Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Motyw udawanego związku w licealnej otoczce związanej z lekcjami, treningami drużyny futbolowej i wspólnymi zadaniami do wykonania. A wszystko zaczyna się od pożaru… 🔥 Przenieśmy się na chwilę do Cloud City!

Współpraca reklamowa z @wydawnictwokreatywne

Shane jest słodki, Skittles jest słodki, sytuacje są słodkie… Ta książka jest tak słodka jak truskawkowo-śmietankowy chupa chups, które główna bohaterka nałogowo jada. Urocza i idealna na te momenty, gdy macie ochotę sięgnąć po coś lekkiego. Ale fakt, mimo że jest słodko, nie zabrakło tu też trochę nieśmiałości i niepewności, traumatycznych przeżyć oraz funkcjonowania z żałobą, która jako nieodłączny, niewidzialny towarzysz raz na jakiś czas daje o sobie znać.

"Raczej nigdy nie zaliczałam sie do osób, które dobrze czuły się w centrum uwagi, a później... polubiłam swoją przezroczystość. Przywykłam do tego, że jestem postacią drugoplanową nawet we własnej historii."

Wyraźny jest kontrast między bohaterami, dotyczący stopnia ich zamożności, a przy tym fakt, że uczucia nie wybierają. Bo jeśli się pojawią, to nie ma przebacz. Uwielbiam to, że Shane jest taką otwartą księgą, mimo że nawet nie widzimy wydarzeń z jego perspektywy.

Kupiły mnie nawiązania do innych powieści; jako fanka Dworów czuję się ukontentowana. Do tego książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, a oko cieszyły śliczne, dedykowane grafiki.

Choć rzeczywiście, muszę przyznać, że Aymee, w reakcjach na zachowanie Shane'a, przeżywała w krótkim czasie wiele zawałów i innych problemów natury "kardiologicznej", co w którymś momencie stało się trochę powtarzalne. Z drugiej strony, pewnie nie ma czemu się dziwić. W końcu Shane Byron to papierowe "ucieleśnienie" ideału.

Część wątków pozostała otwarta i z pewnością zostanie domknięta w drugim tomie, a to mnie bardzo intryguje. Myślę, że Shane jednak ma coś za uszami i jestem ciekawa, czy moje podejrzenia się sprawdzą. Czekam na drugi tom, a Wam polecam zapoznanie się z pierwszym!

Ocena: 4/5 🥃

– Magda

Motyw udawanego związku w licealnej otoczce związanej z lekcjami, treningami drużyny futbolowej i wspólnymi zadaniami do wykonania. A wszystko zaczyna się od pożaru… 🔥 Przenieśmy się na chwilę do Cloud City!

Współpraca reklamowa z @wydawnictwokreatywne

Shane jest słodki, Skittles jest sł...

Rozwiń

Zwiń

Od zawsze miałam słabość do skrzydlatych bohaterów. Anioły... Illyrianie... Nie spodziewałam się, że do tego grona w pewnym momencie dołączy również Wrona. Choć po tym spontanicznym rymie podejrzewam, że było mu to pisane.

Współpraca reklamowa z @wydawnictwonowestrony

Z fantastycznymi światami jest trochę jak z jazdą nowym samochodem – musisz spędzić w nim trochę czasu, żeby go wyczuć i zrozumieć, jak działa. Tak samo jest tutaj. Czytelnik wpada na głęboką wodę, mogąc od razu wsiąknąć w klimat królestwa, ale pojmować go stopniowo. Nawet po przeczytaniu całej książki, nie jestem pewna, jak wymawia się nazwy tych wszystkich krain… Przyjemnym dodatkiem jest słowniczek na samym początku książki i oczywiście mapa. Lubimy takie rzeczy, prawda? Ja je uwielbiam.

"Łza spływa po moim policzku, gdy uświadamiam sobie, czego dokonałam. Ja, dziewczyna mieszkająca po złej stronie kanału, z dziwną krwią i bez żadnej magicznej mocy."

Przyznaję że początek tej książki to była dla mnie ciężka i momentami frustrująca przeprawa. Ta frustracja wynikała głównie z zachowań i przemyśleń bohaterki – równocześnie rozumiem, dlaczego były takie, a nie inne. Fabuła rządzi się własnymi prawami. Z czasem czytało mi się łatwiej. Epilog bardzo pozytywnie mnie zaskoczył.

