Kontynuacja przygód policyjnej ekipy z policjantem Holgerem na czele.Kolejny raz celem jest biedny Holger Munch i jego rodzina.To chyba jakaś klątwa.Aż się boję siegnąć po 3 część.Kolejny raz doświadczamy splotu nieprawdopodobnych zdarzeń w wykonaniu psychola który lubi przebierać się za sowę.Brzmi jak żart.
Książka nie trzyma w napięciu, tylko w zniecierpliwieniu-kiedy to się skończy?Wg mnie Jo Nesbo może spać spokojnie.

Kontynuacja przygód policyjnej ekipy z policjantem Holgerem na czele.Kolejny raz celem jest biedny Holger Munch i jego rodzina.To chyba jakaś klątwa.Aż się boję siegnąć po 3 część.Kolejny raz doświadczamy splotu nieprawdopodobnych zdarzeń w wykonaniu psychola który lubi przebierać się za sowę.Brzmi jak żart.
Książka nie trzyma w napięciu, tylko w zniecierpliwieniu-kiedy to...

Kolejny kryminał po który sięgnęłam aby oderwać się trochę od szarej codzienności i kolejne rozczarowanie. Dość już mam książek gdzie autorzy prześcigają się w wymyślaniu intrygi, której celem jest szokowanie czytelnika za nic mając logikę i realizm opisywanych sytuacji. I żeby było jasne: nie oczekuję, że współczesne powieści będą wzorowane na twórczości Agathy Christie czy Arthura Conana Doyle'a a śledztwo z perspektywy fotela będzie prowadził genialny detektyw wysilając swoje szare komórki. Kpiną jednak wobec czytelników jest tworzenie historii, za nic mające zdrowy rozsądek, w których liczy się tylko to aby zszokować odbiorcę. Coraz więcej na księgarskich półkach jest książek które rażą teatralnością i epatują przemocą ocierając się o śmieszność.

"Sowa" Samuela Bjørka niestety wpisuje się w ten schemat. Powieść tego norweskiego pisarza to historia, która miała ogromny potencjał, jednak został on zatopiony w morzu zbędnych rekwizytów: ptasich piór, kwiatów i świec ułożonych w kształt pentagramu.
Schematyczne postaci głównych bohaterów też nie nadają historii autentyczności. Policjantka Mia Krüger walczy z depresją topiąc ją w morzu alkoholu i leków, zaś jej partner doświadczony gliniarz Holger Munch ciągle liże rany po rozwodzie od którego minęło już wiele lat.
Tych dwoje musi zostawić za sobą własne problemy aby schwytać mordercę polującego na młode dziewczyny, które porywa, więzi a następnie zabija dokumentując swoje dokonania i umieszczając przerażające filmy w sieci. Śledztwo prowadzi ich w przeszłość, gdzie dwójka małych dzieci stała się ofiarami ludzkiej pychy i przestarzałych konwenansów. Muszą sobie odpowiedzieć na pytanie czy zasiane wtedy zło nadal zbiera swoje żniwo.

Sięgając po ten audiobook w bardzo poprawnej interpretacji Krzysztofa Plewako-Szczerbińskiego liczyłam na porcję solidnej rozrywki w mrocznym klimacie. Niestety dostałam tylko przerysowaną historie przypominającą bardziej groteskę niż kryminał z dalekiej północy. Nie sięgnę już raczej po inne książki tego autora a "Sowy" nie polecam.

Kolejny kryminał po który sięgnęłam aby oderwać się trochę od szarej codzienności i kolejne rozczarowanie. Dość już mam książek gdzie autorzy prześcigają się w wymyślaniu intrygi, której celem jest szokowanie czytelnika za nic mając logikę i realizm opisywanych sytuacji. I żeby było jasne: nie oczekuję, że współczesne powieści będą wzorowane na twórczości Agathy Christie...

Po prostu dla bardziej ambitnych aby skończyć. Resztę na temat książki już napisano🤔🫤

Po prostu dla bardziej ambitnych aby skończyć. Resztę na temat książki już napisano🤔🫤

Mroczny kryminał - drugi tom z cyklu Holger Munch i Mia Kruger.
Ma wszystkie cechy dobrego kryminału – wciąga, zastawia pułapki na czytelnika, który co rusz ma innego podejrzanego na widoku, i – co ważne - na końcu wszystko się wyjaśnia i zostaje logicznie uporządkowane.

