Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie będę szczególnie wyjątkiem, jeżeli powiem, że do przeczytania książki przekonał mnie serial :)

RECENZJA CAŁOŚCI: + moja ocena Darklinga (Zmrocza)
Książka:
Okładki rewelacyjne! Nigdy wcześniej nie widziałam tak pomysłowych i przyciągających.

I Tom: Przeleciał jak z bicza strzelił, szybciutko przeczytałam. Pierwszy raz zastosowałam taki zabieg; przeczytania książki po wcześniejszym obejrzeniu serialu. W serialu niektóre wątki trochę inaczej ukazane jednak nie raziło mnie to tak bardzo. Książka nie jest jakoś wybitnie napisana, ale jeśli ktoś chce, przenieś się na dłużej myślami do innej krainy i wczuć w życie Aliny (głównej bohaterki) to mu się to uda.

II Tom: Ciekawy, baaardzo ciekawy. Postać Nikolaja bardzo wzmocniła książkę.

III Tom: Momenty gdzie Alina wraz z pozostałymi bohaterami, była w jaskini bardzo nużące dla mnie. Za to momenty spotkań Aliny ze Zmroczem lub z Nikolajem bardzo atrakcyjne! Ostatni tom wyjaśni nam pewne kwestie, m.in dowiemy się trochę o życiu Baghry, Zmrocza, Morozova.

Zdecydowanie porwała mnie fabuła, historia nie koniecznie kunszt pisarski autorki :) Całą serię oceniam bardzo wysoko, jeśli coś zdoła mnie zespawać z książką na najbliższe dni,tygodnie... tzn, że pisarka potrafi zaczarować czytelnika. A to chyba jednak więcej cenie niż styl pisarski.

CO MI SIĘ NIE PODOBAŁO?
Postać Mala: niestety. Próbowałam się przekonać, faworyzować w głowię tą postać... nic to nie dało. Wybór miłości/fascynacji głównej bohaterki pomiędzy dobrym a złym charakterem, to częsty wątek w literaturze. Nic nowego... Ja na miejscu Aliny nie wybrałabym na swojego faceta Zmrocza, ale na pewno też nie Mala. Pomiędzy Malem a Aliną nie czułam żadnej chemii, przyciągania fizycznego co by świadczyło o ich miłości. Jedyne co czułam, to ogromny wspólny sentyment do siebie pomiędzy tą dwójką. Przeżyli ze sobą dzieciństwo, byli dla siebie jak jedyna rodzina, dla mnie nic poza tym.
Taki sentyment to oczywiście może stanowić porządny fundament miłości, to może być początek, ale autorka nie ukazała tego w taki sposób bym uwierzyła w ich wielką miłość jaka łączy kobietę i mężczyznę.

ZMROCZ - DARKLING - ALEKSANDER.
Tocząca walka w mojej głowie jak ocenić Zmrocza, czy dobrze, czy źle. Właśnie ostatnia część serii ,,Cień i Kość" bardzo mi pomogła w ocenie.

ZROZUMIENIE MOTYWU DZIAŁANIA ALEKSANDRA.
Wyobraźcie sobie, waszą matką jest Baghra, wy sami rodzicie się z jakąś popieprzoną mocą, która wiąże ze sobą ogromne superlatywy, ale również z bolesną ceną. Całe życie uciekacie jak przestępcy,
nie ma szans na zbudowanie normalnych, ludzkich relacji. Jeśli takowa się pojawi, los stłamsi ją w zalążku, Aleksander nie miał gdzie nauczyć się człowieczeństwa, bo właśnie ludzie mu na tonie pozwalali. Baghra, kochała swojego syna, ale bardziej od typowego matczynego okazywania miłości, uczyła go jak zrobić by nikt go nie zabił. W mojej ocenie Aleksander urodził się w takich
podłych czasach, gdzie nie miał możliwości wykształcić w sobie ludzkich zachowań. Pewnie nie raz próbował i nie raz kierował się uczuciami i sercem, ale... zawsze kończyło się to w jednoraki sposób,ucieczką, śmiercią bliskich osób, z którymi się zaprzyjaźnił a może nawet pokochał.
Chciał być normalny, a nawet wyzbyć się mocy, Baghra wpoiła mu później że to nie przekleństwo a dar, przekazała
swoją zaciętość i żal do ludzi oraz umiejętności.
Uważam, że Aleksander w końcu zrozumiał pewne fakty aż za nadto. Po wielu latach strachu, bólu, ucieczki zaakceptował siebie takim, jaki jesti bardzo zapragnął stworzyć bezpieczne miejsce dla Griszów za wszelką cenę. Z biegiem czasu, zabijanie stało się poranną mrzonką, czymś nie odzownym, by przybliżyć się do swoich celów. Dla mnie przez całe działanie Zmrocza przemawiała wewnętrzna rozpacz i poczucie krzywdy.

