Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spodziewałam się czegoś innego, po prostu.
Autorka skupiła się przede wszystkim na tle polityczno-historycznym, samej Elżbiety jest trochę za mało, paradoksalnie. I, co bardzo mnie boli, czas w książce płynie zdecydowanie za szybko. Najpierw czytam o nastoletniej bohaterce, aby nagle odkryć, że była już kilkanaście lat zamężna, i nawet nie zauważyłam, kiedy to się stało. Brakowało mi budowania historii, jakiegoś podkreślenia wyraźnej cezury czasowej. I nie widziałam w samej Elżbiecie, że się mocno zmieniała. Elżbieta w wieku dwudziestu jest jest taka sama, jak Elżbieta w wieku czterdziestu paru lat.
I jestem trochę rozczarowana, ponieważ sądziłam, że przeczytam o legendarnych upodobaniach hrabiny Batory. Wiem, brzmi to dziwnie, ale z myślą o nich sięgnęłam po tę książkę. Bohaterka była brutalna i miała skłonności sadystyczne, ale co poradzę, że czekałam na scenę, gdzie kąpała się w krwi? Autorka wolała urzeczywistnić Elżbietę, pozbyć się tego, co obecnie o niej się mówi i jakie legendy o niej się opowiada, ale to sprawiło, że całość momentami mnie... nudziła. Bo powieść niczym szczególnym się nie wyróżniała.
Bardzo niewykorzystany potencjał, szkoda.

Spodziewałam się czegoś innego, po prostu.
Autorka skupiła się przede wszystkim na tle polityczno-historycznym, samej Elżbiety jest trochę za mało, paradoksalnie. I, co bardzo mnie boli, czas w książce płynie zdecydowanie za szybko. Najpierw czytam o nastoletniej bohaterce, aby nagle odkry...

Rozwiń

Zwiń

Rozpisywać się za bardzo nie będę. Wystarczy, że to była dla mnie, jak na razie, najlepsza część serii o Zuzie Lewandowskiej. Czytajcie, po prostu, ona zasługuje na większy rozgłos.
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2023 pod hasłem "Polski kryminał lub thriller".

Rozpisywać się za bardzo nie będę. Wystarczy, że to była dla mnie, jak na razie, najlepsza część serii o Zuzie Lewandowskiej. Czytajcie, po prostu, ona zasługuje na większy rozgłos.
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2023 pod hasłem "Polski kryminał lub thriller".

W mojej ocenie, tytuł przeczy temu, co znajdujemy w tej książce.
Autor, który napisał wiele książek o samorozwoju i ma ogromny dar przekonywania, tym razem sam zaplątał się we własne sidła. Czytałam "Przestań się naprawiać", i nawet podobała mi się koncepcja zawarta w tym poradniku. Do momentu, kiedy na spokojnie nie zastanowiłam się nad całością. Bo najpierw dowiadujesz się, że aby być szczęśliwym, nie musisz w sobie niczego zmieniać, masz wszystko to, co ci potrzebne i nie trzeba niczego zbierać czy zdobywać, aby poczuć spełnienie, tylko jest jedno "ale". Jednak musisz coś w sobie zmienić - sposób myślenia. Tak, nie naprawiaj siebie, ale zmień swoje myśli i postrzeganie świata. Czyli jednak, aby poczuć się dobrze, trzeba coś w sobie naprawić. Takie, moim zdaniem, wprowadzanie czytelnika w błąd samym tytułem, bo treść jest zgoła inna.
Jeśli dopiero ktoś zaczyna przygodę z takimi książkami, to może poczuć, że coś znalazł tam dla siebie. Dla osób, które już trochę się naczytały, nie ma tam nic nowego. Co więcej, od razu może się włączyć krytyczne myślenie. Może i dobrze?

W mojej ocenie, tytuł przeczy temu, co znajdujemy w tej książce.
Autor, który napisał wiele książek o samorozwoju i ma ogromny dar przekonywania, tym razem sam zaplątał się we własne sidła. Czytałam "Przestań się naprawiać", i nawet podobała mi się koncepcja zawarta w tym poradni...

Rozwiń

Zwiń

Mogę powiedzieć jedno - uzależniłam się od kryminałów z Zuzą Lewandowską :-) Co ja poradzę na to, że z części na części to jest coraz lepsze? I fabuła coraz bardziej wciąga?
Jeśli chodzi o "Świrusa", to na początku byłam sceptyczna wobec osi, wokół której toczy się akcja, ale, na szczęście, autor miał dla nas racjonalne wyjaśnienie. Inaczej chyba bym zastanawiała się, czy zamiast kryminału nie czytam pozycji o zjawiskach paranormalnych.
Co mi pozostaje innego? Następna część.

Mogę powiedzieć jedno - uzależniłam się od kryminałów z Zuzą Lewandowską :-) Co ja poradzę na to, że z części na części to jest coraz lepsze? I fabuła coraz bardziej wciąga?
Jeśli chodzi o "Świrusa", to na początku byłam sceptyczna wobec osi, wokół której toczy się akcja, ale, na...

