Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez to że było bardzo mało nawiązań do pierwszej części, niezbyt dużo pamiętałam i gorzej się czytało książkę. Poza tym pierwsza część wydawała mi się bardziej poukładana - opisy gry były chyba bardziej klarowne.

Przez to że było bardzo mało nawiązań do pierwszej części, niezbyt dużo pamiętałam i gorzej się czytało książkę. Poza tym pierwsza część wydawała mi się bardziej poukładana - opisy gry były chyba bardziej klarowne.

Do wielokrotnego czytania, bardzo spoko

Do wielokrotnego czytania, bardzo spoko

Bardzo spoko lekka książka

Bardzo spoko lekka książka

W sumie średnio mi się podobało. Nie wystawiam oceny, bo jakoś nie mogę się zdecydować. Na plus dużo zwyczajów żydowskich, nazw itp. Widać że podane przez Żyda, bo nic nie wyjaśniał, jakby wszystko miało być oczywiste. Opis Łodzi - super. Przemiany miasta, które jest totalnie obojętne. Ale też wszędzie brud, przemoc, beznadzieja.
Minus - dalecy bohaterowie. Bardzo dużo losowych ludzi w różnych rozdziałach. Tylko Maksa było więcej, ale też jego psychologia była dosyć płaska i jednowymiarowa. Więc dobry opis zbiorowego bohatera, miasta, grup (komuniści, kapitaliści, Polacy, Żydzi, Niemcy, robotnicy...) Ale słaby jednostek.

W sumie średnio mi się podobało. Nie wystawiam oceny, bo jakoś nie mogę się zdecydować. Na plus dużo zwyczajów żydowskich, nazw itp. Widać że podane przez Żyda, bo nic nie wyjaśniał, jakby wszystko miało być oczywiste. Opis Łodzi - super. Przemiany miasta, które jest totalnie obojętne. Ale też wszędzie brud, przemoc, beznadzieja.
Minus - dalecy bohaterowie. Bardzo dużo...

Gruba książka - plus. Fajna opowieść, miło było się znowu zanurzyć w książce. Na początku trudno się zorientować kto jest kim, ale potem fajnie się łączą bohaterowie. Nie na końcu, ale właśnie w środku, tak mimochodem, nie na siłę. Tylko miejscami była przewidywalna (Anna i Omeir), ale z Rexem już nie. Inspirująca pod względem greki. Nienachalne przesłanie, koheletowe.

Gruba książka - plus. Fajna opowieść, miło było się znowu zanurzyć w książce. Na początku trudno się zorientować kto jest kim, ale potem fajnie się łączą bohaterowie. Nie na końcu, ale właśnie w środku, tak mimochodem, nie na siłę. Tylko miejscami była przewidywalna (Anna i Omeir), ale z Rexem już nie. Inspirująca pod względem greki. Nienachalne przesłanie, koheletowe.

Taka średnia w sumie. Spodziewałam się więcej miejsc-polecajek, a była głównie relacja z ich podróży. Nie opłacało się kupować

Taka średnia w sumie. Spodziewałam się więcej miejsc-polecajek, a była głównie relacja z ich podróży. Nie opłacało się kupować

Trochę męcząca. Już się wolniej akcja toczy, więc nie wiem, czy opłaca się czytać tak dużo a zyskiwać tak mało wiedzy

Trochę męcząca. Już się wolniej akcja toczy, więc nie wiem, czy opłaca się czytać tak dużo a zyskiwać tak mało wiedzy

Mega ciekawe doświadczenie. Sama historia płaska, trudno się identyfikować z bohaterem itp. Ale niezłe to przekonwertowanie gry do książki. Czyta się łatwo, szybko. Myślę że do odczytania kolejna część, bo zachęciła mnie do grania na komputerze i interesowania się co tak naprawdę się tam dzieje.

Mega ciekawe doświadczenie. Sama historia płaska, trudno się identyfikować z bohaterem itp. Ale niezłe to przekonwertowanie gry do książki. Czyta się łatwo, szybko. Myślę że do odczytania kolejna część, bo zachęciła mnie do grania na komputerze i interesowania się co tak naprawdę się tam dzieje.

