Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która jest napisana w taki sposób i w takim stylu, że mogłaby się nigdy nie skończyć. Nieprzerwana przyjemność, której nie zakłóca mnogość postaci i wątków. Pomimo swojej objętości i epickości, mogłaby być wystawiana na deskach teatrów. Bardzo umiejętne połączenie gatunków literackich, motywów i wątków. Naprawdę rzadka, pod względem jakości, pozycja na rynku wydawniczym.

Książka, która jest napisana w taki sposób i w takim stylu, że mogłaby się nigdy nie skończyć. Nieprzerwana przyjemność, której nie zakłóca mnogość postaci i wątków. Pomimo swojej objętości i epickości, mogłaby być wystawiana na deskach teatrów. Bardzo umiejętne połączenie gatunków literackich, motywów i wątków. Naprawdę rzadka, pod względem jakości, pozycja na rynku...

Nie jest to najlepsza powieść Zadie. Napisana w innym stylu niż poprzednie. Bohaterowie nie tak bardzo charakterystyczni, jak w Białych Zębach czy O Pięknie. Ale zmusza do myślenia nad życiem współczesnych 30-latków. Przemawia do mnie, gdyż traktuje o moim pokoleniu oraz o londyńczykach, których zdążyłem już odrobinę poznać. Zadie ma dobry zmysł obserwacjny.

Nie jest to najlepsza powieść Zadie. Napisana w innym stylu niż poprzednie. Bohaterowie nie tak bardzo charakterystyczni, jak w Białych Zębach czy O Pięknie. Ale zmusza do myślenia nad życiem współczesnych 30-latków. Przemawia do mnie, gdyż traktuje o moim pokoleniu oraz o londyńczykach, których zdążyłem już odrobinę poznać. Zadie ma dobry zmysł obserwacjny.

Ta książka jest jedną z najśmieszniejszych, jakie w całym swoim życiu przeczytałem. Każda strona to piętrzące się zwroty akcji i absurdalne zdarzenia, na granicy fikcji literackiej. Dosadny i cięty dowcip dopełniają perfekcji dzieła. Zdecydowanie moja ulubiona książka Bukowskiego. Przyrównałbym ją do "Księgi bez tytułu" Anonima.

Ta książka jest jedną z najśmieszniejszych, jakie w całym swoim życiu przeczytałem. Każda strona to piętrzące się zwroty akcji i absurdalne zdarzenia, na granicy fikcji literackiej. Dosadny i cięty dowcip dopełniają perfekcji dzieła. Zdecydowanie moja ulubiona książka Bukowskiego. Przyrównałbym ją do "Księgi bez tytułu" Anonima.

Moje pierwsze zetknięcie z prozą Bukowskiego, było prawdziwym szokiem. Trudno mi było ocenić, czy lubię ten nihilistyczny ton Faktotum. Życie bez celu, używki, kobiety i hazard - jedyne wartości wyznawane przez głównego bohatera. Nie jest to łatwa lektura, ale wzmaga apetyt na kolejne dzieła Bukowskiego.

Moje pierwsze zetknięcie z prozą Bukowskiego, było prawdziwym szokiem. Trudno mi było ocenić, czy lubię ten nihilistyczny ton Faktotum. Życie bez celu, używki, kobiety i hazard - jedyne wartości wyznawane przez głównego bohatera. Nie jest to łatwa lektura, ale wzmaga apetyt na kolejne dzieła Bukowskiego.

Książka mnie osobiście znużyła. Niekończące się sceny seksu, kłótni z kobietami, picia, stawiania zakładów na wyścigach konnych... O ile w Faktotum było to odświeżające i nowe dla mnie, o tyle Kobiety stanowią przesyt tym tematem. Przeczytać jednak można.

Książka mnie osobiście znużyła. Niekończące się sceny seksu, kłótni z kobietami, picia, stawiania zakładów na wyścigach konnych... O ile w Faktotum było to odświeżające i nowe dla mnie, o tyle Kobiety stanowią przesyt tym tematem. Przeczytać jednak można.

Absolutnie mistrzowski kryminał Agathy. Niezwykle mroczny, krwawy i całkowicie nieprzewidywalny. Do tej książki można wracać i wracać bez końca. Zawsze taka sama przyjemność :)

Absolutnie mistrzowski kryminał Agathy. Niezwykle mroczny, krwawy i całkowicie nieprzewidywalny. Do tej książki można wracać i wracać bez końca. Zawsze taka sama przyjemność :)