Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istniejemy póki ktoś o nas pamięta.

Istniejemy póki ktoś o nas pamięta.

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

(..)żyć znaczy ryzykować, znaczy mieć odwagę; jeśli nie jest się odważnym, to nie żyje się prawdziwie." Wanda Rutkiewicz po ogłoszeniu projektu: Karawana marzeń.

(..)żyć znaczy ryzykować, znaczy mieć odwagę; jeśli nie jest się odważnym, to nie żyje się prawdziwie." Wanda Rutkiewicz po ogłoszeniu projektu: Karawana marzeń.

Perfumy fascynowały go od dawna. Są jak wiadomość, którą chce się przekazać. Nie potrzeba do tego żadnego języka. Można być głuchoniemym, można być z innej cywilizacji, a i tak zrozumie się tę wiadomość. W perfumach jest jakiś irracjonalny, tajemniczy element. Channel No 5, L'Air du Temps czy Poeme są jak wiersz, który nosi się na sobie. Niektóre są tak niepoprawnie sexy. Zmuszają do obejrzenia się, nawet podążenia za kobietą, która ich używa. Pamięta, jak dwa lata temu zwiedzał Prado. W pewnym momencie przeszła obok niego kobieta w czarnym kapeluszu i otoczył go mistyczny zapach. Zapomniał o El Greco, Goi i innych. Poszedł za tą kobietą. Teraz pomyślał, że za kobietą, która tutaj przed chwilą siedziała i zostawiła swój zapach, też chciałby pójść.

Perfumy fascynowały go od dawna. Są jak wiadomość, którą chce się przekazać. Nie potrzeba do tego żadnego języka. Można być głuchoniemym, można być z innej cywilizacji, a i tak zrozumie się tę wiadomość. W perfumach jest jakiś irracjonalny, tajemniczy element. Channel No 5, L'Air du Temps czy Poeme są jak wiersz, który nosi się na sobie. Niektóre są tak niepoprawnie sexy. Zmusz...

Na wszystko, co ma w tym życiu jakąś wartość, trzeba zapracować. Powinno się zapracować. Ponieważ ci, którzy dostają coś wartościowego, nie musząc na to pracować, najprawdopodobniej to roztrwonią. Uważam, że należy zapracować na szacunek. Należy zapracować na zaufanie. Należy zapracować na miłość kobiety i na prawo do tego, by nazywać siebie mężczyzną. Należy zapracować też na prawo do nadziei.

Na wszystko, co ma w tym życiu jakąś wartość, trzeba zapracować. Powinno się zapracować. Ponieważ ci, którzy dostają coś wartościowego, nie musząc na to pracować, najprawdopodobniej to roztrwonią. Uważam, że należy zapracować na szacunek. Należy zapracować na zaufanie. Należy zapracować na miłość kobiety i na prawo do tego, by nazywać siebie mężczyzną. Należy zapracować też na ...

Człowiek, który kopał na cmentarzu, by obrabować zamordowanych w obozie zagłady, nie grzebał w spalonych zwłokach, on przeszukiwał żużel albo węgiel, nie kawałkował łopatą ciał, tylko ciął rąbankę. Ten język chronił kopaczy przed nimi samymi. Pomagał podtrzymać iluzję, jesteśmy dobrzy, jesteśmy uczciwi, to nic takiego.

Człowiek, który kopał na cmentarzu, by obrabować zamordowanych w obozie zagłady, nie grzebał w spalonych zwłokach, on przeszukiwał żużel albo węgiel, nie kawałkował łopatą ciał, tylko ciął rąbankę. Ten język chronił kopaczy przed nimi samymi. Pomagał podtrzymać iluzję, jesteśmy dobrzy, jesteśmy uczciwi, to nic takiego.

Historie układa się po to, by zasiać w nas lęk, dzięki czemu jesteśmy pewni, że w prawdziwym życiunic takiego się nie wydarzy.

Historie układa się po to, by zasiać w nas lęk, dzięki czemu jesteśmy pewni, że w prawdziwym życiunic takiego się nie wydarzy.

Ale przecież z moralności wyłączone było nie tylko przeszukiwanie zwłok. W czasie okupacji i po niej wyłączeni byli z niej Żydzi, cała grupa etno-religijna. Zabić Żyda nie było działaniem złym, tylko obojętnym moralnie.

Ale przecież z moralności wyłączone było nie tylko przeszukiwanie zwłok. W czasie okupacji i po niej wyłączeni byli z niej Żydzi, cała grupa etno-religijna. Zabić Żyda nie było działaniem złym, tylko obojętnym moralnie.

