Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ode mnie mocne siedem. Podobało mi się. Polubiłam Albusa i Scorpiusa. Za to główny wątek (przeklęte dziecko) jak na mój gust mocno naciągnięty.

Ode mnie mocne siedem. Podobało mi się. Polubiłam Albusa i Scorpiusa. Za to główny wątek (przeklęte dziecko) jak na mój gust mocno naciągnięty.

Topornie mi się to czytało. Niektóre wątki były naprawdę interesujące, ale ich rozwinięcie pozostawia wiele do życzenia. Postacie (w szczególności główny bohater) niejednokrotnie sprawiały, że miałam ochotę postawić tą książkę na półce i nigdy więcej po nią nie sięgać. Na szczęście (lub nie) jednak zawzięłam się, by tę lekturę skończyć. Gdybym od razu nie dostała w prezencie dwóch tomów, nie pokusiłabym się na sięgnięcie po drugi. Jednakże bez tego nie miałabym szansy zauważyć poprawy w kontynuajci! W tej chwili jestem naprawdę ciekawa, jak autorka dalej pociągnie swoją historię, dlatego mimo wszystko, zaopatrzę się w trzecią część. Nie polecam osobom z dużymi wymaganiami.

Topornie mi się to czytało. Niektóre wątki były naprawdę interesujące, ale ich rozwinięcie pozostawia wiele do życzenia. Postacie (w szczególności główny bohater) niejednokrotnie sprawiały, że miałam ochotę postawić tą książkę na półce i nigdy więcej po nią nie sięgać. Na szczęście (lub nie) jednak zawzięłam się, by tę lekturę skończyć. Gdybym od razu nie dostała w...

Na wstępie napiszę, że bardzo potrzebowałam takiej lektury. Nie mam pojęcia jak to jest u innych, ale u mnie na zły humor najlepiej działają takie wzruszające, pełne przejęcia, smutków i radości książki...

...A taką właśnie jest "Poczwarka". Być może nie odczułam tego tak na początku, ale ostatnie strony sprawiły, że ryczałam przez dobrą godzinę, jeśli nie dłużej. Uspokoiłam się dopiero kilka minut po skończeniu lektury.

Mimo świadomości obrazu sytuacji przedstawionej w książce, nie byłam w stanie normalnie znieść tego, jak wyglądało życie Myszki. Ta dziewczynka, tak bardzo świadoma wszystkiego, nie zawsze była dobrze traktowana. Oczywiście rozumiem zachowanie ludzi, na dzieci z DS, jednak z punktu widzenia Marysi odczuwałam to raczej jako coś, co nie powinno mieć miejsca! I mimo, że sama też czasem tracę nerwy, ze smutkiem czytałam o złości Ewy, bądź też o sztucznej obojętności Adama.

Nie przedłużając, "Poczwarkę" uważam za wspaniałą wręcz książkę, którą oceniam na 10, a gdybym mogła, to więcej. Tyle uczuć zapisanych na każdej kartce! Aż trudno jest mi opisać wrażenia... Polecam każdemu tą lekturę. Nie często zdarza się czytać tak uczuciowe książki.

Na wstępie napiszę, że bardzo potrzebowałam takiej lektury. Nie mam pojęcia jak to jest u innych, ale u mnie na zły humor najlepiej działają takie wzruszające, pełne przejęcia, smutków i radości książki...

...A taką właśnie jest "Poczwarka". Być może nie odczułam tego tak na początku, ale ostatnie strony sprawiły, że ryczałam przez dobrą godzinę, jeśli nie dłużej....