Jedenastoletnia Elżbieta, siostrzenica Stefana Batorego, opuszcza rodzinny dom i zostaje zmuszona do zaręczyn. Szybko musi odnaleźć się w roli żony i... kochanki. Sama wśród obcych, zabiega o ich względy, by przetrwać w świecie pełnym wyrafinowanych intryg, gry o władzę i przemocy. Osamotniona, oślepiona tęsknotą za nieodwzajemnioną miłością, poddaje się szalonemu złudzeniu, że przelana krew pomoże jej zdobyć władzę i posłuch. Setki młodych kobiet przybywają do zamku, by go już nigdy nie opuścić…
Autorka użyła narracji pierwszoosobowej, co daje piorunujący efekt. Powieść czyta się jak pamiętnik uwięzionej kobiety stojącej u schyłku życia, spowiadającej się ze swojej samotności, tęsknoty za miłością, dobrych i złych uczynków. Tych złych było dużo. Ale jeśli liczycie na krwawe szczegóły wyczynów Elżbiety Batory to ciut się przeliczycie. Nie było ich w książce aż tak wiele. O okrutnej i krwawej hrabinie do dziś krążą legendy, które nie wzięły się z niczego. Jest pierwszą "udokumentowaną" seryjną morderczynią w dziejach. Jednak na kartach powieści jawi się przede wszystkim jako samotna i wciąż goniąca za prawdziwą miłością kobieta. Była przy tym bardzo piękna, wykształcona, sprawnie zarządzała podległymi jej rozlicznymi włościami i doskonale sobie radziła w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Do szaleństwa oddana rodzinie. Autorka stosuje dużo wyczerpujących opisów: dworów, balów, etykiety, jedzenia, strojów, sytuacji politycznej i społecznej. Ale nie było to w żaden sposób nużące i bardzo mnie interesuje, więc książkę przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Szczerze polecam 😊
Ocena: 9/10

Jedenastoletnia Elżbieta, siostrzenica Stefana Batorego, opuszcza rodzinny dom i zostaje zmuszona do zaręczyn. Szybko musi odnaleźć się w roli żony i... kochanki. Sama wśród obcych, zabiega o ich względy, by przetrwać w świecie pełnym wyrafinowanych intryg, gry o władzę i przemocy. Osamotniona, oślepiona tęsknotą za nieodwzajemnioną miłością, poddaje się szalonemu...

❄️Recenzja❄️

"Hrabina"

Wydawnictwo: @wydawnictwo_pascal_books

Autorka:Rebeka Johns

Cześć książkoholicy!

❄️Zbliżamy się wielkimi krokami do weekendu, wiec wpadam dziś do Was z recenzją książki "Hrabina".
Muszę przyznać, że od dawna fascynowała mnie postać Elżbiety Batory, uchodzi ona za największą seryjną morderczynię w historii.
Była siostrzenicą polskiego króla Stefana Batorego, według legend nazywana była "krwawą hrabiną", "wampirzycą w spódnicy" oraz "wampirzycą z Siedmiogrodu".
Podobno uwielbiała kąpać się we krwii młodych dziewczyn, ponieważ uważała że w ten sposób zachowa wieczną młodość. Hrabina była znana z okrucieństwa a od najmłodszych lat wyróżniała się sprytem i inteligencją.Jako niepełna 11letnia dziewczynka została zmuszona do zaręczyn i opuszczenia domu, a za mąż wyszła w wieku 15lat.
Autorka zaznacza, że sporo w tej książce jest elementów fikcjynych, ale myślę że ogólny zarys postaci i czasów w jakich żyła hrabina został dość szczegółowo i prawdziwie ukazany.
Autorka unika stygmatyzowania bohaterki i pozwala czytelnikowi poznać tę postać przez listy kierowane do jedynego syna, które piszę uwięziona w zamkowej wieży.
Książka jest ciekawie napisana, czuć w niej klimat epoki, dlatego bardzo mnie wciągnęła.
Myślę, że Hrabina była barwną postacią w historii i dziękuję wydawnictwu @wydawnictwo_pascal_books za tą książkę i zaufanie.

Moja opinia 6/10

❄️Recenzja❄️

"Hrabina"

Wydawnictwo: @wydawnictwo_pascal_books

Autorka:Rebeka Johns

Cześć książkoholicy!

