Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety. Po raz kolejny spotkało mnie potężne rozczarowanie. Nie mam pojęcia kto i na jakiej podstawie przydziela książkom kategorie czytelnicze, ale tym razem przydział jest całkowicie błędny. „Strychnica” nie ma NIC wspólnego z horrorem. Nawet nie stała na jednej półce z książkami z tego gatunku.
W mojej ocenie to bardziej przyciężkawe fantasy niż cokolwiek innego.
Umęczyłam się okropnie przy czytaniu tej historii. Była ona nudna, rozwleczona, chaotyczna i tak zagmatwana, że kilka razy pogubiłam się między skutkiem a przyczyną takiego a nie innego stanu rzeczy. Okropność.
Tak ogólnie , czytelniczo, jest bardzo trudno mnie przestraszyć, ale liczyłam na odpowiedni klimat, który w takich książkach wielokrotnie potrafił mnie usatysfakcjonować. Niestety. Niczego takiego tu nie znalazłam. Nie mogę polecić tej pozycji.

Niestety. Po raz kolejny spotkało mnie potężne rozczarowanie. Nie mam pojęcia kto i na jakiej podstawie przydziela książkom kategorie czytelnicze, ale tym razem przydział jest całkowicie błędny. „Strychnica” nie ma NIC wspólnego z horrorem. Nawet nie stała na jednej półce z książkami z tego gatunku.
W mojej ocenie to bardziej przyciężkawe fantasy niż cokolwiek innego....

Tak jak i przy poprzednich częściach, trudno tu mówić o romansie. Zdecydowanie więcej tu jest zagadek para kryminalnych i smaczków obyczajowych, niż miłosnych zaklęć. Ja w każdym razie elementów romansu jako takiego się tu nie dopatrzyłam. Niemniej jednak książka jest ciekawa i barwna i otrzymałaby o gwiazdkę więcej, gdyby nie jedna jej wada. Ma mianowicie gigantyczną ilość postaci plączących się po fabule, która to ilość powodowała, iż co chwilę gubiłam się w domysłach kto jest kim i w jakiej konfiguracji jest skoligacony z pozostałymi . Bardzo mi to przeszkadzało i rozpraszało, bo zamiast myśleć o zagadce, to ja siedziałam i drapałam się po głowie czy ten a ten jest mężem, sąsiadem, lub może bratem , tym bardziej, że raz były postaci nazywane po imieniu a za chwilę jedynie po nazwisku . Zmordowałam się strasznie.

Tak jak i przy poprzednich częściach, trudno tu mówić o romansie. Zdecydowanie więcej tu jest zagadek para kryminalnych i smaczków obyczajowych, niż miłosnych zaklęć. Ja w każdym razie elementów romansu jako takiego się tu nie dopatrzyłam. Niemniej jednak książka jest ciekawa i barwna i otrzymałaby o gwiazdkę więcej, gdyby nie jedna jej wada. Ma mianowicie gigantyczną ilość...

„Poradnik prawdziwej damy. Dobre maniery a morderstwo" autorstwa Dianne Freeman to powieść historyczna z wątkiem kryminalnym.
Książka ta doskonale wpisała się w moje aktualne zapotrzebowanie na coś niebanalnego, innego niż stricte romans ze wzdychaniami i miłosnymi zaklęciami, a za razem klimatycznego i pochłaniającego ( najlepiej bez reszty ).
Wszystkie te warunki spełniła omawiana tu pozycja.
Akcja rozwija się wartko, jest opatrzona błyskotliwymi dialogami i bardzo sympatycznym humorem, a główna bohaterka hrabina Frances , inteligentna, zaradna, dociekliwa, z logiką za pan brat i o pragmatycznym usposobieniu, od pierwszej strony wzbudza naszą sympatię i poparcie dla swoich przemyśleń i poczynań. Jeśli do tego dodamy koronkowo utkaną intrygę, i fakt, że wszystko odbywa się w epoce wiktoriańskiej, w jakże nobliwym towarzystwie londyńskiej socjety szacownych i poważanych dam oraz gentlemenów w czasie trwania sezonu towarzyskiego, to powstaje rewelacyjna, klimatyczna i barwna pozycja, która relaksuje i zarazem ciekawi czytelnika, próbującego odgadnąć kto stoi za wszystkimi, pozornie nie związanymi ze sobą zagadkowymi wydarzeniami. Przyznam, że śledczy byłby ze mnie żaden, bo do samego rozwiązania podanego przez autorkę, nie byłam w stanie określić, kto jest sprawcą. Podejrzewałam na zmianę wszystkich jak leci. Nie zmienia to jednak faktu, że przy lekturze bawiłam się świetnie i z przyjemnością sięgnę po kolejną część.

