Jesteśmy społecznością, która kocha książki

❝Nie ma duszy, która jeśli pragnie radości poważnie i stale, miałaby jej nie osiągnąć.❞

❝Podział ostateczny❞ to krótkie opowiadanie C.S. Lewisa.
Autor za pomocą alegorii i odwołań do Biblii ukazuje w niej fantastyczną wizję życia po śmierci. Jest ona nieco odmienna od tej, którą tak często przedstawia się nam z kościelnej ambony, czy tej wzorowanej na średniowiecznych opowieściach i na podróży przez Inferno Dantego Alighieri.

Skłania do refleksji i pozwala spojrzeć inaczej na wiele rzeczy.
Jeśli istnieje jedna, ogólna definicja Piekła, to jest nią brak Boga.
Nie jest to żadna odkrywcza myśl, ale dla mnie osobiście dość przerażająca.
Na szczęście C.S.Lewis nie straszy, a uspokaja.

Polecam! Uniwersalność pisarzy takich jak Lewis właśnie na tym polega, że dobrze się go czyta nawet osobom niewierzącym. ♡

❝Nie ma duszy, która jeśli pragnie radości poważnie i stale, miałaby jej nie osiągnąć.❞

❝Podział ostateczny❞ to krótkie opowiadanie C.S. Lewisa.
Autor za pomocą alegorii i odwołań do Biblii ukazuje w niej fantastyczną wizję życia po śmierci. Jest ona nieco odmienna od tej, którą tak często przedstawia się nam z kościelnej ambony, czy tej wzorowanej na średniowiecznych...

Na pochwałę z pewnością zasługuje język. Nie wiem, czy to Camus tak kwieciście pisał (bo jest to pierwsza jego książka, jaką w życiu przeczytałam), czy po prostu tłumaczka tego konkretnego wydania ukwieciła jego styl. W każdym razie moim zdaniem jest cudowny, porównania i personifikacje dżumy są wspaniałe.

Postacie są wyraziste, ich kreacja jest przemyślana, co sprawia, że łatwo się ustosunkować do każdego z bohaterów.

❝Dżuma❞ jest o wszystkim. O chorobie, o miłości, o przyjaźni (mój ulubiony wątek), o samotności, o oddaleniu, o wartościach, o Bogu i o ateizmie.
To jak Camus prowadzi wątki i jak poprzez usta bohaterów dyskutuje na temat tego, co w obliczu masowego zagrożenia powinno być ważne, a co nie, skłoniło mnie do naprawdę głębokich refleksji.
Wspomnienia z okresu pandemii również miały swój udział w odczytaniu przeze mnie przesłania tej powieści.

Żadna książka dotąd przeczytana nie poruszyła mnie tak jak ❝Dżuma❞.
Zdecydowanie mogę uznać ją za moją ulubioną lekturę szkolną.

Na pochwałę z pewnością zasługuje język. Nie wiem, czy to Camus tak kwieciście pisał (bo jest to pierwsza jego książka, jaką w życiu przeczytałam), czy po prostu tłumaczka tego konkretnego wydania ukwieciła jego styl. W każdym razie moim zdaniem jest cudowny, porównania i personifikacje dżumy są wspaniałe.

Postacie są wyraziste, ich kreacja jest przemyślana, co sprawia, że...

Joanna wraca do domu z podróży po Europie, gdzie czekają na nią znajomi oraz członkowie rodziny. Kobieta zdaje sobie sprawę, że ktoś ukradł jej ukochaną zapalniczkę. Podejrzenie pada na ogrodnika, pana Mirka, który zdaniem Joanny doprowadził do ruiny jej ogród.
Fakt, że Joaśka wraz z całym towarzystwem wplątuje się w aferę kryminalną, w której pierwsze skrzypce gra morderstwo, to już dalsza część historii...

Cudowna obyczajówka z wyraźnie zarysowanym i dobrze poprowadzonym wątkiem kryminalnym, doprawiona znakomitym poczuciem humoru autorki.
Kto kocha kryminały Chmielewskiej, ten z pewnością się nie rozczaruje.

Joanna wraca do domu z podróży po Europie, gdzie czekają na nią znajomi oraz członkowie rodziny. Kobieta zdaje sobie sprawę, że ktoś ukradł jej ukochaną zapalniczkę. Podejrzenie pada na ogrodnika, pana Mirka, który zdaniem Joanny doprowadził do ruiny jej ogród.
Fakt, że Joaśka wraz z całym towarzystwem wplątuje się w aferę kryminalną, w której pierwsze skrzypce gra...