❄️Zbliżamy się wielkimi krokami do weekendu, wiec wpadam dziś do Was z recenzją książki "Hrabina".
Muszę przyznać, że od dawna fascynowała mnie postać Elżbiety Batory, uchodzi ona za największą seryjną morderczynię w historii.
Była siostrzenicą...

Druga moja książka o Elżbiecie Batory, o niebo lepsza niż poprzedniczka. Książka dość rzetelnie oddaje losy hrabiny. Niezrozumiałe dla mnie są komentarze, że można się pogubić. Absolutnie nie, wszystko jest dobrze napisane. Akcja toczy się dwutorowo. Elżbieta uwięziona, wspomina swoje życie (co tu jest niezrozumiałego?). Uważam, że książka bardzo dobra. Dość wiernie oddaje losy Elżbiety Batory. Warto, dobra powieść historyczna.

Druga moja książka o Elżbiecie Batory, o niebo lepsza niż poprzedniczka. Książka dość rzetelnie oddaje losy hrabiny. Niezrozumiałe dla mnie są komentarze, że można się pogubić. Absolutnie nie, wszystko jest dobrze napisane. Akcja toczy się dwutorowo. Elżbieta uwięziona, wspomina swoje życie (co tu jest niezrozumiałego?). Uważam, że książka bardzo dobra. Dość wiernie oddaje...

O tytułowej hrabinie narosło wiele legend. Była okrutna, pozbawiona ludzkich uczuć, mordowała młode kobiety, kąpała się w ich krwi, parała się magią... Co z tego jest prawdą? Czy była bestią w ludzkiej skórze, czy ofiarą politycznych i ekonomicznych gier węgierskich magnatów? Do końca się nie dowiemy... Rebecca Johns próbuje przybliżyć postać siostrzenicy Stefana Batorego.
Robi to w dość niezwykły sposób - książka napisana jest w formie listów, które oskarżona i uwięziona kobieta pisze do swojego syna. Wspomina swoje dzieciństwo, młodość, początki małżeństwa. Jest też nieco o zbrodniach - które Elżbieta za takowe nie uważa. Jako pani na włościach, zarządzająca majątkiem i pilnująca służby, z racji pozycji ma prawo do karania podwładnych. W listach nie widać żadnej skruchy, brak przyznania się do winy, jest za to próba wybielania się przed synem i samą sobą.
Przyznam, że lektura bardzo mnie wciągnęła. Z kart książki wyłania się fascynujący, ale i przerażający obraz pięknej i inteligentnej, ale także bardzo okrutnej kobiety, której przyszło żyć w czasach, gdzie na takie samodzielne niewiasty patrzono z niechęcią. Czy wzbudziła we mnie choć cień sympatii dla bohaterki - nie. Ale była to naprawdę interesująca podróż w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki. Jeśli lubicie poznawać bliżej postacie znane z historii - polecam Wam tę książkę.

O tytułowej hrabinie narosło wiele legend. Była okrutna, pozbawiona ludzkich uczuć, mordowała młode kobiety, kąpała się w ich krwi, parała się magią... Co z tego jest prawdą? Czy była bestią w ludzkiej skórze, czy ofiarą politycznych i ekonomicznych gier węgierskich magnatów? Do końca się nie dowiemy... Rebecca Johns próbuje przybliżyć postać siostrzenicy Stefana...

