Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydaje mi się, że książka jest bardzo dobra w swoim gatunku. Zasady savoir-vivre'u opisane w jasny i przystępny sposób - tekst rozmieszczony przejrzyście, no i bardzo ładne wydanie (ilustracje, ważne informacje na marginesach, krótkie wstępy przed każdym nowym rozdziałem, twarda oprawa). Czasem można się nawet uśmiechnąć czytając książkę... :)

Wydaje mi się, że książka jest bardzo dobra w swoim gatunku. Zasady savoir-vivre'u opisane w jasny i przystępny sposób - tekst rozmieszczony przejrzyście, no i bardzo ładne wydanie (ilustracje, ważne informacje na marginesach, krótkie wstępy przed każdym nowym rozdziałem, twarda oprawa). Czasem można się nawet uśmiechnąć czytając książkę... :)

Powieść pełna delikatnych, pajęczych słów, oplatających mój umysł. Pierwsza część przepiękna, humorystyczna - potem lekkie znużenie.

Powieść pełna delikatnych, pajęczych słów, oplatających mój umysł. Pierwsza część przepiękna, humorystyczna - potem lekkie znużenie.

Mówią, że "Zmierzch" podoba się tylko nastolatkom piszczącym na każde spojrzenie czy słowo Edwarda. No cóż... nastolatką już nie jestem i nie wstydzę się przyznać, że powieść wciągnęła mnie bardzo głęboko w swój świat. I mimo, że zarzuty wobec "Zmierzchu" dotyczące choćby płytkiej fabuły czy marnego stylu są zapewne słuszne, nie zmienia to faktu, że zachłannie przeczytałam każde słowo książki w przeciągu niewiele ponad dnia. I racja - na ostatnich stronach irytował mnie już poziom czułych słówek - "Och Bello", "Och Edwardzie" itd. ale stan w jaki się wprawiłam czytając "Zmierzch" był bardzo przyjemny. ^^
Nie sposób się nie uśmiechać choćby na opisy dżentelmeńskiego zachowania Edwarda czy niezdarności Izabelli. Powieść skierowana jest głównie do Pań (sic!), ale jest w stanie spodobać się tylko tym, które mają w sobie duże pokłady romantyzmu. Wydaje mi się, że tylko romantyczki są w stanie doszukać się w tej powieści czegoś wartościowego.
Na pozostałe tomy pewnie się nie zdecyduje, ale przeczytanie pierwszej części sagi było dla mnie przyjemnością. Dopiero teraz jestem w stanie zrozumieć fenomen sukcesu Stephenie Meyer.

Mówią, że "Zmierzch" podoba się tylko nastolatkom piszczącym na każde spojrzenie czy słowo Edwarda. No cóż... nastolatką już nie jestem i nie wstydzę się przyznać, że powieść wciągnęła mnie bardzo głęboko w swój świat. I mimo, że zarzuty wobec "Zmierzchu" dotyczące choćby płytkiej fabuły czy marnego stylu są zapewne słuszne, nie zmienia to faktu, że zachłannie przeczytałam...