Czy kazdy z nas ma w sobie bestię? Nasze przeżycia, doświadczenia, traumy zmuszają nas do stworzenia siebie silniejszymi niż w rzeczywistości jesteśmy. Każdy z nas ma w sobie złą i dobrą stronę, między którymi trwa odwieczna walka. Człowiek tygrys, bardzo ciekawa książka, choć zaczyna się od finału nie można się jej oprzeć. Jest to niezwykle interesująco przedstawiona historia jednej rodziny, gdzie życie nie oszczędziło jej cierpień i smutków. Kobieta, której wybrano męża, syn próbujący oswoić tygrysa drzemiacego w nim, mała indonezyjska wioska z jej mitami i wierzeniami. Książce trudno się oprzeć, a samo zakończenie jest wprost rewelacyjne. Polecam.

Czy kazdy z nas ma w sobie bestię? Nasze przeżycia, doświadczenia, traumy zmuszają nas do stworzenia siebie silniejszymi niż w rzeczywistości jesteśmy. Każdy z nas ma w sobie złą i dobrą stronę, między którymi trwa odwieczna walka. Człowiek tygrys, bardzo ciekawa książka, choć zaczyna się od finału nie można się jej oprzeć. Jest to niezwykle interesująco przedstawiona...

Napisana niezwykle trafnym językiem, jednocześnie sytuowanym gdzieś w granicach poetyki. Nie dziwię się, że zyskała tyle nominacji i była bliska wywalczenia prestiżowych nagród.

Jednocześnie trudno było mi wniknąć w tę historię. A od połowy książki trochę walczyłem ze sobą, aby ją dokończyć. Dokończyłem i całe szczęście, bo ostatnia strona jest klamrą zamykającą fabułę. Skutecznie. Ostatnie zdania wydają się tłumaczyć sens napisania tej historii.

Jednak, choć zauważam walory "Człowieka tygrysa", nie będzie to powieść, którą zapamiętam i bez cienia zastanowienia polecę innym. Odradzać zresztą też nie będę - bez wątpienia znajdą się tacy, którzy docenią ją bardziej.

Napisana niezwykle trafnym językiem, jednocześnie sytuowanym gdzieś w granicach poetyki. Nie dziwię się, że zyskała tyle nominacji i była bliska wywalczenia prestiżowych nagród.

Jednocześnie trudno było mi wniknąć w tę historię. A od połowy książki trochę walczyłem ze sobą, aby ją dokończyć. Dokończyłem i całe szczęście, bo ostatnia strona jest klamrą zamykającą fabułę....

Ojjj, jaka ciężka była to dla mnie książka! Niby stron miała niewiele (coś około 200),ale jednak strasznie zmęczyła mnie forma tej powieści. Czytałam ją ponad tydzień a w moim przypadku to o czymś świadczy.

Teoretycznie ta historia miała w sobie coś, co powinno sprawić, że ją polubię. Małe indonezyjskie miasteczko, niewielka specyficzna społeczność, niespodziewane morderstwo i duszny klimat. Sposób przedstawienia tej opowieści był jednak na tyle charakterystyczny, że doprowadzał mnie miejscami do szału. Już na samym początku poznajemy główne wydarzenie całej książki i z biegiem kolejnych stron dochodzimy do tego, dlaczego stało się to, co się stało. Z tym, że towarzyszy temu tak wiele powtórzeń, że miałam ochotę rzucić tabletem o ścianę. One były tak irytujące, tak niepotrzebne, że eee. Szkoda słów po prostu.

Najgorsze jest to, że ta książka pomimo swojej denerwującej formy, zostaje w pamięci. Jest na tyle egzotyczna, brutalna, taka wręcz oniryczna, że nie da się jej tak szybko wyrzucić z głowy. Zobaczymy, jak długo zostanie w mojej.

W tej chwili oceniam ją tak a nie inaczej. Zobaczymy, może zmienię zdanie i liczba gwiazdek ulegnie z czasem zmianie.