Postać Elżbiety Batory fascynowała mnie od kiedy pamiętam. Są za mną niezliczone k żesiążki, podcasty, filmy, artykuły czy programy historyczne, a mimo to nadal można znaleźć jakiś nowy niuans, ciekawostkę. Jedna kobieta budząca tak wielkie zainteresowanie w kulturze musi więc być warta uwagi, a więc jeszcze raz pochylmy się nad jej osobą.
Tym razem autorka jest bardziej subtelna niż inni względem Elżbiety Batory, skupia się na jej historii, a nie ocenie, dzięki czemu pozwala czytelnikowi do wyciągnięcia samodzielnych wniosków. Siostrzenica Stefana Batorego swój rozgłos zdobyła dopiero przy boku małżonka, który był Franciszek Nádasdy od 1575 ku uciesze innych. Ta niewiasta długo pozostawała w cieniu zainteresowań małżonka, zwrócił on swą uwagę na niej dopiero, gdy znaleźli wspólne upodobania jakim była przemoc. Tutaj właśnie Rebecca skupia się na tym jak ukształtowała się psychika młodej dziewczyny, która miała znaczący wpływ na resztę życia hrabiny. Z biegiem stron odkrywamy kolejne etapy życia, ukazując nam zgrabnie i bez pośpiechu jej życie w którym odnajdujemy takie informacje jak: macierzyństwo czy brutalność względem innych, a jej wysublimowane sposoby karania służby na zawsze zostaną zapamiętane na kartach historii. Kobieta wzbudzającą największy strach, budząca lęk i nieznająca umiaru jest nam pokaza również ze strony straconej niczym polityczny pionek, gdzie nie jest ważnym graczem, a jedynie kartą przetargową.
To pozwala nam na chwilę zadumy nad jej osobą i wysnuciem interesujących wniosków. Johns stara się też przedstawić jej tok rozumowania, gdyż w odczuciu Elżbiety jej czyny były spowodowane dyscypliną jaką wprowadziła na swój dwór, a następnie ukazana jako kobieta zagubiona oraz odtrącona przez mężczyzn, popadająca w obłęd młodości. To pokazuje jak bardzo Batory posiadała złożoną osobowość, której nie dało się ocenić zero-jedynkowo. Jak istotnymi elementami były złożone intrygi, jak na wielu płaszczyznach działa zgodnie z własnymi przekonaniami nie zważając na aspekty moralne, przez co do dziś krążą o niej legendy. Kim była Elżbieta Batory? Powabną niewiastą czy sadystką? Kto lub co stoi za tragizmem jej życia? Rebecca Johns ukaże Wam fascynujący obraz tej, która jest naprawdę warta uwagi. Ta książka to...

Postać Elżbiety Batory fascynowała mnie od kiedy pamiętam. Są za mną niezliczone k żesiążki, podcasty, filmy, artykuły czy programy historyczne, a mimo to nadal można znaleźć jakiś nowy niuans, ciekawostkę. Jedna kobieta budząca tak wielkie zainteresowanie w kulturze musi więc być warta uwagi, a więc jeszcze raz pochylmy się nad jej osobą.
Tym razem autorka jest bardziej...

Elżbietę Batory, nazywaną "krwawą hrabiną", "wampirzycą w spódnicy" lub "wampirzycą z Siedmiogrodu", uznaje się za jedną z najbardziej okrutnych kobiet w historii. Czy słusznie? Na to pytanie stara odpowiedzieć się Rebeca Johns w swej fabularyzowanej historii o tej niezwykle intrygującej kobiecie.
Przyznam szczerze, że autorka rozbudziła moją ciekawość i skłoniła nie do poszukiwania informacji o tej, wydaje się, największej morderczyni przełomu XVI i XVII wieku.
Zaczęłam szukać i czytać, dochodząc do wniosku, że autorka napisała mocno realistyczną i zgodną z prawdą historyczną powieść.
Elżbieta Batory była siostrzenicą króla Polski Stefana Batorego. Jej rodzice to dalecy kuzyni z tego samego rodu. W wieku 15 lat wyszła za mąż za Franciszka Nadasda. Podejrzewano, że to, co robiła ze swoimi służącymi i o co była oskarżona, spowodowane było chorobami psychicznymi, które były następstwem małżeństw ze zbyt bliskimi członkami rodziny wśród jednego rodu.
Choć autorka zaznacza, że sporo w tej historii fikcji, odnoszę wrażenie, że ogólny czas, w którym żyła hrabina został dość szczegółowo i prawdziwie pokazany. Dzięki temu możemy sobie przypomnieć o obyczajności, kulturze i stosunkach geopolitycznych panujących w średniowiecznej Europie, o wielkich bitwach, sukcesach i upadkach poszczególnych, znanych z lekcji historii postaci.

