Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna pozycja przeczytana ze względu na uwielbienie postaci komiksowej, która jest kolejnym rozczarowaniem.
Postać książkowa tytułowej bohaterki niem jest oderwany od bazy komiksowej, jednakże jest mocno zmieniona geneza. Przyznaje, że autorka poszła w zaskakującym kierunku - moim zdaniem nieudanym. Postać została spłaszczona, w fabule jest rozlazła, pomimo założeń, że ma budować napięcie to ewidentnie nie wychodzi. Dużo tanich chwytów fabularnych typu rzadka choroba, która jest notabene nie do końca dobrze pokazana. Ubogi język w polskim tłumaczeniu, momentami prostacki. Zdecydowanie przekombinowana.

Kolejna pozycja przeczytana ze względu na uwielbienie postaci komiksowej, która jest kolejnym rozczarowaniem.
Postać książkowa tytułowej bohaterki niem jest oderwany od bazy komiksowej, jednakże jest mocno zmieniona geneza. Przyznaje, że autorka poszła w zaskakującym kierunku - moim zdaniem nieudanym. Postać została spłaszczona, w fabule jest rozlazła, pomimo założeń, że ma...

ugh, druga z tej serii jest jeszcze gorsza, normalizacja gwałtu alkoholizmu

ugh, druga z tej serii jest jeszcze gorsza, normalizacja gwałtu alkoholizmu

Opowieści z tych wybitnie szkodliwych, mówiące, że gwałt to w sumie spoko i obsesje na czyimś punkcie również. Jeśli kogokolwiek to podnieca to drzwi do seksuologa oraz psychiatry, terapety powinny zostać otwarte jak najszerzej.

Opowieści z tych wybitnie szkodliwych, mówiące, że gwałt to w sumie spoko i obsesje na czyimś punkcie również. Jeśli kogokolwiek to podnieca to drzwi do seksuologa oraz psychiatry, terapety powinny zostać otwarte jak najszerzej.

nie zaczyna się standardowa ta lektura. Dobra budowa postać głównego bohatera, ale dosyć słaba reszta. W sumie rozwiązanie logiczne, ale rozczarowujące.

nie zaczyna się standardowa ta lektura. Dobra budowa postać głównego bohatera, ale dosyć słaba reszta. W sumie rozwiązanie logiczne, ale rozczarowujące.

Nie ukrywam, że nie mam możliwości czytać, więc słucham. CHociaż zdaje sobie sprawę, że o wiele mniej zapamiętuje.

Co do samej lektury. Jest bardzo klasyczna. Wiele postaci, głównie rodzina i śmierć głowy rodziny. Zagadkę rozwiązuje, jak tytuł mówi Poirot.

Kto zna Autorkę więcej zachęty nie potrzebuje. A jeśli chodzi po rozwiązanie zagadki, to aż oplułam ekran.

Co do audiobooka niestety słabej jakości i zdublowany, faktycznie trwa ok. 5h.

Nie ukrywam, że nie mam możliwości czytać, więc słucham. CHociaż zdaje sobie sprawę, że o wiele mniej zapamiętuje.

Co do samej lektury. Jest bardzo klasyczna. Wiele postaci, głównie rodzina i śmierć głowy rodziny. Zagadkę rozwiązuje, jak tytuł mówi Poirot.

Kto zna Autorkę więcej zachęty nie potrzebuje. A jeśli chodzi po rozwiązanie zagadki, to aż oplułam ekran.

Co do...

Przeczytana w dwa dni.

Zaczyna się dosyć pokrętnie, bo od zbioru drobnych wydarzeń, które będą kluczowe do rozwiązania i przez to, ze tyle tego jest, iż nasza czujność usypia, przynajmniej ja mam takie wrażenie.

Ale tak w mniej więcej w środku powieści raca do normy i historia idzie w kierunku rozwiązania. Ta zbrodnia ma charakter dziwaczna, bo jest to miłość zmieniona w nienawiść, aż tak, że sprawca chce aby ofiara wisiała, - czy to prawomocny wyrok czy samobójstwo nie ma znaczenia.