Ja jednak tym razem nie do końca czuję się przekonana. W moim odczuciu w historii opisywanej w Sowie jest za dużo sztuczności, za dużo abstrakcji. Niby jasne, że człowiek psychicznie zmanipulowany w dzieciństwie może wyrosnąć na obłędnego psychopatę – szczególnie gdy być może ma jakieś genetyczne predyspozycje. Ale nie pasuje mi, żeby dziecko kochające matkę mogło wyrosnąć na człowieka tak nieludzko traktującego kobiety. Nie pasują mi różne drobiazgi – np. opłacenie pastora i jego poczucie winy. Albo to, że ktoś boi się, że mordercą jest bliska jemu osoba, a przecież musi wiedzieć o jego długiej nieobecności w kraju w czasie porwania i morderstwa.
Nie ulega wątpliwości, że Samuel Bjork ma fantastyczny warsztat pisarski, potrafi wzbudzać silne emocje, zaciekawiać, wciągać w treść. Sowa jest bardzo dobrą książką. Słuchałam lektora Krzysztofa Plewako-Szczerbiński. Świetnie oddaje nastrój, aż przyjemnie i z zaciekawieniem się słucha jego czytania.

Tyle tylko, że ja osobiście nie odczuwałam Sowy jak historii mogącej być historią autentyczną. Z mojego punktu widzenia to jest minus tej książki.

Mroczny kryminał - drugi tom z cyklu Holger Munch i Mia Kruger.
Ma wszystkie cechy dobrego kryminału – wciąga, zastawia pułapki na czytelnika, który co rusz ma innego podejrzanego na widoku, i – co ważne - na końcu wszystko się wyjaśnia i zostaje logicznie uporządkowane.

Ja jednak tym razem nie do końca czuję się przekonana. W moim odczuciu w historii opisywanej w Sowie...

Na skraju półwyspu Hurumlandet, często odwiedzanego przez turystów, zostaje odnalezione ciało nastolatki. Ułożone na posłaniu z piór, z kwiatem w ustach, otoczone świecami ustawionymi w formie pentagramu.
Rytuał, ofiarowanie? W jakim celu ktoś zainscenizował miejsce zbrodni?
Śledztwo prowadzi Holger Munch z wydziału zabójstw w Oslo wraz z zespołem. Dość szybko odkrywają, że zamordowana dziewczyna to Camila Green, mieszkająca w pobliskiej placówce dla młodych ludzi z problemami, a jej zniknięcie zgłoszono ponad 3 miesiące wcześniej. Stopniowo odkrywane fakty powoli łączą się w całość i przybliżają do rozwiązania. To, co odkryją, przekroczy ich najśmielsze oczekiwania.

Skandynawskie kryminały podbiły moje serce już lata temu. Malownicza przyroda, tajemnicze zbrodnie i skrupulatne śledztwo często z rozbudowaną warstwą obyczajową.
I wszystkie cechy możemy znaleźć w powieściach Samuela Bjork.

Fabuła przemyślana, szokująca i niepokojąco wciągająca.
Wyraziści bohaterowie, realistycznie nakreśleni, mający własne problemy, słabości. Mia to wnikliwa obserwatorka o ponadprzeciętnej przenikliwości, outsiderka która nie radzi sobie po stracie siostry, ból stara się zagłuszyć alkoholem i lekami. Munch jako typowy glina z 30letnim stażem imponuje doświadczeniem, pracoholik, z mnóstwem problemów osobistych.
Razem tworzą zaskakująco skuteczny duet, który mogłam poznać w "Sezonie niewinnych".
Poza skrupulatnie prowadzonym śledztwem Autor skupia się na obyczajowości, mamy sporo wątków pobocznych co spowalnia akcję. Uprzedzam, bo chociaż mi to absolutnie nie przeszkadza, to nie każdemu musi przypaść do gustu.
Polecam.

Na skraju półwyspu Hurumlandet, często odwiedzanego przez turystów, zostaje odnalezione ciało nastolatki. Ułożone na posłaniu z piór, z kwiatem w ustach, otoczone świecami ustawionymi w formie pentagramu.
Rytuał, ofiarowanie? W jakim celu ktoś zainscenizował miejsce zbrodni?
Śledztwo prowadzi Holger Munch z wydziału zabójstw w Oslo wraz z zespołem. Dość szybko odkrywają,...

Świetny cykl. Bardzo interesująca główna bohaterka. Nietypowe, mocne sprawy. Interesujące śledztwa. Wciągające wątki osobiste. Bardzo dużo wiedzy dodatkowej. Niezwykle realistycznie poruszone sprawy społeczne: wykluczenia, narkomanii, prób samobójczych.
Czekam na dalsze tomy!
Polecam!