W "Hrabinie" to sama Elżbieta opowiada swą historię, w listach do syna opisuje swoje życie i przedstawia swój punkt widzenia. Uwięziona w zamkowej wieży na nowo przeżywa przeszłość, robi swoisty rachunek sumienia, ale czy żałuje tego co uczyniła innym? Raczej nie, choć zdarzają się momenty, że do głosu dochodzi sumienie, pokazuje także, jakie trudne przeżycia i wydarzenia zaprowadziły ją do tego miejsca, w którym się znajduje obecnie. Pisze w tych listach, jak z radosnego dziecka stała się silną, surową kobietą. Opowiada o swej pierwszej miłości i zabieganiu o uwagę własnego męża. Z tych listów wyłania się obraz kobiety silnej, ale zmęczonej, kochanej i kochającej, mądrej i inteligentnej, ale czasami mocno porywczej i zagubionej we własnym niezrozumiałym świecie...
Naprawdę momentami mocno jej współczułam i starałam się zrozumieć, co nią kierowało. W moim odczuciu Elżbieta była chorą psychicznie kobietą, która miała nieszczęście urodzić się w tamtych burzliwych czasach. Cała ta historia to doskonały, ale i bardzo prawdopodobny zarys psychologiczny tej wyjątkowej kobiety- bo i tej wyjątkowości (jak na tamte czasy) jej odmówić nie można.
Dość drobiazgowe i szczegółowe opisy (choć dla mnie trochę za mało ich było) pozwalają sobie wyobrazić, do czego hrabina mogła być zdolna. W końcu nie bez powodu przypisuje jej się nawet 600 zabójstw.

Sama książka jest bardzo fajnie napisana, oddająca klimat epoki, niezwykle wciąga i czyta się dosłownie migiem. Zostawia sporo pola do popisu dla wyobraźni, ale także zmusza do refleksji nad tym co minęło, nad istotą zła i warunkami, które mu sprzyjają.
Barwne i plastyczne opisy pozwalają przez chwilę "poczuć" się uczestnikiem tej historii, zajrzeć w najmniej dostępne miejsca, spojrzeć na najintymniejsze sytuacje oczami bohaterów, przeżywać wraz z nimi wzloty i upadki, wygrywać i przegrywać wielkie bitwy, ale i te zupełnie małe, dziejące się w duszy i sercu.
Akcja dzieje się dość szybko, zaskakuje w odpowiednich momentach. Bohaterowie są przedstawieni bardzo autentycznie (szczególnie te postacie, które nie są fikcyjne),pokrywają się ze swoimi biogramami znalezionymi w Internecie.
Powieść Rebeki Johns stała się dla mnie jedną z ciekawszych i lepszych beletryzowanych biografii, jakie znalazłam. Cieszę się, że ta książka trafiła w moje ręce i choć trochę odczarowała mroczny obraz tej niezwykłej węgierskiej szlachcianki, bez oceniania, bez uprzedzeń, unikając schematów dotykających różnorodnych zachowań.
Ja jestem zachwycona.

Czy polecam?
Polecam tę historię każdemu, i temu, który zna życiorys Elżbiety Batory na wskroś, jak i temu który, tak jak ja dopiero zacznie poszukiwać o niej informacji.

Elżbietę Batory, nazywaną "krwawą hrabiną", "wampirzycą w spódnicy" lub "wampirzycą z Siedmiogrodu", uznaje się za jedną z najbardziej okrutnych kobiet w historii. Czy słusznie? Na to pytanie stara odpowiedzieć się Rebeca Johns w swej fabularyzowanej historii o tej niezwykle intrygującej kobiecie.
Przyznam szczerze, że autorka rozbudziła moją ciekawość i skłoniła nie do...