Akcja mnie wciągnęła, a faeryjski świat mi się spodobał. Jest rozbudowany i pełen zaskakujących intryg. Bohaterowie z kolei są ciekawi i wzbudzają cały wachlarz emocji. A ten wątek romantyczny? Bije slowburny na głowę. Przygotujcie się na wooolny rozwój wydarzeń między główną bohaterką i jej niekoniecznie-wybranym-wybrankiem. Choć te wszystkie drobne gesty i wylewająca się z nich troska w zupełności wystarczają, żeby podgrzać atmosferę.

Najchętniej czytałabym już drugi tom i, nie będę ukrywać, to ze względu na pewnego "skrzydlatego demona". A pewien bohater do wora, wór do… sami wiecie dokąd. Ale nie powiem Wam, o kogo chodzi. Sami musicie to odkryć. Jeśli lubicie "Dwory" to koniecznie sięgnijcie po "Dom trzepoczących skrzydeł"!

Ocena: 4/5 🥃

– Magda

Od zawsze miałam słabość do skrzydlatych bohaterów. Anioły... Illyrianie... Nie spodziewałam się, że do tego grona w pewnym momencie dołączy również Wrona. Choć po tym spontanicznym rymie podejrzewam, że było mu to pisane.

Współpraca reklamowa z @wydawnictwonowestrony

Z fantastycznymi św...

Rozwiń

Zwiń

Dzisiaj będzie przedpremierowo! „Merciless Kings” to jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier września.

Współpraca reklamowa z @niegrzeczneksiazki 🖤

Główny prym w tej części wiodą Saint, Mateo i Callum. Rozdziały z ich perspektywy przeważają nad liczbą tych z punktu widzenia Everly. Trochę mnie to smuci, bo chciałam nawiązać z nią więź i wczuć się w to, co sobą reprezentuje. Mam również nadzieję, że postacie drugoplanowe, w tym przyjaciółki głównej bohaterki, w kolejnym tomie wniosą coś więcej od siebie do fabuły niż bycie zwykłym tłem.

„Trzej chłopcy byli bystrzy, podstępni i bezwzględni.”

Książka jest krótka i zastanawia mnie, dlaczego autorki nie rozpisały pewnych wątków. Od samego początku widziałam cięcia poszczególnych momentów. A szkoda, bo chciałam zagłębić się w świat i poczuć klimat powieści. Odniosłam również wrażenie, że te 238 stron to przedsmak tego, co ma nam do zaoferowania historia Królów Cmentarzyska. Po przeczytaniu w mojej głowie zrodziło się wiele pytań, a ciekawość, by je odkryć, jest przeogromna. Jednakże jestem trochę starym wyjadaczem i kilka rzeczy było dla mnie przewidywalnych. Liczę, że wraz z kolejnymi tomami zostanę pozytywnie zaskoczona, nie tylko zwrotami akcji oraz tym, jak zostanie to wszystko wyjaśnione. Chciałabym dostać trochę więcej mroku, bo tego w tej książce było dla mnie za mało.

„Bo ulice nie kłaniały się nikomu, chyba że bezlitosnym królom, którymi się stali.”

„Merciless Kings” nie zachwyciło mnie tak, jak tego oczekiwałam. Styl autorek nie wciągnął mnie w wykreowany przez nie świat tak, jakbym chciała, ale nie jest najgorszy. Myślę, że to kwestia tych stu lub stu pięćdziesiąt stron więcej, które zmieniłyby bardzo dużo w odbiorze. Na pewno sięgnę po kolejny tom, gdyż uważam, że ten jest czymś w rodzaju gry wstępnej z czytelnikiem.

Oceniam: 2/5🥃

- Marcela 🐝

Dzisiaj będzie przedpremierowo! „Merciless Kings” to jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier września.

Współpraca reklamowa z @niegrzeczneksiazki 🖤

Główny prym w tej części wiodą Saint, Mateo i Callum. Rozdziały z ich perspektywy przeważają nad liczbą tych z punktu widzenia...

Rozwiń

Zwiń

Dzisiaj recenzja książki, która mnie zawiodła. I piszę Wam to z ogromnym bólem serca, bo twórczość T.L.Swan znam nie od dziś. Ta pozycja należy do jej najsłabszych.