Była trochę nudna. Akcja rozwleczona. Tak naprawdę to największym plusem jest to, że jest to powieść historyczna. I że można w bezbolesny sposób pouczyć się o dziejach Anglii.

Była trochę nudna. Akcja rozwleczona. Tak naprawdę to największym plusem jest to, że jest to powieść historyczna. I że można w bezbolesny sposób pouczyć się o dziejach Anglii.

Pierwsza część cyklu najlepsza. Potem doczytałam tylko żeby wiedzieć jak się skończy

Pierwsza część cyklu najlepsza. Potem doczytałam tylko żeby wiedzieć jak się skończy

No nie jest to najlepiej napisana książka, ale pierwsza/jedyna o wierzeniach Słowian jaką znam.

No nie jest to najlepiej napisana książka, ale pierwsza/jedyna o wierzeniach Słowian jaką znam.

Gorsza niż Mort. Trochę nudna wręcz

Gorsza niż Mort. Trochę nudna wręcz

Chyba nie da się ocenić. Pratchett to Pratchett

Chyba nie da się ocenić. Pratchett to Pratchett

Przeczytałam 1/4 i już nie mogę. Zbyt patetyczne, hagiograficzne, zupełnie do mnie nie przemawia. Przeszłam tylko przez dzieciństwo i opisy jaki był wierny przykazaniom od urodzenia i jako kilkulatek już prowadził bogate życie duchowe. Nie potrafię się utożsamić. Może kiedyś wrócę.

Przeczytałam 1/4 i już nie mogę. Zbyt patetyczne, hagiograficzne, zupełnie do mnie nie przemawia. Przeszłam tylko przez dzieciństwo i opisy jaki był wierny przykazaniom od urodzenia i jako kilkulatek już prowadził bogate życie duchowe. Nie potrafię się utożsamić. Może kiedyś wrócę.

Niesamowicie plastyczna. Strasznie smutna. Krytyka kapitalizmu, ale pochwała rodziny i wartości. W sercu ich wzbierają i dojrzewają grona gniewu - zapowiedź przyszłego winobrania.
Steinbeck pisze jakby nie do nas. Jakby mu było obojętne, kto będzie czytał. Wyczuwam u niego jakiś spokój, pogodzenie się z losem.

Niesamowicie plastyczna. Strasznie smutna. Krytyka kapitalizmu, ale pochwała rodziny i wartości. W sercu ich wzbierają i dojrzewają grona gniewu - zapowiedź przyszłego winobrania.
Steinbeck pisze jakby nie do nas. Jakby mu było obojętne, kto będzie czytał. Wyczuwam u niego jakiś spokój, pogodzenie się z losem.

Połknięta w 5 dni. Sprawnie się czyta, chociaż w pewnym momencie się zaczyna dłużyć. Bardzo dobrze przedstawione tło historyczne. Fajnie, że nie jest to romans historyczny, ale ma za podstawę niepełnosprawności w różnej postaci. Dzięki temu można się postawić w sytuacji ówczesnych OzN.

Połknięta w 5 dni. Sprawnie się czyta, chociaż w pewnym momencie się zaczyna dłużyć. Bardzo dobrze przedstawione tło historyczne. Fajnie, że nie jest to romans historyczny, ale ma za podstawę niepełnosprawności w różnej postaci. Dzięki temu można się postawić w sytuacji ówczesnych OzN.

Bardzo nierówna. Część naprawdę dobrych rozważań, część zupełnie nie przemawiających. Ale może taki jest sens rozważań. Tego dnia akurat rozumiem to, drugiego coś innego. Myślę jednak, że lepiej księdza słuchać niż czytać. Jak sobie wyobrażałam księdza głos, czytając książkę, to od razu lepiej szło

Bardzo nierówna. Część naprawdę dobrych rozważań, część zupełnie nie przemawiających. Ale może taki jest sens rozważań. Tego dnia akurat rozumiem to, drugiego coś innego. Myślę jednak, że lepiej księdza słuchać niż czytać. Jak sobie wyobrażałam księdza głos, czytając książkę, to od razu lepiej szło