Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dopóki nie doświadczyłam jak cudownie jest mieć go obok siebie, jak to jest słyszeć jego śmiech, wywoływać uśmiech, czuć jego dotyk.. a potem go stracić - nie wiedziałam że można aż tak za czymś tęsknić.
Mam wrażenie, że Stella zmaga się nie tylko z chorobą, ale również z własnymi emocjami. Jak można chcieć i nie chcieć kogoś obok jednocześnie? Jak można marzyć o bliskości tej osoby i jednocześnie bać się jak ta bliskość wpłynie na dotychczasowe życie? Jak można kochać kogoś i jednocześnie bać się miłości...
Historia Stelli i Willa jest cudownie idealnie nieidealna. Choroba nie wybiera i chociaż wiadomo, że jest to fikcja, to od pierwszych stron miałam nadzieję że ta dwójka poczuje szczęście. Oboje przez to co przeszli zasłużyli na prawdziwy uśmiech, nawet jeśli do tego jest potrzebna odwaga, aby pokonać dwa najdłuższe kroki.
Co z tego, że wszechświat mówi, aby trzymać się od siebie z daleka skoro ta druga osoba jest ważniejsza niż cały wszechświat?
To nie miłość wybiera - to oni wybrali siebie.

Dopóki nie doświadczyłam jak cudownie jest mieć go obok siebie, jak to jest słyszeć jego śmiech, wywoływać uśmiech, czuć jego dotyk.. a potem go stracić - nie wiedziałam że można aż tak za czymś tęsknić.
Mam wrażenie, że Stella zmaga się nie tylko z chorobą, ale również z własnymi emocjami. Jak można chcieć i nie chcieć kogoś obok jednocześnie? Jak można marzyć o bliskości...

Interesująca fabuła z wieloma wątkami. Wielki plus za pokazanie zaburzeń Stelli z dobrej i złej strony. Myślę, że przez to można lepiej poznać zachowania i myśli osób z ZA.
Czyta się szybko, ale jednocześnie bardzo szybko się kończy. Poszczególne wątki nie są przeciągane na siłę co pozytywnie wpływa na całość historii, ale samo zakończenie zostawia niedosyt. Jakby urywało się w pół zdania.

Interesująca fabuła z wieloma wątkami. Wielki plus za pokazanie zaburzeń Stelli z dobrej i złej strony. Myślę, że przez to można lepiej poznać zachowania i myśli osób z ZA.
Czyta się szybko, ale jednocześnie bardzo szybko się kończy. Poszczególne wątki nie są przeciągane na siłę co pozytywnie wpływa na całość historii, ale samo zakończenie zostawia niedosyt. Jakby urywało...

Trylogia Greya. Książki te są bardzo często kupowane. Osoby, które nie mają w zwyczaju czytać, sięgają z ochotą po te lektury. Niemniej jednak wybitni "koneserzy" książek mają podzielone zdania na jej temat. Według mnie są warte przeczytania. Po zapoznaniu się z pierwszym tomem, miałam ochotę od razu przejść do drugiego. Podobnie było z trzecim. Jej zwarta i szybko zmieniająca się akcja jest bardzo wciągająca, a umieszczonych w niej wiele wątków sprawia, że nie staje się nudna. Główni bohaterowie: Anastasia i Christian żyją w dwóch różnych światach, a mimo to potrafią się dogadywać i są potwierdzeniem słów, bardzo często powtarzanych przez ludzi "przeciwieństwa się przyciągają". Oboje ukazują swoją wewnętrzną siłę, odwagę i czułość. Jednakże słowa "czułość" przeważnie nikt nie używa w recenzji tej książki. Niemniej jednak można spotkać ją na każdej stronie. Nawet w chwilach, gdy są w tzw. "pokoju zabaw", autorka opisuje jak Christian patrzy na Anastasię. Wzrokiem pełnym pożądania, ale także czułości.
Gdy czytamy tę książkę widzimy także oddanie i poświęcenie, strach i miłość. Dowodzi to, że nawet z najbardziej samotnego człowieka można zrobić osobę, która kocha i nie boi się tego pokazywać. Z sadystycznego mężczyzny, zrobić kochającego, czułego męża i ojca. Nie chodzi tu o zmianę osobowości, lecz pokazanie zalet, które gdzieś w głębi człowieka zagubiły drogę do wyjścia i nie potrafią wyjść na światło dzienne.
Autorka piszę językiem, który jest dla wszystkich zrozumiały. Nie wtrąca typowo 'literackich' słów, ani archaizmów. Sprawia to, że książkę czyta się szybko i z fascynacją. Są momenty, które trzymają w napięciu, które nie pozwalają oderwać oczu od lektury. Wiele kobiet chce właśnie takiej miłości. Stanowczej i prawdziwej. Z całego serca. A osoby, które nie mogą jej osiągnąć sięgają do tekstu.
Trylogia ta jest odzwierciedleniem skrywanych uczuć wszystkich kobiet. Uczuć do, których niejedna z nas boi się przyznać. Polecam!

Trylogia Greya. Książki te są bardzo często kupowane. Osoby, które nie mają w zwyczaju czytać, sięgają z ochotą po te lektury. Niemniej jednak wybitni "koneserzy" książek mają podzielone zdania na jej temat. Według mnie są warte przeczytania. Po zapoznaniu się z pierwszym tomem, miałam ochotę od razu przejść do drugiego. Podobnie było z trzecim. Jej zwarta i szybko...