Współpraca reklamowa z @niezwyklezagraniczne

„Gym Junkie” to historia, którą czyta się szybko. Z jednej strony jest w tym duża zasługa stylu, jakim posługuje się autorka, oraz ciekawość. To jest jedna z tych książek, która ma niewykorzystany potencjał. Wątek sensacyjny, którego byłam najbardziej ciekawa, to katastrofa. Nie czułam w tej książce żadnego klimatu, który wiązałby się chociażby z jednym zawodem głównych bohaterów. Kwestia prowadzenia śledztwa była praktycznie zerowa. I niestety: od początku przewidywalne zakończenie oraz plot twist. Drugą istotną rzeczą był brak jakiejkolwiek chemii między Tully a Brockiem. Czytałam, ale nie czułam tej powieści w żaden sposób. I to mnie boli.

Bohaterowie są niedojrzali emocjonalnie i niedopracowani. I nie mówię tego złośliwie, lecz tak ich postrzegałam. Tully to najbardziej denerwująca postać, z jaką miałam do czynienia. Jej niezdecydowanie oraz wybory sprawiały, że miałam ochotę krzyczeć. Brock natomiast to mężczyzna, który jest ciężkim przypadkiem. Jego teksty są po prostu takim cringem, że zastanawiałam się, czy autorka miała taką fantazję czy to błąd tłumaczenia. Dodatkowo jego „wybuchy” emocjonalne były równie męczące, co wieczne zmienianie zdania przez Tully. Jedynymi zdroworozsądkowymi postaciami były te drugoplanowe.

Jest mi przykro, że musiałam napisać taką, a nie inną opinię. Bardzo lubię twórczość autorki i wiem, że niektóre z jej książek swoim poziomem były odrobinę niżej niż znana wszystkim seria „Braci Miles”. Lubię jej twórczość, ale tą pozycją jestem rozczarowana. I pamiętajcie, że to, iż mnie się nie podobało, nie znaczy, że innym ta książka nie przypadnie do gustu.

Oceniam z bólem serca: 2/5🥃

- Marcela 🐝

Dzisiaj recenzja książki, która mnie zawiodła. I piszę Wam to z ogromnym bólem serca, bo twórczość T.L.Swan znam nie od dziś. Ta pozycja należy do jej najsłabszych.

Współpraca reklamowa z @niezwyklezagraniczne

„Gym Junkie” to historia, którą czyta się szybko. Z jednej strony jest w tym d...

Rozwiń

Zwiń

"To nie jest miłość. To obsesja. Szaleństwo. Zbawienie." Muszę przyznać, że sama dorobiłam się nowej książkowej obsesji.

Współpraca reklamowa z @wydawnictwohype

Nie mogę się zdecydować czy największym atutem tej książki jest jej klimat, kreacja głównych bohaterów czy sposób poprowadzenia nadwornych intryg. To wszystko złożyło się w tak świetnie grającą ze sobą całość. Niesamowicie się w nią wciągnęłam. Czytało mi się ją bardzo szybko i trudno mi było się od niej oderwać. Świetnym zagraniem było osadzenie mrocznego klimatu w królewskiej otoczce. Dzięki temu wszystkie intrygi były jeszcze bardziej podkręcone. A ta atmosfera? Z jednej strony dworska i zamkowa, trochę przywodząca na myśl romanse historyczne, a przy tym przełamana czymś bliższym współczesności. Miodzio.

"Gdy się spojrzy nieco głębiej, od razu widać, że ja i Tristan jesteśmy ulepieni z tej samej gliny i to jeden z powodów, dla których nie mogę go znieść. Bo gdy patrzę na Tristana, to tak jakbym patrzyła w lustro i widziała tę część siebie, którą tak bardzo staram się ukryć."

Czytając "Hooked" miałam poczucie, że wątek romantyczny potoczył się – jak na mój gust – trochę zbyt szybko, za to w "Scarred" był on bardziej stopniowany. Bardzo mi się spodobał. Tristan i Sara zdecydowanie są siebie warci: ambitni i równie skłonni do zemsty. Oboje prowadzą własne krucjaty. Są dla siebie godnymi wrogami, których zaczyna łączyć zakazane pożądanie, a potem wręcz obsesyjne uczucie.

Strasznie polubiłam się ze stylem autorki. Podkreśla najważniejsze rzeczy, nie przeciągając opisów, a równocześnie sprawia, że można się w nie wczuć. Pomaga w tym również dzielona perspektywa, której jestem wierną fanką.

Myślę, że "Scarred", jak i cała seria "Never After", to dobra propozycja nie tylko dla fanów darków, lecz także dla tych, którzy na co dzień czytają trochę lżejsze historie, ale od czasu do czasu lubią na chwilę zatonąć w mroku. Ja już nie mogę się doczekać poznania kolejnych tomów i ich bohaterów.

