Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obok żadnej z książek Pratcheta nie da się przejść obojętnie,styl autora mozna kochać lub go nie tolerować, jednak wszystkie przemyślenia ,emocje, dygresje itp. stają się niczym, gdy zetkniemy sie z prawdziwym życiem Pratcheta. To właśnie ukazuje nam autor w "Kiksach", i o ile na początku bawi nas, jak zawsze, potem Jego przemyślenia stają się poważniesze, dotykające spraw egzystencjalnych i mimo że nadal czaruje swoimi lapsusami słownymi, to poraża nas wrażliwość, wnikliwość i wreszcie umiejętność ukazania spraw najważnieszych i zdolność do podejmowania najtrudniejszych decyzji.

Obok żadnej z książek Pratcheta nie da się przejść obojętnie,styl autora mozna kochać lub go nie tolerować, jednak wszystkie przemyślenia ,emocje, dygresje itp. stają się niczym, gdy zetkniemy sie z prawdziwym życiem Pratcheta. To właśnie ukazuje nam autor w "Kiksach", i o ile na początku bawi nas, jak zawsze, potem Jego przemyślenia stają się poważniesze, dotykające spraw...

Moja ocena jest absolutnie subiektywna,nie potrafię już przejść obojętnie obok książek Pratchetta. Całkowicie zmieniły mój sposób myślenia,nastawienie do ludzi i zjawisk, sensu lub bezsensu ;-) egzystencji.Po prostu kolejna pozycja, którą trzeba znać,jeśli chce się poszerzyć jakiekolwiek horyzonty.

Moja ocena jest absolutnie subiektywna,nie potrafię już przejść obojętnie obok książek Pratchetta. Całkowicie zmieniły mój sposób myślenia,nastawienie do ludzi i zjawisk, sensu lub bezsensu ;-) egzystencji.Po prostu kolejna pozycja, którą trzeba znać,jeśli chce się poszerzyć jakiekolwiek horyzonty.

Jak zwykle autor prezentuje najwyższy poziom,oddaje w ręce czytelników humorystyczną opoweieść pełną zwrotów akcji i (tu moje zaskoczenie)dynamicznych zmian osobowości bohaterów, oczywiście zdecydowanie na jeszcze lepsze.

Jak zwykle autor prezentuje najwyższy poziom,oddaje w ręce czytelników humorystyczną opoweieść pełną zwrotów akcji i (tu moje zaskoczenie)dynamicznych zmian osobowości bohaterów, oczywiście zdecydowanie na jeszcze lepsze.

Dlaczego postanowiłam ,,zwykłemu'' poradnikowi, którego nie czyta się od deski do deski dać tak wysoką ocenę? Wpłynęło na to kilka dość ważnych czynników, po pierwsze autor nie tylko ukazał i opisał podstawy szycia, ale również-wielki dla niego ukłon z mojej strony- podał sposoby obliczania i dostosowywania konstrukcji do indywidualnych wymiarów klientki lub swoich.
Po drugie nie jest to typowy poradnik,można w nim przeczytać o osobistych refleksjach, lękach i radościach pana Leśniaka związanych z powstawaniem tej i poprzedniej książki. Z dużym zaciekawieniem czytałam opis powstawania pięknej bananowo-liliowej sukienki dla 7-o letniej Laury i do tej pory nie mogę się nadziwić nad mistrzostwem wykonania tej sukienki.Polecam nie tylko fanom szycia,choć przede wszystkim im.

Dlaczego postanowiłam ,,zwykłemu'' poradnikowi, którego nie czyta się od deski do deski dać tak wysoką ocenę? Wpłynęło na to kilka dość ważnych czynników, po pierwsze autor nie tylko ukazał i opisał podstawy szycia, ale również-wielki dla niego ukłon z mojej strony- podał sposoby obliczania i dostosowywania konstrukcji do indywidualnych wymiarów klientki lub swoich.
Po...

Książka doskonała,śmiem twierdzić, że Prachet osiągnął mistrzostwo pisarskie.Pełna absurdu, nasączona typowym dla autora poczuciem humoru,naprawdę jestem pod wrażeniem i ciągle zatanawiam się, dlaczego, dlaczego tak długo wahałam się przed sięgnięciem po tak odprężającą, zabawną i tak zaskakująco cudowną literaturę.