Ojjj, jaka ciężka była to dla mnie książka! Niby stron miała niewiele (coś około 200),ale jednak strasznie zmęczyła mnie forma tej powieści. Czytałam ją ponad tydzień a w moim przypadku to o czymś świadczy.

Teoretycznie ta historia miała w sobie coś, co powinno sprawić, że ją polubię. Małe indonezyjskie miasteczko, niewielka specyficzna społeczność, niespodziewane...

Poruszająca saga rodzinna, pokazująca jak trudne jest życie w azjatyckich krajach, takich jak Indonezja, czy Indie. Dla nas smaczkiem jest egzotyczny klimat.

Poruszająca saga rodzinna, pokazująca jak trudne jest życie w azjatyckich krajach, takich jak Indonezja, czy Indie. Dla nas smaczkiem jest egzotyczny klimat.

bardzo smutna historia

jednak czy otrzymanie chociaż jednego listu przez nureani albo przeprowadzka do innego domu coś by zmieniła?
czy przeznaczenie można zmienić?
czy da się ujarzmić tygrysa?

bardzo smutna historia

jednak czy otrzymanie chociaż jednego listu przez nureani albo przeprowadzka do innego domu coś by zmieniła?
czy przeznaczenie można zmienić?
czy da się ujarzmić tygrysa?

Ciekawa konstrukcja powieści.
Zastanawiam się czy losy Margia i jego rodziny potoczyłyby się inaczej gdyby Komar wysłał Nuraeni list.

Ciekawa konstrukcja powieści.
Zastanawiam się czy losy Margia i jego rodziny potoczyłyby się inaczej gdyby Komar wysłał Nuraeni list.

Pewną niewielką, indonezyjską wioską wstrząsa sensacyjna wieść: młody, spokojny chłopak zagryzł starszego, szanowanego mężczyznę. W miejscowości takiej jak ta, gdzie wszyscy się znają, nikt nie może uwierzyć w to, co się stało. Margio był znany jako dobrze ułożony młodzieniec, aż do momentu, w którym rozszarpał zębami gardło Anwara Sandata. Co więcej: chłopak twierdzi, że morderstwa dokonał nie on sam, ale żyjący w nim biały tygrys. To groteskowe i na pozór bezsensowne wydarzenie rozpoczyna powieść “Człowiek tygrys”. Nie jest to jednak ani sensacja, ani kryminał. Zaraz w pierwszym zdaniu książki dowiadujemy się kto, kogo i jak zabił. Musimy przeczytać jednak ją całą, do samego końca, żeby dowiedzieć się: dlaczego? To piękna książka, w mistrzowski sposób napisana przez wschodzącą gwiazdę indonezyjskiej literatury Ekę Kurniawana.

“Człowiek tygrys” to jedna z lepszych książek, które czytałam. Intrygująca, poruszająca, świetnie skonstruowana. Chociaż narrator przenosi nas w przeszłość raz bliższą, raz dalszą, historia jest spójna i splata się w logiczną całość. Im bliżej jesteśmy odpowiedzi na pytanie dlaczego zabił, tym bardziej mamy wrażenie, że Margio nie mógł postąpić inaczej. Książka nie jest objętościowo imponująca – to raptem 188 stron, bez problemu można ją przeczytać w jeden wieczór, ale uważam, że w ten sposób mogłyby umknąć naszej uwadze pewne subtelne znaki, pozwalające lepiej zgłębić psychologię postaci. Warto zatrzymać się, by zadać sobie kilka pytań o naszą własną hierarchię wartości, bo choć historia Margio rozgrywa się w egzotycznym kraju, jest na tyle uniwersalna, że możemy przejrzeć się w niej jak w lustrze.