Ocena: 5/5 🥃

– Magda

"To nie jest miłość. To obsesja. Szaleństwo. Zbawienie." Muszę przyznać, że sama dorobiłam się nowej książkowej obsesji.

Współpraca reklamowa z @wydawnictwohype

Nie mogę się zdecydować czy największym atutem tej książki jest jej klimat, kreacja głównych bohaterów czy sposób poprowadzenia...

Rozwiń

Zwiń

Dzisiaj o książce, której nie mogłam się doczekać. Byłam jej niesamowicie ciekawa, zwłaszcza że mamy tutaj współczesną wersję Kopciuszka. Od bardzo długiego czasu nie czytałam książki do późnych godzin nocnych, wiedząc, że muszę wstać po czwartej rano do pracy. Dla tej książki zrobiłam wyjątek. Nie mogłam się od niej oderwać choćby na chwilę.

Współpraca reklamowa z @niegrzeczneksiazki 🩷

„Forever After All” to piękna i wzruszająca historia. Elena Rousseau to bohaterka, którą trzeba podziwiać za to, jaka była zdeterminowana i waleczna. Taka miłość dziecka do rodzica jest piękna. Mocno trzymałam za nią kciuki i z zapartym tchem czytałam, ciekawa tego, co jeszcze autorka dla niej wymyśliła. Natomiast Alexander Kennedy to postać, która może przypaść do gustu wielu z Was. To typowy samiec alfa, który czasem długo dojrzewa do pewnych rzeczy. Ale kiedy już zapala mu się ta właściwa kontrolka, to jest przecudowny!

Styl autorki jest lekki i przyjemny w odbiorze. Książka praktycznie czyta się sama i nie sposób się od niej oderwać. Mamy tutaj wszystko, co my, mole książkowe, lubimy najbardziej, czyli motywy takie jak: friends to stranger to lovers, aranżowane małżeństwo, różnica wieku oraz grumpy x sunshine. A wszystko to dopełniają silne i charakterne postacie. Motyw Kopciuszka jest wyczuwalny, ale idealnie wkomponowany z fabułę. Jedyne, co mnie odrobinę rozczarowało, to jeden przewidywalny wątek. I tak, nie mogę Wam zdradzić, o co mi konkretnie chodzi. Nikt nie lubi spoilerów, prawda? 😉

Koniecznie po nią sięgnijcie! To jedna z tych historii, o których chce się czytać i mówić.

Oceniam: 5/5🥃

- Marcela 🐝

Dzisiaj o książce, której nie mogłam się doczekać. Byłam jej niesamowicie ciekawa, zwłaszcza że mamy tutaj współczesną wersję Kopciuszka. Od bardzo długiego czasu nie czytałam książki do późnych godzin nocnych, wiedząc, że muszę wstać po czwartej rano do pracy. Dla tej książki zrobiłam wyj...

Rozwiń

Zwiń

"The American Roommate Experiment" przeczytałam po raz pierwszy już dość dawno temu. Przez długi czas żyłam w przekonaniu, że historia Rosie i Lucasa podoba mi się nieco mniej niż ta o Linie i Aaronie. Teraz nie jestem już tego taka pewna.

"Była wspaniała. Oszałamiająca. Była wszystkim, czego może chcieć mężczyzna. A patrzyła na mnie tak, jakby spodziewała się, że na jej widok rzucę się do ucieczki, kiedy w rzeczywistości zrobiłbym wszystko, żeby z nią tu zostać."

Mam ogromną słabość do slow burnów, bo dają mi ogromny komfort podczas czytania. Uważam, że Elena Armas pisze je wspaniale. Już za sprawą TSLD wkradła się na moją listę autorek, których książki kupię w ciemno. TARE tylko umocniło jej pozycję. Ta książka stała się jednym z moich ulubionych romansów z motywem friends to lovers.

To nie tylko radosna komedia romantyczna dająca świetną rozrywkę, ale i historia o tym, że nigdy nie warto się poddawać. Jest pełna słodkich momentów i napięcia między bohaterami, które stopniowo narasta. Nie brakuje w niej też dobrze poprowadzonych, bardziej emocjonalnych wątków. Bohaterowie pierwszoplanowi zdecydowanie mają się z czym mierzyć. Fanki i fanów TSLD z pewnością ucieszy fakt, że Lina i Aaron zaznaczają swoją obecność także tutaj.

