Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieszablonowy temat, nieszablonowe podejście - naukowa dokładność w opracowaniu tematów łączy się z fabularną płynnością dzięki wstawkom z prawdziwych historii. Nieco przydługa, momentami nużąca, ale naprawdę bogata w treść i wiedzę pozycja. Na pewno sięgnę po następną część.

Nieszablonowy temat, nieszablonowe podejście - naukowa dokładność w opracowaniu tematów łączy się z fabularną płynnością dzięki wstawkom z prawdziwych historii. Nieco przydługa, momentami nużąca, ale naprawdę bogata w treść i wiedzę pozycja. Na pewno sięgnę po następną część.

Staram się ocenić książkę, nie głównego bohatera, no ale.. Nie da się od tego uciec. Znakomicie napisana pozycja, ale zbyt gloryfikująca ten zgniły świat.

Staram się ocenić książkę, nie głównego bohatera, no ale.. Nie da się od tego uciec. Znakomicie napisana pozycja, ale zbyt gloryfikująca ten zgniły świat.

Klasyczna opowieść Gerritsen - jeżeli chodzi oczywiście o mój odbiór prozy autorki. Przeciągnięty, za to bardzo mocny fabularnie wstęp, niezwykle interesujące rozwinięcie, bogate w szczegóły łączące się z poruszaną tematyką, i lekkie rozczarowanie przy zakończeniu.

Klasyczna opowieść Gerritsen - jeżeli chodzi oczywiście o mój odbiór prozy autorki. Przeciągnięty, za to bardzo mocny fabularnie wstęp, niezwykle interesujące rozwinięcie, bogate w szczegóły łączące się z poruszaną tematyką, i lekkie rozczarowanie przy zakończeniu.

Twardocha bardzo lubię, a spośród szerokiej galerii wykreowanych przez niego postaci - Widuch zdecydowanie znajduje się w czołówce najbardziej interesujących. Facet o wielu twarzach, będący jednocześnie wciąż tą samą osobą, obsadzony w surowym, syberyjskim klimacie, gdzie wyższe wartości ustępują pola podstawowym instynktom. Znakomita historia.

Twardocha bardzo lubię, a spośród szerokiej galerii wykreowanych przez niego postaci - Widuch zdecydowanie znajduje się w czołówce najbardziej interesujących. Facet o wielu twarzach, będący jednocześnie wciąż tą samą osobą, obsadzony w surowym, syberyjskim klimacie, gdzie wyższe wartości u...

Rozwiń

Zwiń

I znowu to samo, panie Małecki, ileż można... :) Znakomicie splecione ze sobą losy zwykłych ludzi i niezwykłych wydarzeń.

I znowu to samo, panie Małecki, ileż można... :) Znakomicie splecione ze sobą losy zwykłych ludzi i niezwykłych wydarzeń.

Przeciętna pozycja. Tym razem przyzwoite zakończenie, natomiast fabularnie flaki z olejem. Dodatkowo wszystkie drugoplanowe postaci - absolutnie nijakie, właściwie nikt nie zostanie w mi głowie na dłużej.

Przeciętna pozycja. Tym razem przyzwoite zakończenie, natomiast fabularnie flaki z olejem. Dodatkowo wszystkie drugoplanowe postaci - absolutnie nijakie, właściwie nikt nie zostanie w mi głowie na dłużej.

zdecydowanie - progres. Nowi bohaterowie, napisani jednak na podobnej zasadzie jak w pierwszej części cyklu - dość schematycznie. Natomiast sama narracja znacząco się poprawiła - jest interesująca i nietrywialna. Zmienne tempo pozwala łapać chwile oddechu między kolejnymi kulminacjami wydarzeń. Zakończenie nieco przesłodzone - jakkolwiek jednak pasuje do całości. Ciekawym, co będzie dalej.

zdecydowanie - progres. Nowi bohaterowie, napisani jednak na podobnej zasadzie jak w pierwszej części cyklu - dość schematycznie. Natomiast sama narracja znacząco się poprawiła - jest interesująca i nietrywialna. Zmienne tempo pozwala łapać chwile oddechu między kolejnymi kulminacjami wyda...

Rozwiń

Zwiń

Przeczytałem błyskawicznie - proza p. Przechrzty jest naprawdę lekka w odbiorze. Niestety, mam też wrażenie, że po wielu wydarzeniach będących kulminacją wątków z 3 tomów autor zaledwie się prześlizguje. Większość zakończona w kilku rozmowach bądź wydarzeniach, jak chociażby sprawa Amici Mortis. Za to zakończenie - moim skromnym zdaniem - eleganckie i nie pozostawiające żadnych wątpliwości. Zdecydowanie na plus. Całość? Chyba najsłabsza część trylogii.

Przeczytałem błyskawicznie - proza p. Przechrzty jest naprawdę lekka w odbiorze. Niestety, mam też wrażenie, że po wielu wydarzeniach będących kulminacją wątków z 3 tomów autor zaledwie się prześlizguje. Większość zakończona w kilku rozmowach bądź wydarzeniach, jak chociażby sprawa Amici M...

Rozwiń

Zwiń

W swoim gatunku - przyjemne czytadło, nagromadzenie absurdu w trzeciej części jest zbyt przyjemne w odbiorze, żeby dać niższą ocenę.

W swoim gatunku - przyjemne czytadło, nagromadzenie absurdu w trzeciej części jest zbyt przyjemne w odbiorze, żeby dać niższą ocenę.

Przyjemna lektura, zimowe klimaty i religijna sekta dobrze zagrały ze sobą. Nie pierwszy raz u Gerritsen zakończenie leży, ale rozwinięcie akcji daje wystarczającą radochę z książki.

Przyjemna lektura, zimowe klimaty i religijna sekta dobrze zagrały ze sobą. Nie pierwszy raz u Gerritsen zakończenie leży, ale rozwinięcie akcji daje wystarczającą radochę z książki.