Tu leżą tysiące ludzi, trudno to wręcz objąć rozumem. Było życie, nie ma go. Taka rozmowa o guziku, zaduma, pytanie, do kogo należał, już o kimś tę pamięć przywraca. Wierzę w to. Może to głupie. Bo jak nie będziemy pamiętać, to znaczy, że to, co się tu stało, niczego nas nie nauczyło. I że może się kiedyś powtórzyć.

Tu leżą tysiące ludzi, trudno to wręcz objąć rozumem. Było życie, nie ma go. Taka rozmowa o guziku, zaduma, pytanie, do kogo należał, już o kimś tę pamięć przywraca. Wierzę w to. Może to głupie. Bo jak nie będziemy pamiętać, to znaczy, że to, co się tu stało, niczego nas nie nauczyło. I że może się kiedyś powtórzyć.

Zauroczyła go architektura tej góry (Gaszerbrum IV). Wabiła tajemnica ściany. Elegancja linii dostarczała mu głębokiej satysfakcji. Każdy ruch, każdy problem, każde rozwiązanie na tej długiej, skomplikowanej ścianie były na swój sposób aktem twórczym. Decyzję, by wspinać się w stylu alpejskim, dyktowała właśnie ta potrzeba zbudowania twórczej więzi ze szczytem. ""Przecież kiedy przezwyciężysz udrękę strachu przed nieznanym, przed śmiercią i powierzasz siebie niedorzecznie pięknej górze, myślę, że wybierasz wierność własnemu powołaniu. W tym tkwi narkotyk alpinizmu - w WYZWOLENIU. Wspinanie jest grą z własną WOLNOŚCIĄ"".

Zauroczyła go architektura tej góry (Gaszerbrum IV). Wabiła tajemnica ściany. Elegancja linii dostarczała mu głębokiej satysfakcji. Każdy ruch, każdy problem, każde rozwiązanie na tej długiej, skomplikowanej ścianie były na swój sposób aktem twórczym. Decyzję, by wspinać się w stylu alpejskim, dyktowała właśnie ta potrzeba zbudowania twórczej więzi ze szczytem. ""Przecież kiedy...

Jakąkolwiek pracę mogą wykonać twoje dłonie, wykonaj ją teraz, bo tam, dokąd zmierzasz, nie ma już nic do zrobienia.

Jakąkolwiek pracę mogą wykonać twoje dłonie, wykonaj ją teraz, bo tam, dokąd zmierzasz, nie ma już nic do zrobienia.

W miejscu, które wydaje się nieistotne, regularnie parkują radiowozy i wtedy widać, jak na siedzeniu kierowcy porusza się w górę i w dół kobieca głowa. Jestem wstrząśnięta tym widokiem i odkryciem, że mieszkamy w mieście, w którym policjanci robią takie dziwne rzeczy podczas przerwy na kawę. Kiedy wracam do domu ze szkoły, staram się nie patrzeć na to, co mam przed oczami. Czasem, gdy chcę, by świat znów stracił ostrość, gdy mijam tego rodzaju scenki, ściągam okulary. Tym samym uczę się widzieć i ślepnąć na zawołanie.

W miejscu, które wydaje się nieistotne, regularnie parkują radiowozy i wtedy widać, jak na siedzeniu kierowcy porusza się w górę i w dół kobieca głowa. Jestem wstrząśnięta tym widokiem i odkryciem, że mieszkamy w mieście, w którym policjanci robią takie dziwne rzeczy podczas przerwy na kawę. Kiedy wracam do domu ze szkoły, staram się nie patrzeć na to, co mam przed oczami. Czas...

Każdy krok oznacza przezwyciężenie własnych słabości. Skoro pozbawione jest to przyjemności wynikającej z kontaktu z pionem, na dużych wysokościach pozostaje rodzaj twórczej postawy, polegający wyłącznie na przezwyciężaniu własnego bólu. A przezwyciężanie własnego bólu prowadzi do poczucia wyzwolenia".

Każdy krok oznacza przezwyciężenie własnych słabości. Skoro pozbawione jest to przyjemności wynikającej z kontaktu z pionem, na dużych wysokościach pozostaje rodzaj twórczej postawy, polegający wyłącznie na przezwyciężaniu własnego bólu. A przezwyciężanie własnego bólu prowadzi do poczucia wyzwolenia".

Ludzkość się rozprzestrzenia i jak ryba żyjąca w głębinach zmierza w górę alby w chwili własnej zagłady zobaczyć niebo.

Ludzkość się rozprzestrzenia i jak ryba żyjąca w głębinach zmierza w górę alby w chwili własnej zagłady zobaczyć niebo.