Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno mi ocenić tę książkę bo czuję, że wystawiłem za niską, a jest taka, bo kończyłem ją na raty. Wynikało to z surrealizmu, który niekiedy dezorientował za bardzo, jednak to co mnie przy "Młynach Bożych" trzymało to piękny język polski, zdania skonstruowane tak, że aż chciało się wypowiadać je na głos. No i doskonałe dialogi. Polecam, chociaż to dosyć trudna pozycja.

Trudno mi ocenić tę książkę bo czuję, że wystawiłem za niską, a jest taka, bo kończyłem ją na raty. Wynikało to z surrealizmu, który niekiedy dezorientował za bardzo, jednak to co mnie przy "Młynach Bożych" trzymało to piękny język polski, zdania skonstruowane tak, że aż chciało się wypowiadać je na głos. No i doskonałe dialogi. Polecam, chociaż to dosyć trudna...

Przez książkę tą, po zmęczeniu poprzednimi dwiema, przeszedłem dosyć lekko. Być może dlatego, że było tutaj mniej tych irytujących dialogów i uciekania się do wnętrza głównych bohaterów. Wątek kryminalny chyba najciekawszy z wszystkich części, ale rozwiązanie słabe.
Podsumowując serię:
Oceniając książki indywidualnie nie wypadają tak źle, natomiast jako całość - dużo gorzej.
Historie prezentowałyby się lepiej gdyby nie powiązano je parą głównych bohaterów. Perypetie Mii Kruger i Holgera Munha połączone razem wyglądają śmiesznie.
Główne bolączki wszystkich trzech części to dosyć siermiężna polszczyzna, schematyczne postacie, które nie przekonują no i męcząca powatrzalność.

Przez książkę tą, po zmęczeniu poprzednimi dwiema, przeszedłem dosyć lekko. Być może dlatego, że było tutaj mniej tych irytujących dialogów i uciekania się do wnętrza głównych bohaterów. Wątek kryminalny chyba najciekawszy z wszystkich części, ale rozwiązanie słabe.
Podsumowując serię:
Oceniając książki indywidualnie nie wypadają tak źle, natomiast jako całość - dużo...

Dla osoby zainteresowanej Tadżykistanem czy państwami Azji Centralnej będzie to książka ciekawa. Dużo informacji o historii, mentalności Tadżyków, ich życiu, stosunku do władzy i tradycji. Ja swego czasu czytałem co nieco o tym dalekim kraju i orientowałem się w jego geografii, dlatego nie był mi tak całkiem obcy. Przypadkowe osoby mogą się przy niej znużyć. Mnie zaczęła nudzić pod koniec, głównie ze względu na długie, rozwleczone opisy. Duży plus dla autora, że opisując zastaną rzeczywistość nie ocenia nikogo ani niczego.

Dla osoby zainteresowanej Tadżykistanem czy państwami Azji Centralnej będzie to książka ciekawa. Dużo informacji o historii, mentalności Tadżyków, ich życiu, stosunku do władzy i tradycji. Ja swego czasu czytałem co nieco o tym dalekim kraju i orientowałem się w jego geografii, dlatego nie był mi tak całkiem obcy. Przypadkowe osoby mogą się przy niej znużyć. Mnie zaczęła...

Książka pokazuje jak niejednoznaczna była rzeczywistość tamtych czasów, i choćby po to, żeby zdać sobie z tego sprawę, warto ją przeczytać. Podczas lektury towarzyszyło mi uczucie bezradności. Tak samo jak bohaterom, którzy mogli tylko stać i patrzeć na to co się dzieje dookoła. Niekiedy się gubiłem, w które miejsce przeskoczyła akcja i o kim mowa w danym momencie - wynikało to dopiero z kontekstu. Polecam.

Książka pokazuje jak niejednoznaczna była rzeczywistość tamtych czasów, i choćby po to, żeby zdać sobie z tego sprawę, warto ją przeczytać. Podczas lektury towarzyszyło mi uczucie bezradności. Tak samo jak bohaterom, którzy mogli tylko stać i patrzeć na to co się dzieje dookoła. Niekiedy się gubiłem, w które miejsce przeskoczyła akcja i o kim mowa w danym momencie -...

Ciężko się czytało. Słaby warsztat, a co to treści, to wrażenia autora z wyjazdu na Islandię są na tyle banalne, że nadają się do opowiedzenia koledze przy herbacie a nie na książkę. Mimo, że pewnie autor jest prywatnie poczciwym człowiekiem to irytował mnie swoją osobą i to, że ciągle odnosił wszystko do Polski, w płytki sposób. Wyłaziły wtedy wszystkie jego kompleksy związane z krajem. Sytuację trochę ratują informacje o Islandii, jej kulturze i historii.

Ciężko się czytało. Słaby warsztat, a co to treści, to wrażenia autora z wyjazdu na Islandię są na tyle banalne, że nadają się do opowiedzenia koledze przy herbacie a nie na książkę. Mimo, że pewnie autor jest prywatnie poczciwym człowiekiem to irytował mnie swoją osobą i to, że ciągle odnosił wszystko do Polski, w płytki sposób. Wyłaziły wtedy wszystkie jego kompleksy...