Stulecie detektywów

Mega ciekawa książka! Autentyczne wątki kryminalne w połączeniu z historią rozwoju metod rozpracowywania i udowadniania zbrodni. Niesamowite jak rozwój nauki zależy od wytrwałej pracy pojedynczych osób, od przekazania zdobytej wiedzy dalej, ale też czasami po prostu od przypadku.

Mega ciekawa książka! Autentyczne wątki kryminalne w połączeniu z historią rozwoju metod rozpracowywania i udowadniania zbrodni. Niesamowite jak rozwój nauki zależy od wytrwałej pracy pojedynczych osób, od przekazania zdobytej wiedzy dalej, ale też czasami po prostu od przypadku.

Pokaż mimo to

Przesłuchałem audiobook zaraz po lekturze Stulecia chirurgów i Triumfu chirurgów.
Ta książka mnie zmęczyła. To jest dwadzieścia sześć godzin słuchania (ponad 800 stron) i jest to niezwykle pasjonująca opowieść o tym jak wiele historii wielu ludzi utworzyło nam dzisiejszy obraz detektywów, pracy służb specjalnych, policji, medycyny sądowej i wielu innych.
W tej książce autor zrezygnował z narracji typowej dla obu wcześniejszych pozycji, przez co jesteśmy prowadzeni przez narratora jak na wykładzie o historii. O ile dla wielu ludzi będzie to niezwykle ciekawe o tyle dla innych może to być format nie do przyjęcia. Mnie to wzięło i polecam każdemu, jednak trzeba mieć chociaż trochę zamiłowania do kryminałów i historii.

Przesłuchałem audiobook zaraz po lekturze Stulecia chirurgów i Triumfu chirurgów.
Ta książka mnie zmęczyła. To jest dwadzieścia sześć godzin słuchania (ponad 800 stron) i jest to niezwykle pasjonująca opowieść o tym jak wiele historii wielu ludzi utworzyło nam dzisiejszy obraz detektywów, pracy służb specjalnych, policji, medycyny sądowej i wielu innych.
W tej książce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa książka, ale trochę mniej pasjonująca niż "Stulecie chirurgów" i "Triumf chirurgów".

Najbardziej podobała mi się część o toksykologii i daktyloskopii, a dopiero w dalszej kolejności o medycynie sądowej.
Najmniej przypadła mi do gustu część o balistyce.

Plusem książki są liczne i dokładnie opisane przypadki morderstw i relacje z rozpraw sądowych. To taka gratka dla miłośników kryminałów i być może źródło inspiracji dla niejednego filmu.

Ciekawa książka, ale trochę mniej pasjonująca niż "Stulecie chirurgów" i "Triumf chirurgów".

Najbardziej podobała mi się część o toksykologii i daktyloskopii, a dopiero w dalszej kolejności o medycynie sądowej.
Najmniej przypadła mi do gustu część o balistyce.

Plusem książki są liczne i dokładnie opisane przypadki morderstw i relacje z rozpraw sądowych. To taka gratka dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka, czyta się jak dobry kryminał, a przecież to historia kryminalistyki.

Świetna książka, czyta się jak dobry kryminał, a przecież to historia kryminalistyki.

Pokaż mimo to

Fascynująca! Dla miłośniczki kryminałów i thrillerów takiej jak ja to była pozycja obowiązkowa.

Fascynująca! Dla miłośniczki kryminałów i thrillerów takiej jak ja to była pozycja obowiązkowa.

Pokaż mimo to

Bardzo interesuje mnie tematyka kryminalna, ale momentami niezwykle trudno było mi przebrnąć przez tę książkę. Dygresja w dygresji i czytelnik się gubi. Autor zaczyna jakąś historię, wspomina jeszcze kogoś, opowiada o tym kimś i już zapomina się o czym wcześniej była mowa. Mimo tego szacunek dla autora za dotarcie do tych wszystkich historii.
Szacunek również dla wszystkich, którzy przeczytali. W planach jeszcze trzy kolejne, sama trzymam za siebie kciuki...