„Poradnik prawdziwej damy. Dobre maniery a morderstwo" autorstwa Dianne Freeman to powieść historyczna z wątkiem kryminalnym.
Książka ta doskonale wpisała się w moje aktualne zapotrzebowanie na coś niebanalnego, innego niż stricte romans ze wzdychaniami i miłosnymi zaklęciami, a za razem klimatycznego i pochłaniającego ( najlepiej bez reszty ).
Wszystkie te warunki...

„Nagle trup” Marty Kisiel, to bardzo dobra komedia kryminalna.
Niepierwsze to moje spotkanie z twórczością Pani Marty. Twórczością, którą sobie cenię i chętnie do niej powracam wtedy, kiedy mi dokopie szarość życia.
W przypadku tej pozycji, pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to gigantyczna wręcz inspiracja książką niedoścignionej [wczesnej] Joanny Chmielewskiej. Dodam , że nie byle książką, bo moim zdaniem, jedną z najlepszych a mianowicie „Wszyscy jesteśmy podejrzani”
W „Nagle trup” mamy to samo środowisko co u Pani Joanny, podobną konstrukcję akcji, a humor poprawią nam przede wszystkim postaci bohaterów, które są niesłychanie barwne, z pazurem, zabawne i nie do końca poczytalne :) Każdy z nich ma coś do ukrycia i każdy ma jakieś swoje przypadłości. Nie wyłącza się z tego grona również „ panów władz” ( to się chyba tak odmienia )którzy są co prawda w pełni władz umysłowych, oraz może i nie mają nic do ukrycia , ale kolorytu zdecydowanie im nie brakuje.. Ogólnie rzecz biorąc. „Nagle trup” to książka bardzo dobrze napisana,lekka, z dużą dawką humoru i odrobinką absurdu, doskonała na relaksujące popołudnie, która stanowi też przy okazji potwierdzenie, że królowa komedii kryminalnej pozostaje tylko jedna i jest nią niezmiennie [wczesna] Joanna Chmielewska

„Nagle trup” Marty Kisiel, to bardzo dobra komedia kryminalna.
Niepierwsze to moje spotkanie z twórczością Pani Marty. Twórczością, którą sobie cenię i chętnie do niej powracam wtedy, kiedy mi dokopie szarość życia.
W przypadku tej pozycji, pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to gigantyczna wręcz inspiracja książką niedoścignionej [wczesnej] Joanny Chmielewskiej. Dodam , że...

Nie wiem skąd wziął się tytuł „Zamknij oczy” Sophie McKenzie, ale okazało się że to świetna książka. Nie do końca zgodzę się z jej klasyfikacją jako kryminał... Owszem, były tam ofiary, ale całość zdecydowanie bardziej podpada pod kategorię sensacja, thriller, niż pod kryminał jako taki.
Książka jest bardzo wciągająca i ciężko się od niej oderwać. Kilka razy podczas czytania miałam palpitacje serca.. Akcja toczy się bardzo szybko i stawia przed nami mnóstwo znaków zapytania. Świetne kreacje bohaterów. Choć rozwiązanie podejrzewałam, ( no ale podejrzewałam wszystkich ) , to samiutka końcówka i tak szalenie mnie zaskoczyła.
Moim skromnym zdaniem, to kawał doskonałej lektury i rewelacyjna odskocznia od świata romansów.

Nie wiem skąd wziął się tytuł „Zamknij oczy” Sophie McKenzie, ale okazało się że to świetna książka. Nie do końca zgodzę się z jej klasyfikacją jako kryminał... Owszem, były tam ofiary, ale całość zdecydowanie bardziej podpada pod kategorię sensacja, thriller, niż pod kryminał jako taki.
Książka jest bardzo wciągająca i ciężko się od niej oderwać. Kilka razy podczas...