Świetny cykl. Bardzo interesująca główna bohaterka. Nietypowe, mocne sprawy. Interesujące śledztwa. Wciągające wątki osobiste. Bardzo dużo wiedzy dodatkowej. Niezwykle realistycznie poruszone sprawy społeczne: wykluczenia, narkomanii, prób samobójczych.
Czekam na dalsze tomy!
Polecam!

Tak samo na równi genialna książka tak jak poprzednia na prawdę dużo się dzieje tu również nie wiadomo kto co jak szczególnie pod koniec się wszystko wyjaśnia i najlepsza akcja pozostaje po prostu fenomenalne zakończenie polecam każdemu bo warto sięgnąć po tego typu kryminał

Tak samo na równi genialna książka tak jak poprzednia na prawdę dużo się dzieje tu również nie wiadomo kto co jak szczególnie pod koniec się wszystko wyjaśnia i najlepsza akcja pozostaje po prostu fenomenalne zakończenie polecam każdemu bo warto sięgnąć po tego typu kryminał

Podczas lektury zdałam sobie sprawę, że znam głównych bohaterów. Poszperałam w starych zapiskach i bingo! W 2020 czytałam "Sezon niewinnych". Tyle że nic z fabuły tej książki nie pamiętam.

"Sowę" czytałam z narastającą irytacją. Wkurzali mnie główni bohaterowie opowieści - policjanci sekcji specjalnej. Bo albo pili, albo ćpali i jakby tego było mało, nader często nie odbierali telefonów i/lub esemesów.

Strasznie mnie to wkurzało!

Ale książka w sumie niezła. Może uprzyjemnić (hm...),a raczej urozmaicić długie jesienne wieczory. O ile ktoś lubi ten gatunek literatury.

Rzecz jasna.

Podczas lektury zdałam sobie sprawę, że znam głównych bohaterów. Poszperałam w starych zapiskach i bingo! W 2020 czytałam "Sezon niewinnych". Tyle że nic z fabuły tej książki nie pamiętam.

"Sowę" czytałam z narastającą irytacją. Wkurzali mnie główni bohaterowie opowieści - policjanci sekcji specjalnej. Bo albo pili, albo ćpali i jakby tego było mało, nader często nie...

Bardzo lubię kryminały. Im bardziej mroczne i skomplikowane, tym lepiej. I bardzo cenię sobie skandynawskich autorów. Bo tworzą ciekawe postacie. I tak było tym razem. Nazwisko Samuela Bj?rka jest dla mnie zupełnie obce. I nie wiedziałam czego mam się spodziewać. I zostałam pozytywnie zaskoczona. Historia jest skomplikowana. W sumie są to trzy historie mocno splecione ze sobą. Zostało popełnione rytualne morderstwo.  Podejrzanych jest mnóstwo. Jednak każdy trop  jest spalony. Dodatkowo detektywi zmagają się z własnymi demonami. Są to realne, pełnowymiarowe postacie. Zagłębiamy się w pokręcone umysły na pozór zdrowych ludzi. Książka wciąga do ostatniej strony. Polecam, bo zawiera wszystko co powinien mieć dobry kryminał. 

Bardzo lubię kryminały. Im bardziej mroczne i skomplikowane, tym lepiej. I bardzo cenię sobie skandynawskich autorów. Bo tworzą ciekawe postacie. I tak było tym razem. Nazwisko Samuela Bj?rka jest dla mnie zupełnie obce. I nie wiedziałam czego mam się spodziewać. I zostałam pozytywnie zaskoczona. Historia jest skomplikowana. W sumie są to trzy historie mocno splecione ze...

Nie zachwyciła mnie zbytnio. Niby przyjemnie się czyta, ale nie wsiąkam w fabułę.

W książce nie brakowało denerwujących mnie momentów tj. powtórek z poprzedniej części, zbyt wielu zapychaczy (konkursy na to kto jest pijany bardziej, ciągle pytanie być czy nie być i czy wziąć tabletkę już teraz czy zaraz potem). Oczywiście nie zabrakło również wpadnięcia w tarapaty naszej Mii.

Po za tym podobnie jak w pierwszej części - zbyt mało wątku kryminalnego, a zbyt dużo strony obyczajowej bohaterów.

Nie zachwyciła mnie zbytnio. Niby przyjemnie się czyta, ale nie wsiąkam w fabułę.

W książce nie brakowało denerwujących mnie momentów tj. powtórek z poprzedniej części, zbyt wielu zapychaczy (konkursy na to kto jest pijany bardziej, ciągle pytanie być czy nie być i czy wziąć tabletkę już teraz czy zaraz potem). Oczywiście nie zabrakło również wpadnięcia w tarapaty naszej...