Bardzo interesuje mnie tematyka kryminalna, ale momentami niezwykle trudno było mi przebrnąć przez tę książkę. Dygresja w dygresji i czytelnik się gubi. Autor zaczyna jakąś historię, wspomina jeszcze kogoś, opowiada o tym kimś i już zapomina się o czym wcześniej była mowa. Mimo tego szacunek dla autora za dotarcie do tych wszystkich historii.
Szacunek również dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykle ciekawa historia o początkach współczesnej kryminalistyki. Autor przedstawia dążenia naukowców, szczególnie z przełomu XIX i XX wieku do maksymalnego zobiektywizowania procesów karnych, poprzez analizę dowodów rzeczowych. Oczywiście droga nie byłą łatwa, mnóstwo w niej zakrętów, nawrotów i wypadów w ślepe uliczki, ale ogólny kierunek okazał się prawidłowy.
Thorwald opisuje nie tylko suche fakty z życia naukowców, ale także konkretne przypadki, w których ich odkrycia mogły pomóc. Dotyczy to w szczególności toksykologii i daktyloskopii.
W ogóle nie tyle najciekawszy, co najbardziej znaczący dla rozwoju kryminalistyki był spór pomiędzy zwolennikami antropometrii a odcisków palców, na szczęście rozstrzygnięty na korzyść tych ostatnich. A jeden z jego uczestników i główny zwolennik pomiarów ludzkiego ciała – Alphonse Bertillon występuje w filmie Polańskiego „Oficer i szpieg”, gdzie zgodnie z prawdą przedstawiono go jako jednego ze współwinnych skazania niewinnego człowieka.
Także daktyloskopia została pokazana nie jako cudowne odkrycie, ale żmudna praca zmierzająca do przyśpieszenia tą metodą (w czasach bez komputerów i ekranów telewizyjnych) identyfikacji sprawców przestępstw.
I chociaż nauki ścisłe ciągle czynią postępy, nie należy zapominać o zapaleńcach i prekursorach, dzięki którym niewątpliwie zmniejszyła się ilość pomyłek sądowych. Nawiasem mówiąc występują one głównie tam, gdzie brak dowodów rzeczowych i wszystko opiera się na zawodnej ludzkiej pamięci i uprzedzeniach.
Książka warta polecenia, szczególnie wielbicielom kryminałów.

Niezwykle ciekawa historia o początkach współczesnej kryminalistyki. Autor przedstawia dążenia naukowców, szczególnie z przełomu XIX i XX wieku do maksymalnego zobiektywizowania procesów karnych, poprzez analizę dowodów rzeczowych. Oczywiście droga nie byłą łatwa, mnóstwo w niej zakrętów, nawrotów i wypadów w ślepe uliczki, ale ogólny kierunek okazał się prawidłowy....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna pozycja dla osób zainteresowanych kryminalistyką. Oprócz suchej teorii pojawiają się opisy spraw, które miały miejsce naprawdę. Zdecydowanie polecam!

Świetna pozycja dla osób zainteresowanych kryminalistyką. Oprócz suchej teorii pojawiają się opisy spraw, które miały miejsce naprawdę. Zdecydowanie polecam!

Pokaż mimo to

Uwielbiam Pana Thorwald Jurgen, wcześniej przeczytałam "Ginekologów" oraz "Stulecie chirurgów", więc jak trafiłam na "Stulecie detektywów" liczyłam, że znowu będzie świetnie. Niestety jest dobrze, ale nie świetnie ani nie jest źle. 

Książka jest gruba, wiele dokładnych opisów, sporo przypisów - słuchałam w audiobooku, przez co czytane przypisy mnie drażniły, ale za to nie odejmuję książce. Styl książki jest podobny do wcześniej przeczytanych książek. Ale książka była dla mnie trochę męcząca i przydługa. Nie jestem fanką długich opisów, pewne rzeczy według mnie mogłyby w ogóle nie być, aż tak szczegółowo opisane. Na drugą część się na razie nie skuszę, może jakoś spróbuję, gdy opadnie moja irytacja, a może ten dziwny "kac czytelniczy". Po tej książce ciężko idzie mi w grudniu czytanie.

Uwielbiam Pana Thorwald Jurgen, wcześniej przeczytałam "Ginekologów" oraz "Stulecie chirurgów", więc jak trafiłam na "Stulecie detektywów" liczyłam, że znowu będzie świetnie. Niestety jest dobrze, ale nie świetnie ani nie jest źle. 