Czy zatem żal mi Aleksandra? Czy to dobra postać? - Tak, wtedy jego człowiecza cząstka była jeszcze do odratowania.

Czy żal mi Darklinga? Czy to dobra postać? (dobra w kontekście jego czynów, postępowania) - Nadal mi go żal, bo jego bolesna przeszłość ukształtowała go na zimnego faceta, zaślepionego szaleńca. Ale nie jest to dobra postać,wybił tylu wspaniałych ludzi, Griszów... Tego nie da się zapomnieć i wybaczyć , ja bym nie potrafiła. Uważam, że za takie czyny spotkał go sprawiedliwy koniec.

Pretensje do autorki: Aleksander - Darkling - Zmrocz to szalenie ciekawa postać! a tak mało było o nim w książkach, może to specjalny zabieg żeby o nim pisać, zastanawiać się. Jednak, usatysfakcjonowałaby mnie osobna książka o tej właśnie postaci ! :)

Nie będę szczególnie wyjątkiem, jeżeli powiem, że do przeczytania książki przekonał mnie serial :)

RECENZJA CAŁOŚCI: + moja ocena Darklinga (Zmrocza)
Książka:
Okładki rewelacyjne! Nigdy wcześniej nie widziałam tak pomysłowych i przyciągających.

I Tom: Przeleciał jak z bicza strzelił, szybciutko przeczytałam. Pierwszy raz zastosowałam taki zabieg; przeczytania książki po...

Przyjemna książeczka, w której poznajemy panią Alexandre i jej poglądy na niektóre sfery życiowe. Czytając odniosłam wrażenie jakbym spotkała osobę przy której mogę wyrazić swoje prawdziwe często kontrowersyjne zasady, opinie, odczucia :) Nie zaliczam tej książki do kategorii poradników, absolutnie nie. Dla mnie to poprostu styl życia, sposób na życie Pani A i tyle..

Przyjemna książeczka, w której poznajemy panią Alexandre i jej poglądy na niektóre sfery życiowe. Czytając odniosłam wrażenie jakbym spotkała osobę przy której mogę wyrazić swoje prawdziwe często kontrowersyjne zasady, opinie, odczucia :) Nie zaliczam tej książki do kategorii poradników, absolutnie nie. Dla mnie to poprostu styl życia, sposób na życie Pani A i tyle..

Hmm.. Na początku chciałabym wycofać swoje słowa które brzmiały że książki Blanki Lipińskiej to totalny szit. Byłoby to grubą hipokryzją z mojej strony. Pierwsza część wciągnęła mnie bez reszty, pomysł super i z dużą ciekawością czekam na ekranizacje. Na początku czytania przeczuwałam że nie mam do czynienia z jakoś ambiwalentnie genialną opowiescią. Dlatego też, nie oczekiwałam że wszystko będzie zapięte na ostatni guzik. Literatura erotyczna to nie literatura faktu. Do książki (365dni) najlepiej podejść z przymróżeniem oka. Świadomością że ma nas ona przedewszystkim odprężyć. Nie szukać na siłę dziury w całym jak detektyw nagabujacy swoją,, ofiare". Następna cześć ,, ten dzien" wystawiła moją wyrozumiałość na niedociągnięcia na porządna próbę, postanowilam jednak dać kolejna szansę na ostatnią część,, kolejne 365 dni ". I tu się dużo popierdzieliło, akcja toczyła się bardzo szybko, musiałam sobie w głowie chwilami sama dopowiadać, tłumaczyć. Autorka przesadziła z używaniem magicznej różdżki, pomijajac możliwości realnego świata. No i takie to było...,, Żeby aby skończyć książkę i zrobić jakieś tam zakończenie ".

Hmm.. Na początku chciałabym wycofać swoje słowa które brzmiały że książki Blanki Lipińskiej to totalny szit. Byłoby to grubą hipokryzją z mojej strony. Pierwsza część wciągnęła mnie bez reszty, pomysł super i z dużą ciekawością czekam na ekranizacje. Na początku czytania przeczuwałam że nie mam do czynienia z jakoś ambiwalentnie genialną opowiescią. Dlatego też, nie...