Przeczytana w dwa dni.

Zaczyna się dosyć pokrętnie, bo od zbioru drobnych wydarzeń, które będą kluczowe do rozwiązania i przez to, ze tyle tego jest, iż nasza czujność usypia, przynajmniej ja mam takie wrażenie.

Ale tak w mniej więcej w środku powieści raca do normy i historia idzie w kierunku rozwiązania. Ta zbrodnia ma charakter dziwaczna, bo jest to miłość zmieniona w...

Kolejne spotkanie z ukochany Herkules Poirot.

Tym razem książka zaczyna się dosyć nietypowo? Przynajmniej w mojej opinii. Zagmatwane relacje trzech kobiet wpływa na to, ze został zamordowany przed obiadem. I zagadka kto zabił? Tropy są mgliste, zakończenie za to smutne.

Kolejne spotkanie z ukochany Herkules Poirot.

Tym razem książka zaczyna się dosyć nietypowo? Przynajmniej w mojej opinii. Zagmatwane relacje trzech kobiet wpływa na to, ze został zamordowany przed obiadem. I zagadka kto zabił? Tropy są mgliste, zakończenie za to smutne.

Panna Marple dostaje misje od starego przyjaciela, która notabene poznała z któryś poprzednich książek autorki, by rozszyfrować starą zbrodnie. A ta jest przerażająca.

Panna Marple dostaje misje od starego przyjaciela, która notabene poznała z któryś poprzednich książek autorki, by rozszyfrować starą zbrodnie. A ta jest przerażająca.

Moja przygoda zaczęła dziwacznie, bo od audiobooku. Jako bardzo słaby słuchowiec byłam pewna, że po przeczytaniu książki poczuje zawód względem własnej pamięci, ale okazało się inaczej. Okazało się, iż jestem wstanie przypomnieć zarys historii!

Przechodząc do rzeczy.
W innej recenzji zaznaczyłam, że porzuciłam inny twór na rzecz tego geniuszu. Mózg czytelnika po prostu wbijam się jak masło. W żadnym momencie mnie nie przynudzał tylko zaskakiwał, jak autor był w stanie na kolejnej stronie powtórzyć dokładnie tą samą myśl, ale w nieco innym kontekście.
Świetnie postacie i oddany klimat. Rozwijanie wątków bohaterów,których moglibyśmy uznać za nieważnych, ale dodających coś do samego głównego wątku, ale w tym trzeba pogrzebać jak we własnym umyśle. Książka jest wspaniała.

No gdybym się czepiała to wykopanie Lucia Brasi było za szybkie, jak na mój gust.

Moja przygoda zaczęła dziwacznie, bo od audiobooku. Jako bardzo słaby słuchowiec byłam pewna, że po przeczytaniu książki poczuje zawód względem własnej pamięci, ale okazało się inaczej. Okazało się, iż jestem wstanie przypomnieć zarys historii!

Przechodząc do rzeczy.
W innej recenzji zaznaczyłam, że porzuciłam inny twór na rzecz tego geniuszu. Mózg czytelnika po prostu...

Książka zaczyna się nietypowo, bo od tytułowego pogrzebu.

Niby wszystko przebiega dobrze, do czasu padnięcia jednej sugestii wśród żałobników i to wszystko rozpoczyna właściwe morderstwo i akcje.

Plus to, że tak naprawdę po jednym szczególe zrozumiem, iż to był morderca. A i fani herbatek mogą być niebezpieczni...

Książka zaczyna się nietypowo, bo od tytułowego pogrzebu.

Niby wszystko przebiega dobrze, do czasu padnięcia jednej sugestii wśród żałobników i to wszystko rozpoczyna właściwe morderstwo i akcje.

Plus to, że tak naprawdę po jednym szczególe zrozumiem, iż to był morderca. A i fani herbatek mogą być niebezpieczni...

Szczerze powiedziawszy czytanie to był zwyczajny metlik.