Podczas czytania wielokrotnie czułam, jak rośnie mi serce, a pod koniec mocno się wzruszyłam. Poza tym uwielbiam, kiedy główną bohaterką książki jest pisarka; chętnie przeczytałabym więcej takich historii. Do tego te udawane randki i uczucia, których niby nie ma, a jednak gdzieś tam się ukrywają? Trochę ostrości? Wspólne mieszkanie i bohater, który "rządzi" w kuchni? Biorę to w ciemno.

Mogę szczerze stwierdzić, że uwielbiam tę książkę. Do postaci Aarona Blackforda zawsze będę miała słabość, ale Lucas Martín również zdołał chwycić mnie za serducho. Jeśli jeszcze nie znacie jego i Rosie Graham, koniecznie musicie to nadrobić.

Ocena: 5/5 🥃

– Magda

"The American Roommate Experiment" przeczytałam po raz pierwszy już dość dawno temu. Przez długi czas żyłam w przekonaniu, że historia Rosie i Lucasa podoba mi się nieco mniej niż ta o Linie i Aaronie. Teraz nie jestem już tego taka pewna.

"Była wspaniała. Oszałamiająca. Była wszystkim, c...

Rozwiń

Zwiń

Przychodzę dzisiaj do Was z recenzją książki, której byłam bardzo ciekawa. Był już Masters, był Spencer, nadszedł czas na Garcię.

Na początku zaznaczę, że bardzo podoba mi się to, że autorka nawiązuje do innych swoich powieści. Przez większą część książki miałam z tyłu głowy pytanie: skąd znam April? Dopiero po jej zakończeniu zaczęłam dodawać dwa do dwóch i zrozumiałam, że główna bohaterka jest siostrą Elizy ze „Skomplikowanej miłości”. Nie wiem, czy Was zaskoczyłam, czy może byłam jedyną nie w temacie.

Główni bohaterowie byli ciekawie wykreowani. Duży plus za to, że oboje mieli swoje bagaże życiowych doświadczeń, które ich ukształtowały. Podobała mi się postać April. Była bardziej zdecydowana niż Sebastian i to oraz jej stanowczość najbardziej mnie w niej ujęło.

Fabuła w tym tomie miała na moje oko więcej plot twistów niż dwa poprzednie. Jak dla mnie było to ciekawe doświadczenie. Miałam momenty śmiechu, ale i wzruszenia. Przypadł mi do gustu przeskok czasowy, który zastosowała autorka. Było to bardzo ciekawe zagranie, przez które z zapartym tchem zastanawiałam się, co będzie dalej. Bardzo podobały mi się również komentarze Spencera dotyczące byłej żony Sebastiana. Miałam ochotę przybić z nim piątkę. Moje serce zostało też skradzione przez pewną drugoplanową postać. Mowa tutaj o Jeremym. Przyjaźń, jaka połączyła go z April, była miłym uzupełnieniem tej historii.

Polubiłam się z tą książką. Miło spędziłam z nią czas. Jest idealna na każdą porę roku. Mam nadzieję, że z czasem dostaniemy od autorki jeszcze coś związanego z tą fantastyczną trójką. Może jakieś historie o ich dzieciach?

Oceniam: 4/5🥃

Marcela 🐝

Przychodzę dzisiaj do Was z recenzją książki, której byłam bardzo ciekawa. Był już Masters, był Spencer, nadszedł czas na Garcię.

Na początku zaznaczę, że bardzo podoba mi się to, że autorka nawiązuje do innych swoich powieści. Przez większą część książki miałam z tyłu głowy pytanie: skąd...

Rozwiń

Zwiń

Premiery tej książki wypatrywałam z niecierpliwością. Poprzednie dwa tomy "Miasteczka Benevolence" bardzo mi się podobały, a ten ostatni to istna bajka.

Przy książkach, których głównym bohaterem jest strażak, zawsze skacze mi adrenalina. Tutaj, patrząc na opisy tych wszystkich akcji, tak angażujących i unaoczniających, wręcz skakała mi pod sufit. Momentami siedziałam jak na szpilkach, żeby potem rozpływać się w fotelu za sprawą słodkich słówek Linka. Albo za sprawą Iskierki. Ten psiak skradł moje serce. Dodatkowa notka od autorki sprawiła, że nie mogłam powstrzymać łez.

