Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przy okazji tej opinii chciałbym się podzielić jedną z moich uwag. Dotyczy ona skali ocen, która funkcjonuje na tej stronie. Zdarza się tak, że chciałbym jakiejś książce dać 8/10, bo moim zdaniem na taką ocenę jak najbardziej zasługuje, ale jeżeli dorzucić już do tego określenie rewelacyjna, to jednak z czystym sumieniem takiej oceny nie jestem w stanie wystawić. Dlatego książka dostaje ode mnie ocenę bardzo dobrą, biorąc pod uwagę oceny słowne, natomiast 8/10 jeżeli pominiemy określenia, a pozostaniemy jedynie przy systemie punktowym. Kilkakrotnie stawałem już przed takim dylematem.
O samej książce mogę powiedzieć, że świetnie się ją czyta i wciąga ponad przeciętną miarę i naprawdę ciężko się jest oprzeć pokusie przeczytania kolejnego rozdziału, a że są one stosunkowo krótkie, to jeszcze kolejnego i kolejnego i kolejnego... Fabuła pełna różnorodnych wątków, nie nudzi, nie ma wrażenia, że czegoś jest za dużo, doskonale wyważone zostały wszystkie motywy, przede wszystkim miłości i detektywistyczny, które wzajemnie się przenikają i nie pozwalają wpaść w monotonię odczuć. Już zamówiłem kolejne części.
Jeżeli ktoś tak ja, nie mógł do tej pory przekonać się do jej przeczytania, bo moim zdaniem notatka na okładce nie przedstawia książki w najlepszym świetle, to jednak warto dać jej szansę, a z pewnością wielu zaskoczy pozytywnie.

Przy okazji tej opinii chciałbym się podzielić jedną z moich uwag. Dotyczy ona skali ocen, która funkcjonuje na tej stronie. Zdarza się tak, że chciałbym jakiejś książce dać 8/10, bo moim zdaniem na taką ocenę jak najbardziej zasługuje, ale jeżeli dorzucić już do tego określenie rewelacyjna, to jednak z czystym sumieniem takiej oceny nie jestem w stanie wystawić. Dlatego...

Wampir nie jest człowiekiem w najmniejszym stopniu. Wszystkie odruchy człowieczeństwa są mu obce. Nawet ta nieodparta chęć życia, która jest tak charakterystyczna dla człowieka, zaczyna u każdego wampira stopniowo zanikać, aż w końcu pragnie on jedynie umrzeć, bo nie ma już nic na świecie czego by pragnął.
Ja zaś jako czytelnik, należący do rasy ludzkiej te uczucia mam i czytając tą książkę, tyle razy pragnąłem, aby się te uczucia w wampirach obudziły. Nie mogłem wręcz uwierzyć w decyzje podejmowane przez wampiry, bo były one tak odległe od tych, które w danej sytuacji podjąłby człowiek, podłąłbym ja.
Dla mnie, książka jest świetnym studium postaci wampira. Mocno wciąga, a narracja jest bardzo przyjemna i lekka. Do pochłonięcia w jeden, maksymalnie dwa popoułudnia.

Wampir nie jest człowiekiem w najmniejszym stopniu. Wszystkie odruchy człowieczeństwa są mu obce. Nawet ta nieodparta chęć życia, która jest tak charakterystyczna dla człowieka, zaczyna u każdego wampira stopniowo zanikać, aż w końcu pragnie on jedynie umrzeć, bo nie ma już nic na świecie czego by pragnął.
Ja zaś jako czytelnik, należący do rasy ludzkiej te uczucia mam i...

Drugi raz sięgnąłem po książkę Pani Rowling, nie wliczając niezaprzeczalnie wyśmienitej sagi o Harrym Potterze. Pierwszą był Trafny Wybór, teraz Wołanie Kukułki. I także tym razem, najnowsza książka Pani Rowling nie była w stanie przekonać mnie do jej obecnej twórczości. Historia moim zdaniem była nijaka, wszelkie powiązania między poszczególnymi bohaterami wysnuwane przez detektywa, były dla mnie jakoby odnajdywane na siłę, przez co oczywiście rozwiązanie było zupełnym zaskoczeniem, jednakże jedynie przez swą absurdalność. Nadal mam ogromną nadzieję, że, kiedyś w przyszłości, dostanę w swoje ręce książkę, napisaną przez autorkę Harrego Pottera, którą znów będę się mógł zachwycić, lecz na pewno nie będzie to seria o detektywie Cormoranie Strike'u.

Drugi raz sięgnąłem po książkę Pani Rowling, nie wliczając niezaprzeczalnie wyśmienitej sagi o Harrym Potterze. Pierwszą był Trafny Wybór, teraz Wołanie Kukułki. I także tym razem, najnowsza książka Pani Rowling nie była w stanie przekonać mnie do jej obecnej twórczości. Historia moim zdaniem była nijaka, wszelkie powiązania między poszczególnymi bohaterami wysnuwane przez...