Książka doskonała,śmiem twierdzić, że Prachet osiągnął mistrzostwo pisarskie.Pełna absurdu, nasączona typowym dla autora poczuciem humoru,naprawdę jestem pod wrażeniem i ciągle zatanawiam się, dlaczego, dlaczego tak długo wahałam się przed sięgnięciem po tak odprężającą, zabawną i tak zaskakująco cudowną literaturę.

Zgadzam się z opinią Jacka,z początku fascynująca, pełna nowych, niebanalnych pomysłów,potem sztucznie przeciągana, ciągnąca się do granic wytrzymałości.Ciekawiły mnie rasy garudów, ciem i skąd wziął sie szkielet dworca Perdido,niestety nie otrzymałam odpowiedzi.Szkoda.

Zgadzam się z opinią Jacka,z początku fascynująca, pełna nowych, niebanalnych pomysłów,potem sztucznie przeciągana, ciągnąca się do granic wytrzymałości.Ciekawiły mnie rasy garudów, ciem i skąd wziął sie szkielet dworca Perdido,niestety nie otrzymałam odpowiedzi.Szkoda.

Początek ciekawy, potem coraz gorzej, niestety poddałam się,nie byłam w stanie sprostać zawiłościom językowym staropolszczyzny.Równie dobrze mogłabym zacząć czytać powieści w języku niemieckim czy angielskim -przydałby się słownik.Pomysł książki interesujący,chętnie przeczytałabym ją w formie nowoczesnej a tak uważam,że pani Gutowska mocno przekombinowała.

Początek ciekawy, potem coraz gorzej, niestety poddałam się,nie byłam w stanie sprostać zawiłościom językowym staropolszczyzny.Równie dobrze mogłabym zacząć czytać powieści w języku niemieckim czy angielskim -przydałby się słownik.Pomysł książki interesujący,chętnie przeczytałabym ją w formie nowoczesnej a tak uważam,że pani Gutowska mocno przekombinowała.

Nie będę się rozpisywać jak inni,że niesmak,niechęć do bohaterki,że niemrawa akcja.Może i tak,ale jak na debiut literacki pani Hawkins jest rewelacyjna.Książka jest thirllerem psychologicznym,nie wymagajmy sensacji i gradu kul zza winkla.
Dla mnie te dwa wieczory z Rachel były bardzo przyjemne-bohaterkę polubiłam bardziej niż Annę i Megan,zwroty akcji też zauważyłam, więc pełen sukces.Polecam.

Nie będę się rozpisywać jak inni,że niesmak,niechęć do bohaterki,że niemrawa akcja.Może i tak,ale jak na debiut literacki pani Hawkins jest rewelacyjna.Książka jest thirllerem psychologicznym,nie wymagajmy sensacji i gradu kul zza winkla.
Dla mnie te dwa wieczory z Rachel były bardzo przyjemne-bohaterkę polubiłam bardziej niż Annę i Megan,zwroty akcji też zauważyłam, więc...

Absolutnie, bezkonkurencyjnie rewelacyjna.Pięknie wymyślony i przemyślany świat, bez niedociągnięć i niepotrzebnego przedłużania fabuły.Genialne nieoczywiste zakończenie, po którym nadal nie potrafię pozbierać myśli.Wrzucam do ulubionych obok ukochanego Rogera Żelaznego.

Absolutnie, bezkonkurencyjnie rewelacyjna.Pięknie wymyślony i przemyślany świat, bez niedociągnięć i niepotrzebnego przedłużania fabuły.Genialne nieoczywiste zakończenie, po którym nadal nie potrafię pozbierać myśli.Wrzucam do ulubionych obok ukochanego Rogera Żelaznego.

Cztery plusy za poczucie humoru autoki, reszta to mało wysmakowany gniot.

Cztery plusy za poczucie humoru autoki, reszta to mało wysmakowany gniot.

Nie porywa ,miejsami nudnawa i bez wyrazu.Może komuś, kto uwielbia takie klimaty, spodoba się,mnie nie urzekła, mimo że lubię fantasy.Na pewno nie sięgnę po następne tomy, polecam tylko oddanym fanom.

Nie porywa ,miejsami nudnawa i bez wyrazu.Może komuś, kto uwielbia takie klimaty, spodoba się,mnie nie urzekła, mimo że lubię fantasy.Na pewno nie sięgnę po następne tomy, polecam tylko oddanym fanom.