Fakt, autor zdawał się nienawidzić kobiet najbardziej na świecie.
Pierwsza część była bardzo delikatna w stosunku do drugiej części, gdzie był tak naprawdę zwyczaj pojazd do płci żeńskiej.

Chociaż nadal nie wiem co mnie rozwala czy autor, czy tłumacz, który miał cztery rozwody jak się na końcu przyznał.
Poza tym jest to ciekawe odzwierciedlenie historii jednego z krajów skandynawskich. Polecam dla zahartowanych.

Szczerze powiedziawszy czytanie to był zwyczajny metlik.

Fakt, autor zdawał się nienawidzić kobiet najbardziej na świecie.
Pierwsza część była bardzo delikatna w stosunku do drugiej części, gdzie był tak naprawdę zwyczaj pojazd do płci żeńskiej.

Chociaż nadal nie wiem co mnie rozwala czy autor, czy tłumacz, który miał cztery rozwody jak się na końcu przyznał.
Poza tym...

Cóż się rozwodzić, jak coś jest dobre to jest dobre.

Cóż się rozwodzić, jak coś jest dobre to jest dobre.

Niestety, to kolejny zbiór opowiadań autorki, których zwyczajnie nie pamiętam i nie winika z tego, że były nudne tylko krótkie.

Podtrzymuje tezę, że autorka nie nadawała się do aż takich krótkich form.

Niestety, to kolejny zbiór opowiadań autorki, których zwyczajnie nie pamiętam i nie winika z tego, że były nudne tylko krótkie.

Podtrzymuje tezę, że autorka nie nadawała się do aż takich krótkich form.

Zaznacze, że jestem fanatykiem Batmana.

A przez tą książkę nie mogłam przebrnąć ponad miesiąc, jak nie więcej, nawet ju z nie liczę.

Jest niemiłosiernie nudna, przewidywalna, Batman nie posiada uroku Batmana, a pod koniec zaczęłam, przypominać sobie wszystkie kreskówki, który zawsze było o niebo lepsze.

A żeby było zabawniej, to po wizycie w bibliotece przeczytałam ponad 200 stron Ojca Chrzestnego zamiast skończyć z 40 stron tej nudy.

Nie polecam. Nawet fanom.

Zaznacze, że jestem fanatykiem Batmana.

A przez tą książkę nie mogłam przebrnąć ponad miesiąc, jak nie więcej, nawet ju z nie liczę.

Jest niemiłosiernie nudna, przewidywalna, Batman nie posiada uroku Batmana, a pod koniec zaczęłam, przypominać sobie wszystkie kreskówki, który zawsze było o niebo lepsze.

A żeby było zabawniej, to po wizycie w bibliotece przeczytałam ponad...

To pierwszy raz, kiedy Agata Christie mnie nie zaskoczyła rozwiązaniem, ale zaskoczyła skąpstwem szczegółów.
Historia tak naprawdę nie posuwała się o minimetr do przodu.
Tak naprawdę musieliśmy poznać ofiarę, czyli słynnego malarza i teoretycznie morderczynie.

książka jest psychologiczna, więc niektórych może przynudzać. Jako, ze zdarzenia miały miejsce 16 lat temu, też nie mamy szczęśliwego rozwiązania.
Ta powieść autorki nie jest dla każdego.

To pierwszy raz, kiedy Agata Christie mnie nie zaskoczyła rozwiązaniem, ale zaskoczyła skąpstwem szczegółów.
Historia tak naprawdę nie posuwała się o minimetr do przodu.
Tak naprawdę musieliśmy poznać ofiarę, czyli słynnego malarza i teoretycznie morderczynie.

książka jest psychologiczna, więc niektórych może przynudzać. Jako, ze zdarzenia miały miejsce 16 lat temu, też...

Samotny Dom zaczyna się tak, iż Poirot informuje, że idzie na emeryturę, by po chwili zaobserwować trajektorie kuli. W ten sposób kończy się jego emerytura.