Hrabina Elżbieta Batory to kobieta o nieprzeciętnej urodzie, wielkiej charyzmie i niezwykle barwnym życiorysie. Siostrzenica polskiego króla Stefan Batory i członkini szanowanego i bogatego rodu szlacheckiego. Jako dziecko była świadkiem wielu przerażających wydarzeń, które niewątpliwie odcisnęły piętno na jej psychice. Fascynacja krwią i okrucieństwo, które wzbierało w niej przez lata, doprowadziły ją do ostateczności. Stała się, owładniętą rządzą mordu, bezlitosną morderczynią. Ile jednak jest prawdy w tych opowieściach? Kim tak naprawdę była ta węgierska arystokratka żyjąca na przełomie XVI i XVII wieku? Jedną z największych zbrodniarek w historii czy ofiarą ludzkich pomówień? Tego zapewne nie dowiemy się nigdy jednak najnowsza propozycja od @wydawnictwo_pascal_books nieco przybliży nam tę ciekawą postać.
...
O hrabinie Batory usłyszałam jakiś czas temu przy okazji filmu dokumentalnego. W filmie tym przedstawiono ją jako winną wielu morderstw niebezpieczną bestię, morderczynię bez sumienia i skrupułów. Dzięki książce Johns możemy poznać inne jej oblicze. Autorka unika oceniania i stygmatyzowania bohaterki, pozwalając nam poznać tę postać poprzez listy, jakie kieruje ona do swojego jedynego syna. Co ciekawe książka ta nie jest biografią a powieścią historyczną z elementami fikcji. Co jest prawdą a co wymysłem autorki? Ciężko stwierdzić. Jedno jest pewne – Elżbieta była taka jak czasy, w których przyszło jej żyć. Dzisiaj zapewne jej przypadek uznano by za trudny i wymagający psychoterapii bądź pobytu w zakładzie zamkniętym. Bliskie pokrewieństwo wśród osób zawierających wówczas małżeństwa sprzyjało powstawaniu przeróżnych wad genetycznych czy chorób psychicznych. Być może hrabina również cierpiała na taką chorobę, bo jak inaczej można by wytłumaczyć jej zachowanie. Nikt nie rodzi się zły, a złym się staje pod wpływem różnych czynników. Nie jest to książka tylko o niej, ale też o epoce, w której żyła.
...
Jak to się mówi – umarli głosu nie mają i bronić się nie mogą. Co by powiedziała Hrabina Batory gdyby żyła? Zapewne to samo, o czym pisze w listach do syna a może coś zgoła innego. Nie wiadomo tak do końca. Autorka bowiem posklejała z sobą dostępne na jej temat wzmianki historyczne i z nich utkała portret psychologiczny. Czy udany? Opinie są różne, myślę więc, że każdy powinien sam to ocenić. Książka warta polecenia, a sama postać warta dalszego zgłębiania, bo książka ta nieco nam ją przybliżyła, ale skupiła się tylko na niektórych jej aspektach. A to jednak za mało, aby jednoznacznie ocenić ją jako tę dobrą bądź złą.
...
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @wydawnictwo_pascal_books

Hrabina Elżbieta Batory to kobieta o nieprzeciętnej urodzie, wielkiej charyzmie i niezwykle barwnym życiorysie. Siostrzenica polskiego króla Stefan Batory i członkini szanowanego i bogatego rodu szlacheckiego. Jako dziecko była świadkiem wielu przerażających wydarzeń, które niewątpliwie odcisnęły piętno na jej psychice. Fascynacja krwią i okrucieństwo, które wzbierało w...

Lubicie książki o tematyce historycznej, takie które opisują losy dawnych władców. Mnie ciekawią los osób, które zapisały się na kartkach naszej historii. W związku z tym mam dzisiaj recenzję książki Rebeccy Johns pod tytułem "Hrabina. Tragiczna historia Elżbiety Batory" od wydawnictwa Pascal. Jak sama autorka zaznacza są tu też elementy fikcyjne. Całość ma formę listów pisanych przez główną bohaterkę do swojego syna. Dzięki temu nie jest ona tak brutalna bo przecież Elżbieta była oskarżana o potworne zbrodnie łącznie z tym, że zabijała młode kobiety i kąpała się w ich krwi. Do dziś krążą legendy o jej zbrodniach. Elżbieta była to siostrzenica Stefana Batorego. Jako dziecko bo mając zaledwie 11 lat została zmuszona do zaręczyn i tym samym opuszczenia domu. Szybko musiała odnaleźć się w nowym świecie pełnym przemocy, brutalności, intryg i gry o władzę. Jej życie nie było usłane różami i mimo iż momentami było jej ciężko chodziła dumnie z podniesioną głową. Była to kobieta wykształcona, która trzymała wszystko i wszystkich krótko. W swoich listach do syna Pawła opisuje swoje życie i swój punkt widzenia na całe życie. Bardzo ciekawy sposób ukazania życiorysu hrabiny ale czy prawdziwy? Ile w tym fikcji a ile prawdy? Chyba tego się nigdy nie dowiemy.

Lubicie książki o tematyce historycznej, takie które opisują losy dawnych władców. Mnie ciekawią los osób, które zapisały się na kartkach naszej historii. W związku z tym mam dzisiaj recenzję książki Rebeccy Johns pod tytułem "Hrabina. Tragiczna historia Elżbiety Batory" od wydawnictwa Pascal. Jak sama autorka zaznacza są tu też elementy fikcyjne. Całość ma formę listów...