Gaiman po raz kolejny porywa, czy raczej zaprasza do magicznego,poetyckiego świata,gdzie mistycyzm łagodnie przeplata się z elementami grozy.Książka o zwyczajnym,trochę smutnym (nie nieszczęśliwym)dzieciństwie siedmioletniego wrażliwego chłopca, który musi zderzyć się z twardą rzeczywistością świata dorosłych.Wydawać by się mogło,że to zwyczajna opowieść,lecz z każdą przewróconą kartką coraz głębiej wkraczamy w świat pełen magii,baśniowych potworów,dziecięcego zafascynowaia grozą i strachem.Ten magiczny świat jednocześnie uczy nas głebokiego zaufania do przyjacół i przekonania,że wszystko skończy się dobrze.

Gaiman po raz kolejny porywa, czy raczej zaprasza do magicznego,poetyckiego świata,gdzie mistycyzm łagodnie przeplata się z elementami grozy.Książka o zwyczajnym,trochę smutnym (nie nieszczęśliwym)dzieciństwie siedmioletniego wrażliwego chłopca, który musi zderzyć się z twardą rzeczywistością świata dorosłych.Wydawać by się mogło,że to zwyczajna opowieść,lecz z każdą...

Za sprawą cyklu 1Q84 mój ulubiony autor przestał być ulubionym.Nawet nie mam ochoty rozpisywać się dlaczego,po prostu nie lubię maglowania w kółko tych samych tematów,czyli tekstów dokładnie opisujących preferencje seksualne bohatera,tudzież jego pragnienia lub braki w dowartościowaniu.Nie mam ochoty po raz kolejny czytać,że ten czy tamten poszedł się wysikać.Żenada.
Być może zamiarem autora była prowokacja i zaszokowanie czytelnika,również ukazanie bestialstwa sekciarstwa i ma to sens. Dosadność tekstu spowodowałaby konsternację i głębsze zaiteresowanie danym tematem.Jednak wrzucanie dodatkowych wątków, np. o Little People, czy o mordowanych kobietach paskiem od szlafroka(!),o predyspozycjach i pragnieniach seksualnych bohaterów, budowanie powietrznej poczwarki itd,itp daje rozmydloną powieść z gatunku taniego romansidła. To ciągłe bezsensowne rozciąganie wątków spowodowało, że główny nurt powieści umarł smiercią naturalną.Tak również umarła moja sympatia do tego pisarza.

Za sprawą cyklu 1Q84 mój ulubiony autor przestał być ulubionym.Nawet nie mam ochoty rozpisywać się dlaczego,po prostu nie lubię maglowania w kółko tych samych tematów,czyli tekstów dokładnie opisujących preferencje seksualne bohatera,tudzież jego pragnienia lub braki w dowartościowaniu.Nie mam ochoty po raz kolejny czytać,że ten czy tamten poszedł się wysikać.Żenada.
Być...

Książka powiedzialabym-rytmiczna...I cyba o to chodziło autorom,nadać rytm i nieustająco go pobudzać,czy to nowymi wydarzeniami,czy też reakcją bohaterów na nowe przygody.Ciekawa akcja,dobry smak narracji,zakończenie też przyjemne,bez zbędnych udziwnień.Sama przyjemność.

Książka powiedzialabym-rytmiczna...I cyba o to chodziło autorom,nadać rytm i nieustająco go pobudzać,czy to nowymi wydarzeniami,czy też reakcją bohaterów na nowe przygody.Ciekawa akcja,dobry smak narracji,zakończenie też przyjemne,bez zbędnych udziwnień.Sama przyjemność.

Najlepsza z cyklu choć nie rewelacyjna,ot... mały złodziej czasu na bezsenne noce.

Najlepsza z cyklu choć nie rewelacyjna,ot... mały złodziej czasu na bezsenne noce.

Nie wiem nawet co napisać,mam tylko nadzieję,że nikt przy zdrowych zmysłach nie zasugeruje się przepisami z grzybów trujących-chyba tylko ten wątek przykuł moją uwagę ze względu na absurd pomysłu.W książce przewija się więcej absurdów, o których pisało parę osób w opiniach,więc nie mam zamiaru się powtarzać.Książka tak wiele wniosła w moje życie,że za tydzień o niej zapomnę.To wszystko co mam do powiedzenia a i tak za dużo stukania w klawiaturę.