I zaczyna się przygoda, zaskakująca w swym zaskoczeniu, ponieważ ofiary niby nie są, kłamcy mówią prawdę, a miłość brutalnie stłumiono.

Nie przepadam za Hantigsem mam wrażenie, że tłumi on geniusz Poirot, ale w złym kontekście, chociaż ich sceny wspólne powodują uśmieszek na twarzy.
Autorka jak zwykle bezbłędna.

Samotny Dom zaczyna się tak, iż Poirot informuje, że idzie na emeryturę, by po chwili zaobserwować trajektorie kuli. W ten sposób kończy się jego emerytura.

I zaczyna się przygoda, zaskakująca w swym zaskoczeniu, ponieważ ofiary niby nie są, kłamcy mówią prawdę, a miłość brutalnie stłumiono.

Nie przepadam za Hantigsem mam wrażenie, że tłumi on geniusz Poirot, ale w złym...

Po raz któryś w moim życiu wybrałam książkę po tytule, ale pamiętam, że zapobiegawczo sprawdziłam polską Wikipedie, która zaznaczyła, że autor jest noblistą.

Czytając dzieło Hesse przeżyłam szok. Miałam wrażenie, że na tych stronach, a w sumie jest ich niewiele, jest całe moje życie - jego tryb i spostrzeżenia na życie, zobrazowana pogarda i niechęć do życia. Zapewne dlatego Haller był mi bardzo bliski, mimo epoki czy płci. Cały traktat o wilku stepowy, ze szczególnym uwzględnieniem wątku samobójczy nawet mnie zabolał swoją prawdziwością.

A potem pojawia się ona i wprowadza nowe zawirowania życia, odkrywamy życie na nowo z tym, że nasze odbicie w lustrze nie jest tak jednolite jak się nam zdaje, że jesteśmy układanka z wielu elementów i tak naprawdę sami siebie nie znamy.

Powieść jest ponadczasowa, uwielbiam ją.

Po raz któryś w moim życiu wybrałam książkę po tytule, ale pamiętam, że zapobiegawczo sprawdziłam polską Wikipedie, która zaznaczyła, że autor jest noblistą.

Czytając dzieło Hesse przeżyłam szok. Miałam wrażenie, że na tych stronach, a w sumie jest ich niewiele, jest całe moje życie - jego tryb i spostrzeżenia na życie, zobrazowana pogarda i niechęć do życia. Zapewne...

Taka powieść chyba trafia się raz w życiu - kryminał który tak zaskakuje zakończeniem, że czytelnik krzyczy ze zdumienia, bo przecież jak to możliwe.

Ale od początku.
Poirot staje hodowcą dyń w małej miejscowości na zapowiadanej wielokrotnie emeryturze. Jednak jak wiadomo, jak jest morderstwo to nasz Herkules musi się przełamać. Mimo, że nie jestem fanką narratora pierwszej osoby, to doktor spisuje się świetnie. Również postacie są barwne dla sytuacji.

A morderca? Możliwe, że go polubiłeś i to chyba jest najgorsze w kontekście zakończenia.

Taka powieść chyba trafia się raz w życiu - kryminał który tak zaskakuje zakończeniem, że czytelnik krzyczy ze zdumienia, bo przecież jak to możliwe.

Ale od początku.
Poirot staje hodowcą dyń w małej miejscowości na zapowiadanej wielokrotnie emeryturze. Jednak jak wiadomo, jak jest morderstwo to nasz Herkules musi się przełamać. Mimo, że nie jestem fanką narratora...

Mimo uwielbienia dla Agaty Christie, to uważam, że do bardzo krótki form po prostu się nie nadaje. Żadnego z opowiadań nie pamiętam i nie było możliwości wczuć się w historie jak przy innych dziełach.

Mimo uwielbienia dla Agaty Christie, to uważam, że do bardzo krótki form po prostu się nie nadaje. Żadnego z opowiadań nie pamiętam i nie było możliwości wczuć się w historie jak przy innych dziełach.