Jak dla mnie jedna z najsłabszych książek jaką przeczytałem. Nawet pomijając fakt, że znam już nieco inną wersję tej historii.
Ciężko nawet mi sklasyfikować tę książkę, bo to nie była biografia Elżbiety, ani porządna powieść tylko zbiór historii, nie dość że nie zawsze z sobą połączonych, to jeszcze rozgrywających się z dużymi odstępami czasu.
Natomiast najgorsze to było zachowanie samej Elżbiety, która raz pokazuje oblicze rozsądku i bardzo dba o rodzinę, by potem nagle robić jakieś głupie rzeczy i tłumaczyć to sobie że tak można. Zakończenie też bardzo słabe bo nie dość, że dalej robi swoje mimo wielu ostrzeżeń, to zostaje złapana na gorącym uczynku i na tym koniec.
Ogólnie bardzo się rozczarowałem.

Jak dla mnie jedna z najsłabszych książek jaką przeczytałem. Nawet pomijając fakt, że znam już nieco inną wersję tej historii.
Ciężko nawet mi sklasyfikować tę książkę, bo to nie była biografia Elżbiety, ani porządna powieść tylko zbiór historii, nie dość że nie zawsze z sobą połączonych, to jeszcze rozgrywających się z dużymi odstępami czasu.
Natomiast najgorsze to było...

"Hrabina. Tragiczna historia Elżbiety Batory" autorstwa Rebecci Johns wydana przez Wydawnictwo Pascal należy do tych książek, które jeszcze długo po odłożeniu na bok, żyją w naszej wyobraźni. Erzsebet Bathory poznajemy w różnych dziwnych okolicznościach i przez listy, które pisze po latach do swojego syna - taką formę narracji obrała właśnie autorka. Ale historia Elżbiety rozpoczyna się, kiedy jako jedenastoletnia dziewczyna trafia pod opiekę swojej przyszłej teściowej, która ma ją przygotować na zaślubiny z Ferencem Nádasdy. To aranżowane małżeństwo miało przynieść same korzyści dla rodu Nádasdych i dynastii Batorych.

Jest tu samotna i zdana tylko na siebie. Już na początku zostaje uwikłana w zdradę, poszukując miłości i bliskości. Dla narzeczonego, jakby nie istniała i dopiero, kiedy wychodzą na jaw jej skłonności do przemocy wobec służby, Elżbieta zaczyna zaskarbiać sobie względy i uczucia męża, i coraz lepiej odnajdywać się w świecie intryg i brutalnej władzy.

Historia Erzsebet przedstawiona jest niezwykle barwnym językiem, co czyni lekturę bardzo przyjemną mimo wielu kontrowersyjnych opisów (Elżbieta miała sporą fantazję jeśli chodzi o kary stosowane wobec służby - wierzyła, że tylko w ten sposób zapewni sobie posłuch, poddanie i subordynację). Autorce udało się też doskonale oddać ducha tamtej epoki, która, co warto dodać i mieć na uwadze podczas lektury, rządziła się zupełnie innymi prawami i moralnością. Urzekło mnie też to, że Rebecca Johns starała się unikać jakiejkolwiek oceny Elżbiety. Barwnie przedstawiała jedynie fakty i złożoną osobowość siostrzenicy znanego nam Stefana Batorego, choć może niektórzy czytelnicy uznają to raczej za zarzut.

Muszę przyznać, że mnie ta historia bardzo wciągnęła i z każdą kolejną stroną pragnęłam dowiedzieć się o Elżbiecie jeszcze więcej, bo niewątpliwie to intrygująca postać. Jej szaleńcza potrzeba władzy nad innymi i obsesja bycia docenianą przez innych, która manifestowała się w bardzo kontrowersyjny sposób, w zetknięciu z próbami racjonalizowania tego wszystkiego, fascynuje w jakiś sposób, a zarazem rodzi współczucie.

"Hrabina. Tragiczna historia Elżbiety Batory" autorstwa Rebecci Johns wydana przez Wydawnictwo Pascal należy do tych książek, które jeszcze długo po odłożeniu na bok, żyją w naszej wyobraźni. Erzsebet Bathory poznajemy w różnych dziwnych okolicznościach i przez listy, które pisze po latach do swojego syna - taką formę narracji obrała właśnie autorka. Ale historia Elżbiety...