stron wciąga. Czyta ją się bardzo dobrze. Jednak w pewnym momencie można odnieść wrażenie, że autorka pogubiła się w ilości prowadzonych wątków i wykreowanych bohaterów, można przez to odczuć lekki chaos w całości. Ja jako czytelnik odniosłam takie wrażenie.
A i najważniejsze: nie przekonuje mnie wyjaśnienie całej historii. Jak dla mnie jest "zbyt grubymi nićmi szyte".

Książka od pierwszych stron wciąga. Czyta ją się bardzo dobrze. Jednak w pewnym momencie można odnieść wrażenie, że autorka pogubiła się w ilości prowadzonych wątków i wykreowanych bohaterów, można przez to odczuć lekki chaos w całości. Ja jako czytelnik odniosłam takie wrażenie.
A i najważniejsze: nie przekonuje mnie wyjaśnienie całej historii. Jak dla mnie jest "zbyt...

Lekka, zabawna, wciągająca książka. Warto przeczytać.
Z ogromną chęcią przeczytam kolejny tom.

Lekka, zabawna, wciągająca książka. Warto przeczytać.
Z ogromną chęcią przeczytam kolejny tom.

"Okularnik" tak jak i "Pochłaniacz" wciągają od pierwszych stron.
Już podczas czytania "Pochłaniacza" odniosłam wrażenie, że fabuła niemiłosiernie się ciągnie. Tu jest zdecydowanie gorzej i w dodatku fabuła pomieszana niczym groch z kapustą, pojawiają się liczne retrospekcji (nie do końca rozumiem sensu ich wstawiania, ale może jednak miały jakiś cel, znany nielicznym lub tylko samej autorce), ponownie wiele wątków (w moim odczuciu niezbyt ze sobą powiązanych i niekiedy przytłaczających, wręcz zapychających strony powieści).
Sama bohaterka (o dziwo! nie sądziłam, że jest to możliwe) jest bardziej irytująca i zagubiona...
A już samo zakończenie to po prostu mistrzostwo! Niby coś wyjaśnimy, niby coś zostanie niedopowiedziane i niby takie, że trzeba sięgnąć po kolejny tom... Coraz mniej mnie przekonują losy zagubionej życiowo sierotki Saszy Załuskiej.

P.S. Chyba jednak mam tendencje masochistyczne, skoro dobrnęłam do końca i jednak udało mi się ją skończyć. O zgrozo! Rozważam nawet sięgnięcie po kolejny tom! (Nie lubię niedokończonych historii, a ta mimo wszystko ma potencjał; tylko wykonanie nie do końca mi odpowiada).

"Okularnik" tak jak i "Pochłaniacz" wciągają od pierwszych stron.
Już podczas czytania "Pochłaniacza" odniosłam wrażenie, że fabuła niemiłosiernie się ciągnie. Tu jest zdecydowanie gorzej i w dodatku fabuła pomieszana niczym groch z kapustą, pojawiają się liczne retrospekcji (nie do końca rozumiem sensu ich wstawiania, ale może jednak miały jakiś cel, znany nielicznym lub...

Całkiem niezła i zgrabnie napisana historia. Jednak zakończenie nie do końca mnie przekonało i wydaje się być lekko naciągane. A wszystko to przez jedno zdanie wypowiedziane przez Sylwię pod koniec powieści, tj.: "- No ale on nie może być mordercą- upierała się Sylwia- To za proste! Wszystko wskazuje na niego!" (s. 312, rozmowa z Niną).

P.S. Częściowo udało mi się przewidzieć zakończenie :)

Całkiem niezła i zgrabnie napisana historia. Jednak zakończenie nie do końca mnie przekonało i wydaje się być lekko naciągane. A wszystko to przez jedno zdanie wypowiedziane przez Sylwię pod koniec powieści, tj.: "- No ale on nie może być mordercą- upierała się Sylwia- To za proste! Wszystko wskazuje na niego!" (s. 312, rozmowa z Niną).

P.S. Częściowo udało mi się...

"Sprawdź, co wydarzyło się przed Zmierzchem!" na okładce z deka zniechęca i według mnie jest bardzo nie na miejscu, mnie wręcz zniesmaczyło, ale... I to ale zmienia wszystko.

"Wilk" to książka głównie dla młodzieży, posiadająca prostą fabułę. Niby nic nadzwyczajnego, ale "podane" bardzo ładnie i zgrabnie, a w dodatku napisane przez ówczesną piętnastoletnią Miszczuk, która według mnie poradziła sobie o niebo lepiej od dorosłej kobiety po studiach (czyt. Meyer).

Polecam serdecznie.

"Sprawdź, co wydarzyło się przed Zmierzchem!" na okładce z deka zniechęca i według mnie jest bardzo nie na miejscu, mnie wręcz zniesmaczyło, ale... I to ale zmienia wszystko.

"Wilk" to książka głównie dla młodzieży, posiadająca prostą fabułę. Niby nic nadzwyczajnego, ale "podane" bardzo ładnie i zgrabnie, a w dodatku napisane przez ówczesną piętnastoletnią Miszczuk, która...

Niesamowita historia, momentami ciut dłużąca się, nieprzeciętna bohaterka. Czytając powieści jak ta, może nasunąć się myśl: "jak to dobrze, że takie rzeczy dzieją się tylko w książkach :)".

Jedyny, według mnie oczywiście, minus to brak podziału na rozdziały. Okropnie tego nie lubię.

Niemniej jednak: serdecznie polecam! :)

Niesamowita historia, momentami ciut dłużąca się, nieprzeciętna bohaterka. Czytając powieści jak ta, może nasunąć się myśl: "jak to dobrze, że takie rzeczy dzieją się tylko w książkach :)".

Jedyny, według mnie oczywiście, minus to brak podziału na rozdziały. Okropnie tego nie lubię.

Niemniej jednak: serdecznie polecam! :)