Nie wiem nawet co napisać,mam tylko nadzieję,że nikt przy zdrowych zmysłach nie zasugeruje się przepisami z grzybów trujących-chyba tylko ten wątek przykuł moją uwagę ze względu na absurd pomysłu.W książce przewija się więcej absurdów, o których pisało parę osób w opiniach,więc nie mam zamiaru się powtarzać.Książka tak wiele wniosła w moje życie,że za tydzień o niej...

Książka nie powala,brzydko mówiąc.Autor podaje całą serię porad ZAPOMINAJĄC,że w tej masie można najzwyczajniej zapomnieć którą technikę się stosowało i jakim torem myślenia podążyło,co jest typowe dla naszego mózgu-zbędne informacje odrzuca.Poza tym zbyt wiele czasu zajęła by sama nauka technik,co w dzisiejszym świecie jest nie do zaakceptowania.

Książka nie powala,brzydko mówiąc.Autor podaje całą serię porad ZAPOMINAJĄC,że w tej masie można najzwyczajniej zapomnieć którą technikę się stosowało i jakim torem myślenia podążyło,co jest typowe dla naszego mózgu-zbędne informacje odrzuca.Poza tym zbyt wiele czasu zajęła by sama nauka technik,co w dzisiejszym świecie jest nie do zaakceptowania.

Pomimo tytułu lekko się nie czytało.Musiałam robić dłuższe przerwy na przemyślenia,nie zawsze zgadzałam się z autorem,co nie znaczy,że nie szanuję Jego opinii,szanuję i to bardzo.Egzystencjalna?Zdecydowanie,jednocześnie zajmująca, wymagająca i czasami przerażająca,bo w jaki sposób Teresa wysłana na śmierć przez Tomasza tak lekko mu przebaczyła? Chyba tego Kundera chce nas nauczyć-lekkości istnienia i doceniania tego, co mamy,bo na tak niewiele wydarzeń mamy rzeczywisty wpływ.

Pomimo tytułu lekko się nie czytało.Musiałam robić dłuższe przerwy na przemyślenia,nie zawsze zgadzałam się z autorem,co nie znaczy,że nie szanuję Jego opinii,szanuję i to bardzo.Egzystencjalna?Zdecydowanie,jednocześnie zajmująca, wymagająca i czasami przerażająca,bo w jaki sposób Teresa wysłana na śmierć przez Tomasza tak lekko mu przebaczyła? Chyba tego Kundera chce nas...

Rzeczywiście książka szokująca w szczerym, bezpardonowym narzuceniu czytelnikowi nagiej prawdy emocjach,zachowaniach i pragnieniach.I o tym,że bez względu na wykształcenie, iloraz inteligenci i wychowanie musimy uporać się ze spadającymi na nas problemami a podjęte decyzje mogą rzutować o naszym dalszym losie.

Rzeczywiście książka szokująca w szczerym, bezpardonowym narzuceniu czytelnikowi nagiej prawdy emocjach,zachowaniach i pragnieniach.I o tym,że bez względu na wykształcenie, iloraz inteligenci i wychowanie musimy uporać się ze spadającymi na nas problemami a podjęte decyzje mogą rzutować o naszym dalszym losie.

Nie wiem co mnie podkusiło,żeby sięgnąć po tę książkę,może okładka,może zaciekawienie, jak autorka wymyśliła powód i cel istnienia ludzi wiecznych.Niestety nie znalazłam odpowiedzi,moja ciekawość nie została zaspokojona,jednocześnie wynudziłam się straszliwie.Mało akcji,bohaterowie ,łącznie z główną bohaterką,nijacy,dużo przemocy seksualnej i ogromna(muszę to podkreślić) naiwność Lanny-jej zaślepienie miłością do Jonatana wręcz śmieszy.Bohaterka okazała się próżnym diewczątkiem(mimo upływających lat) nie potrafiącym ocenić sytuacji w jakiej się znajduje i nie umiejącym dokonywać odpowiedniego wyboru.W tym wypadku Jonatan ,o dziwo,okazał się dużo dojrzalszy.Cztery gwiazdki za pomysł.

Nie wiem co mnie podkusiło,żeby sięgnąć po tę książkę,może okładka,może zaciekawienie, jak autorka wymyśliła powód i cel istnienia ludzi wiecznych.Niestety nie znalazłam odpowiedzi,moja ciekawość nie została zaspokojona,jednocześnie wynudziłam się straszliwie.Mało akcji,bohaterowie ,łącznie z główną bohaterką,nijacy,dużo przemocy seksualnej i ogromna(muszę to podkreślić)...