Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dowiedziałam się z tej książki wiele o... samej autorce. Nie tego oczekiwałam od książki o ciałopozytywności.

Dowiedziałam się z tej książki wiele o... samej autorce. Nie tego oczekiwałam od książki o ciałopozytywności.

Na początku napiszę, że mam 16 lat i może głupio przyznać, ale nigdy wcześniej nie słyszałam nic o eugenice. Książki Diane Chamberlain kupuję i czytam, gdy tylko ukazują się w Polsce. Po tę powieść także sięgnęłam bez namysłu, gdyż lubię książki, które poruszają jakiś ważny temat, a jednocześnie nie są 'ciężkie'.
Zacznę od tego, że spotykamy tu moją ulubioną narrację - pierwszoosobową z punktu widzenia różnych bohaterów, w tym przypadku Ivy i Jane.
Jak już wspomniałam, 'W słusznej sprawie' Diane Chamberlain opisuje nam kilka problemów lat 60 ubiegłego wieku w Karolinie Północnej.
Pierwszym z nich jest oddzielanie czarnych od białych. Oburzające było dla mnie to, iż ciemnoskórzy mieli osobne szpitale, szkoły, a biali nie mogli się nawet z nimi publicznie pokazywać, bo to wstyd. Czytając jednak, miałam wrażenie, że dla nich było to już normalne. Niestety, chyba nawet w dzisiejszych czasach niekiedy to aktualne.
Kolejnym tematem poruszanym w książce jest rola kobiety w tamtych czasach. Miejsce kobiet było wtedy w domu, mogły ewentualnie zajmować się pracą charytatywną. Gdy któraś żona pracowała, oznaczało to, że jej mąż za mało zarabia, więc przynosiło to wstyd. Ogólnie kobiety nie miały za dużo do powiedzenia, co mnie nie zadowalało. Dziwnie mi się to czytało, nie wyobrażam sobie takiej sytuacji, ale nie wątpię, że tak było. W wielu kulturach przecież jest tak do dziś.
W końcu eugenika. Nie mogę zrozumieć pozbawiania kobiet, a jak czytamy również mężczyzn, prawa posiadania dzieci bez ich wiedzy. W imię czego? Stworzenia lepszego społeczeństwa? Zaoszczędzenia na zasiłkach? Nie da się takich ludzi wymazać, jak to powiedziała Ivy. Wydaje mi się to okrutne, chociaż nie każdy może się ze mną zgadzać.
Zauważyłam, że wiele osób jako wadę wymienia język, a dokładniej język narracji Ivy. Faktycznie, był trochę stylizowany na prosty, 'wieśniacki', ale tylko w niektórych fragmentach, w większości wyrażała się 'normalnie'. Razić mogło rzeczywiście częste 'tamój', ale może być to jedynie wina tłumaczenia, więc nie winię samej książki.
Ogólnie książkę jak najbardziej polecam, można się naprawdę zaczytać, wzruszyć i przemyśleć wiele spraw.

Na początku napiszę, że mam 16 lat i może głupio przyznać, ale nigdy wcześniej nie słyszałam nic o eugenice. Książki Diane Chamberlain kupuję i czytam, gdy tylko ukazują się w Polsce. Po tę powieść także sięgnęłam bez namysłu, gdyż lubię książki, które poruszają jakiś ważny temat, a jednocześnie nie są 'ciężkie'.
Zacznę od tego, że spotykamy tu moją ulubioną narrację -...

Świetna jak wszystkie książki Diane Chamberlain. Serdecznie polecam.

Świetna jak wszystkie książki Diane Chamberlain. Serdecznie polecam.