Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętam, jak czytałam swoją pierwszą książkę Camilli Lackberg, „Pogromcę lwów”. Byłam absolutnie zachwycona. Mogłam go nazwać thrillerem idealnym dla mnie – głównie za sprawą rosnącego napięcia, które osiągnęło apogeum pod koniec lektury. Niestety kolejna przeczytana powieść szwedzkiej pisarki wywarła na mnie już zupełnie inne wrażenie i chyba nie za sprawą zmienionej formy – bo tym razem wysłuchałam audiobooka. Historia od początku niezbyt mnie wciągnęła i śledziłam ją z umiarkowanym zainteresowaniem. Największy problem miałam z tempem akcji; było zbyt wolne na całej przestrzeni książki, więc nawet momenty kulminacyjne nie wzbudzały we mnie większych emocji. Wiąże się to najprawdopodobniej z rozrostem warstwy obyczajowej, która momentami przysłaniała wątek kryminalny. Część bohaterów okazała się tendencyjna, mówię tu chociażby o Erice, Mellbergu czy Nelly. Jeśli chodzi o styl, nie mam większych zastrzeżeń, jednakże miejscami słychać było jakieś lekko niewprawne konstrukcje (możliwe, że wynikające z tłumaczenia) – ogólnie przyjemnie się tego słuchało. Plus za nieoczywiste zakończenie, bo chyba takie było zamierzenie autorki. Konkludując, myślę, że „Księżniczka z lodu” jest powieścią dobrą, ale lepiej nie podchodzić do niej z wygórowanymi oczekiwaniami.

http://stronapierwsza.blogspot.com/2017/12/minirecenzje-9-ksiezniczka-z-lodu.html

Pamiętam, jak czytałam swoją pierwszą książkę Camilli Lackberg, „Pogromcę lwów”. Byłam absolutnie zachwycona. Mogłam go nazwać thrillerem idealnym dla mnie – głównie za sprawą rosnącego napięcia, które osiągnęło apogeum pod koniec lektury. Niestety kolejna przeczytana powieść szwedzkiej pisarki wywarła na mnie już zupełnie inne wrażenie i chyba nie za sprawą zmienionej...