Nie spodziewałam się, że aż tak polubię się z Linkiem, ale kurcze, uwielbiam go. Ten facet walczy. Z uporem walczy o to, by przebić się przez te ognioochronne mury doktor Marzenie i wytrwać do momentu, w którym Mack dostrzeże, że warto dać szansę ich relacji. On walczył, a ja z ogromną przyjemnością się temu przyglądałam. Uwielbiam to rosnące, niegasnące napięcie między bohaterami, tę dynamikę w ich rozmowach. Standardowo, autorka umiejętnie wplotła też w ich historię trudną przeszłość. No i szczerze, jeśli gdzieś w początkowych rozdziałach główny bohater stwierdza: "Chyba się zakochałem." to znak, że ta lektura to będzie coś cudownego. Akurat ta książka rzeczywiście była cudowna, zarówno jako osobna część, jak i jako zwieńczenie oraz podsumowanie całej trylogii.

Mówię z czystym sercem, że to nie tylko najlepsza część "Miasteczka Benevolence", ale i najlepsza książka Lucy Score, jaką dotąd przeczytałam. Poprzednie dwa tomy trylogii mogą się wydawać podobne ze względu na te same ramy czasowe, ale "W obronie tego, co moje"… *zadowolone westchnienie* Ten tom wciąż ma ten sam klimat i znajomych bohaterów, a przy tym jest tak inny od poprzednich. Nie mogłam się od niego oderwać. Jeśli nie macie co czytać, to koniecznie sprawdźcie całą trylogię "Miasteczko Benevolence"! Z pewnością znajdziecie w niej coś dla siebie ❤️‍🔥

Ocena: 5/5 🥃

– Magda

Premiery tej książki wypatrywałam z niecierpliwością. Poprzednie dwa tomy "Miasteczka Benevolence" bardzo mi się podobały, a ten ostatni to istna bajka.

Przy książkach, których głównym bohaterem jest strażak, zawsze skacze mi adrenalina. Tutaj, patrząc na opisy tych wszystkich akcji, tak ...

Rozwiń

Zwiń

Mieliście tak, że książki, które na pierwszy rzut oka wydawały się Wam niewinne, były tymi, co przeczołgały Was emocjonalnie? W moim przypadku było tak teraz. Zapraszam na recenzję przedpremierową.

Współpraca reklamowa z @niegrzeczneksiazki 🦋

„Ścigając motyle” to powieść, której nie potrafię zakwalifikować do jednego gatunku. Na pierwszy rzut oka można pomylić ją z literaturą obyczajową z klimatem małego miasteczka. Później wyczuwa się nutę romansu oraz minimalny powiew thrillera albo wątku kryminalnego. Wszystko zależy od spojrzenia i podejścia, ale wiecie co? To jedna wielka pomyłka. Kiedy autorka postanowiła zacząć rozwiewać spiętrzone tajemnice, a pierwsze wyjaśnienia wychodziły na światło dzienne, byłam w szoku. NIE SPODZIEWAŁAM SIĘ! A jestem czytelnikiem, który czytając, snuje różne teorie. Nie spotkałam się nigdy z takim plot twistem i jestem miło zaskoczona, a jednocześnie zrozpaczona.

Bohaterowie oboje są doświadczeni przez życie. To, jak wykreowała ich autorka, jest czymś nadzwyczajnym. Chociaż z początku bardzo ciężko było mi utożsamić się z którąś z głównych postaci. Dopiero później, gdy wszystko wyszło na jaw i zrozumiałam, co tak naprawdę mam przed sobą, zaczęłam płakać. Zaczęłam zastanawiać się, co bym poczuła, będąc na miejscu Victorii. Nie mogę znaleźć słów, które opisałyby moje emocje w tamtym momencie. Chciałabym Wam też opowiedzieć coś więcej o postaciach, ale nie mogę. Tej książki nie można opowiedzieć. Ją trzeba po prostu przeczytać. To, co mogę Wam zdradzić, to to, iż motyl ma głębsze znaczenie, niż wydaje się na pierwszy rzut oka.

Po zakończeniu jeszcze bardzo długo biłam się z myślami o tej powieści. Gdybym miała opisać ją trzema słowami, to byłyby to: piękno, ból i surrealizm. „Ścigając motyle” pozostanie ze mną na bardzo długo. To jedna z tych książek, które żyją w czytelniku jeszcze przez bardzo długi czas.

Oceniam: 4,5/5 🥃

Marcela 🐝

Mieliście tak, że książki, które na pierwszy rzut oka wydawały się Wam niewinne, były tymi, co przeczołgały Was emocjonalnie? W moim przypadku było tak teraz. Zapraszam na recenzję przedpremierową.

Współpraca reklamowa z @niegrzeczneksiazki 🦋

„Ścigając motyle” to powieść, której nie potr...

Rozwiń

Zwiń