Rozwiń

Zwiń

W ciemno przeczytam każdą część o Zuzie Lewandowskiej. Panie Jacku, jest pan genialny!
Seria trzyma poziom, nie ma mowy o obniżeniu jakości tej książki. Tu należą się duże brawa dla autora - za mroczną zagadkę kryminalną, która intryguje od samego początku, za to, że było napięcie, kiedy pojawiali się SBcy, oraz za, oczywiście, samą bohaterkę, jej papugę oraz cięty język obu.
Poza tym mam małą prośbę - chcę więcej Mariańskiego ;-)

W ciemno przeczytam każdą część o Zuzie Lewandowskiej. Panie Jacku, jest pan genialny!
Seria trzyma poziom, nie ma mowy o obniżeniu jakości tej książki. Tu należą się duże brawa dla autora - za mroczną zagadkę kryminalną, która intryguje od samego początku, za to, że było napięcie, kiedy p...

Rozwiń

Zwiń

Mój wybór jest jasny - wybieram Zuzę Lewandowską w ciemno. Zawsze i wszędzie.
Uwielbiam tę bohaterkę. Ma w sobie tyle uroku, że trudno nie polubić jej. Tak, ma mnóstwo wad, ale kto z nas ich nie ma?
;-) A historia kryminalna... Zastanawiam się, skąd autor miał na nią pomysł? Długo będę o niej pamiętała, bo była... wyjątkowa. Nie ukrywam, wiele, wiele razy śmiałam się przy tej części, pewnie moi sąsiedzi pomyśleli, że coś oglądałam. Nie, czytałam o kreatywności Zuzy, niezłej zresztą. Ci, którzy wiedzą o notatkach Mariańskiego, zgodzą się ze mną, że było z czego się śmiać.
Polecam, i można się zaśmiać do rozpuku, i poznać naprawdę oryginalną, ciekawą historię kryminalną. Oraz Zuzę.
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2023 pod hasłem "Nadrabiamy: książka zostawiona na później".

Mój wybór jest jasny - wybieram Zuzę Lewandowską w ciemno. Zawsze i wszędzie.
Uwielbiam tę bohaterkę. Ma w sobie tyle uroku, że trudno nie polubić jej. Tak, ma mnóstwo wad, ale kto z nas ich nie ma?
;-) A historia kryminalna... Zastanawiam się, skąd autor miał na nią pomysł? Długo będę o ...

Rozwiń

Zwiń

Dla mnie to żaden poradnik pisania, ale taka zachęta, aby nie rezygnować ze swoich pasji. Nawet jeśli ocierasz się o grafomanię.
Spodziewałam się znaleźć w tej książce jakieś praktyczne wskazówki, jak pisać czy stworzyć postać/scenę, czy tez uniwersalne sztuczki, które pozwolą przełamać zastój, a dostałam raczej zbiór luźnych myśli, że pisanie jest fajne, i jeśli nawet nie wydasz niczego, to i tak jesteś super. W tej książce bardzo trąci hurraoptymizmem. Może dla kogoś, kto tylko marzy o pisaniu książek, a nic z tym nie robi, ta pozycja będzie ciekawa. Dla praktyków czy tych, co zrobili pierwszy krok, to jest tak słodkie, że aż mdłe.
Można przeczytać, ale lepsza jest zdecydowanie "Droga artysty".

Dla mnie to żaden poradnik pisania, ale taka zachęta, aby nie rezygnować ze swoich pasji. Nawet jeśli ocierasz się o grafomanię.
Spodziewałam się znaleźć w tej książce jakieś praktyczne wskazówki, jak pisać czy stworzyć postać/scenę, czy tez uniwersalne sztuczki, które pozwolą przełamać za...

Rozwiń

Zwiń

W jednej z moich ulubionych piosenek, czyli "Mieć czy być" Myslovitz znajduje się ciekawy wers - że, pozwolę sobie zacytować, "upadamy kiedy gdy nasze życie przestaje być codziennym zdumieniem". Powiedziałabym, że ta książka stanowi dobre dopełnienie tego wersu.
"Drobne przyjemności" to książka-balsam, czyta się ją i od razu pojawia się uśmiech na twarzy. Oraz myśl, że autorka czerpie przyjemność z podobnych rzeczy czy zdarzeń, i jednak jest jeszcze ktoś na świecie, który uwielbia pisać tekst nowym długopisem :-)
Nie znajdziecie w tej książce jakiś wielkich mądrości życiowych czy kopniaka motywacyjnego, jednak pozwala spojrzeć na otaczający świat inaczej, z humorem oraz radością. "Drobne przyjemności" mają poprawić nastrój, i udaje się im to w całości.
Pamiętajcie, warto cieszyć się drobiazgami :-)

W jednej z moich ulubionych piosenek, czyli "Mieć czy być" Myslovitz znajduje się ciekawy wers - że, pozwolę sobie zacytować, "upadamy kiedy gdy nasze życie przestaje być codziennym zdumieniem". Powiedziałabym, że ta książka stanowi dobre dopełnienie tego wersu.
"D...

Rozwiń

Zwiń