Całość recenzji można przeczytać na blogu http://ksiazkiswiata.pl/2019/12/14/czlowiek-tygrys/

Pewną niewielką, indonezyjską wioską wstrząsa sensacyjna wieść: młody, spokojny chłopak zagryzł starszego, szanowanego mężczyznę. W miejscowości takiej jak ta, gdzie wszyscy się znają, nikt nie może uwierzyć w to, co się stało. Margio był znany jako dobrze ułożony młodzieniec, aż do momentu, w którym rozszarpał zębami gardło Anwara Sandata. Co więcej: chłopak twierdzi, że...

„Japonia ma Murakamiego, Indonezja – Kurniawana” - ten blurb na okładce nie mógł ujść mojej uwagi. Jednakże wystarcza lektura tej najsłynniejszej powieści Indonezyjczyka, by dostrzec, że są to dwaj bardzo odmienni pisarze. Kurniawan to autor bardziej klasyczny, piszący jakby pod wpływem wielkich mistrzów XIX wieku. To bardzo sprawnie napisana proza w oparciu o solidny warsztat. Uwagę czytelnika przyciąga też egzotyczna sceneria, kultura zupełnie odmienna od europejskiej. Czyta się gładko, z rosnącym zainteresowaniem wraz ze zbliżaniem się finału ale bez wielkich emocji. Można odpocząć przy tej książce od dzieł pochodzących z naszego euroamerykańskiego kręgu kulturowego, ale nie ma specjalnych uniesień ( przynajmniej mnie ona ich nie dostarczyła. Dlatego daję sześć gwiazdek, bo książka, owszem, dobra ale nie przyprawiająca o żywsze bicie serca.

„Japonia ma Murakamiego, Indonezja – Kurniawana” - ten blurb na okładce nie mógł ujść mojej uwagi. Jednakże wystarcza lektura tej najsłynniejszej powieści Indonezyjczyka, by dostrzec, że są to dwaj bardzo odmienni pisarze. Kurniawan to autor bardziej klasyczny, piszący jakby pod wpływem wielkich mistrzów XIX wieku. To bardzo sprawnie napisana proza w oparciu o solidny...

Na początku nie byłam przekonana do książki. Nie wiem czemu ale miałam przeświadczenie, że będzie pełna zabobonów i dziwnych wierzeń. Książka jest inna, w dobrym tego słowa znaczeniu. Jest napisana inaczej, nie pośpiesza akcji, nie przekazuje niepotrzebnych dialogów, jest praktyczna. Opowiadanie jest złożone w całość poprzez wątki wydarzeń, które miały na celu opowiedzieć o całej historii.
Poznając głównego bohatera Margio, nic o nim nie wiemy, jest dla nas zwyczajnym człowiekiem, który w intrygujący sposób zabił swoją ofiarę. Później dowiadujemy się innych okoliczności związanych z morderstwem, których nawet nie możemy się domyślać.
Dobrze rozbudowana fabuła, nie dająca nawet cienia odpowiedzi na zagadkę. Z końcem książki dowiadujemy się całej historii. Zdumiewająca fabuła, która zaciekawia i nie nudzi.

Na początku nie byłam przekonana do książki. Nie wiem czemu ale miałam przeświadczenie, że będzie pełna zabobonów i dziwnych wierzeń. Książka jest inna, w dobrym tego słowa znaczeniu. Jest napisana inaczej, nie pośpiesza akcji, nie przekazuje niepotrzebnych dialogów, jest praktyczna. Opowiadanie jest złożone w całość poprzez wątki wydarzeń, które miały na celu opowiedzieć o...

Ciekawa opowieść, chociaż nie moje klimaty. Podobało mi się oparcie powieści na udowodnieniu, że całe życie ( a nawet życia kilku ludzi) może zmienić się po jednym wypowiedzianym zdaniu.

Ciekawa opowieść, chociaż nie moje klimaty. Podobało mi się oparcie powieści na udowodnieniu, że całe życie ( a nawet życia kilku ludzi) może zmienić się po jednym wypowiedzianym zdaniu.