Książka jest gruba, wiele dokładnych opisów, sporo przypisów - słuchałam w audiobooku, przez co czytane przypisy mnie drażniły, ale za to nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fascynująca , chciaż miejscami makabryczna, historia imponujacego rozwoju medycyny sądowej.

Autor w niesamowicie interesujący sposób przedstawia rozwój medycyny, w bardzo szerokim znaczeniu, medycyny, która z każdym odkryciem i z każdym kolejnym badaniem i badaczem umożliwia w sytuacjach, gdy nie było świadków zbrodni, nie tylko odkrycie kto był mordercą , ale tez udowodnienie mu winy przed sądem.

To co dzisiaj wydaje sie oczywiste, jak niepowtarzalność odcisków palców, pozwalająca identyfikować recydywistów, czy możliwość powiązania odciskow z miejsc przestępstw z konkretną osobą, jeszcze niedawno wcale nie było tak oczywiste. Bardzo długo poszukiwano pewnego sposobu identyfikowania osób. Bardzo ciekawie te poszukiwania są w książce opisane.

Zaczęto badać ludzkie ciało, zaczęto analizować jak działa po i przed smiercią. Czy można utopić żone w wannie, tak żeby nie zostawic śladów? A trzy kolejne żony? jakie są skutki utopienia, a jakie uduszenia? I jak to można poznać przy badaniu zwłok, co sie włascwie wydarzyło?

W książce jest bardzo wiele makabrycznych fragmentów, chciaz autor nie stara się wcale pisać makabrycznie, raczej skupia się na medycynie i wyjaśnieniach, oraz opisach procesów sądowych. To są procesy z przysięgłymi, więc zarówno oskarżyciel jak i obrońca staraja się przekonać przysięgłych, niewykształconych medycznie, do swoich racji. Oskarżyciel nie tylko musi poznać prawdę, oskarzyć właściwą osobę, ale też potrafić przekonać przysięgłych do dowodów, które daje medycyna. A obrońca stara się wykazać wątpliwośc tych dowodów.
Czy można wykazać, że zmarły został otruty? Jak odkryć truciznę i sposob jej podania? Co zrobić gdy zabity został już dawno pochowany?

Tak więc jest też w tej książce też coś makabrycznego. Dla mnie najbardziej makabryczne były wzmianki o doświadczeniach na zwierzętach. Strasznie okrutne wydawało mi, że zabija się zwierzęta tylko po to, żeby ustalić mordercę. I jeszcze nazywa się to nauką.
Mniej makabryczne wydawały mi się same przypadki zabóstw; chociaz oczywiście jest coś jednak przerażajacego w tym, że mąż topi trzy kolejne żony, jakas pani truje skutecznie kilkunaście osób z najbliżej rodziny, a inna pani zabija dzieci ktorymi sie opiekuje, i bardzo długo właściwie nikt nie ma nawet żadnych podjerzeń. Albo historie o mężczyznach, którzy dla sumy z ubezpieczenia zabijają przypadkowe osoby.

Ale może warto to sobie uświadomić, że matka potrafi zabić dzieci, mąż żonę, a wyjatkowo sprawny truciciel nawet całą rodzinę i niekoniecznie bezpiecznie jest jeżdzić autosopem, bo ludzie się przeciez nie zmienili, jedynie medycyna sądowa sie rozwinęła.
No i makabryczne jest na pewno wyobrażanie sobie, przy czytaniu, tych wszystkich ekshumacji oraz badania zwłok, ktore nie były przeciez przechowywane w lodówkach. Więc laboratoria badawcze tamtych czasów musialy mieć naprawde charakterystyczny zapach.

Fascynująca , chciaż miejscami makabryczna, historia imponujacego rozwoju medycyny sądowej.

Autor w niesamowicie interesujący sposób przedstawia rozwój medycyny, w bardzo szerokim znaczeniu, medycyny, która z każdym odkryciem i z każdym kolejnym badaniem i badaczem umożliwia w sytuacjach, gdy nie było świadków zbrodni, nie tylko odkrycie kto był mordercą , ale tez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to