Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak mogłaby wyglądać "Dziewczyna z pociągu", gdyby została dobrze napisana.

Tak mogłaby wyglądać "Dziewczyna z pociągu", gdyby została dobrze napisana.

Chce więcej nieoczywistych postaci w literaturze, takich jak Esther - główna bohaterka tego dramatu. Oschła, wrogo nastawiona, niewdzięczna, ze skłonnościami do manipulacji łamaczka chłopięcych serc i swoich marzeń.
Odświeżającym jest widzieć cierpienie bez tej otoczki wielkiej ofiary.

Chce więcej nieoczywistych postaci w literaturze, takich jak Esther - główna bohaterka tego dramatu. Oschła, wrogo nastawiona, niewdzięczna, ze skłonnościami do manipulacji łamaczka chłopięcych serc i swoich marzeń.
Odświeżającym jest widzieć cierpienie bez tej otoczki wielkiej ofiary.

Doprawdy przyjemny i zabawny zlepek perypetii szurniętego pracownika poczty. Motyw pracy listonosza był dla mnie intrygującą świeżością w literaturze. Nigdy nie było wiadomo, co zwariowanego się wydarzy z każdym odwiedzanym przez Chinaskiego budynkiem. Ta spontaniczność idealnie zgrywa się z "opowiadaniowym" stylem prowadzenia powieści przez Bukowskiego. Świetnie i jasno też oddano absurdy urzędowej machiny.
Treść jest wyraźnie lżejsza do przełknięcia w porównaniu do innych tekstów autora. Objętość wszelkich wydzielin, łajdactw, przekleństw i skrajnych przemyśleń, jak na Bukowskiego jest doprawdy konserwatywna.
Może jeszcze trochę brakuje mi obycia, to moje czwarte spotkanie, ale powiedziałbym, że to bardzo dobra książka na start z tym autorem.

Doprawdy przyjemny i zabawny zlepek perypetii szurniętego pracownika poczty. Motyw pracy listonosza był dla mnie intrygującą świeżością w literaturze. Nigdy nie było wiadomo, co zwariowanego się wydarzy z każdym odwiedzanym przez Chinaskiego budynkiem. Ta spontaniczność idealnie zgrywa się z "opowiadaniowym" stylem prowadzenia powieści przez Bukowskiego. Świetnie i jasno...

Może przesadzam, ale w tej książce jest coś pięknie biblijnego. Zepsuty świat, jeden wybraniec ponoszący cierpienie i poświęcenie za wszystkich... Prawda i miłość jako odpowiedź... Odrzucenie ciężkich choć budujących trosk.... Fatalizm... Jednak wciąż wielkie i płomne nadzieje...

Świetna młodzieżówka. Świetna dystopia. Świetna przypowieść.

Może przesadzam, ale w tej książce jest coś pięknie biblijnego. Zepsuty świat, jeden wybraniec ponoszący cierpienie i poświęcenie za wszystkich... Prawda i miłość jako odpowiedź... Odrzucenie ciężkich choć budujących trosk.... Fatalizm... Jednak wciąż wielkie i płomne nadzieje...

Świetna młodzieżówka. Świetna dystopia. Świetna przypowieść.

Wojna przez wielkie i małe "w" jednocześnie.
Nie ma chwały. Nie ma honoru. Nie ma godności. Nie ma bohaterów. Nie ma sensu.

Wojna przez wielkie i małe "w" jednocześnie.
Nie ma chwały. Nie ma honoru. Nie ma godności. Nie ma bohaterów. Nie ma sensu.

Bardzo konkret i kontent zbiór tekstów Kinga. Czytałem ich już trochę, co prawda nie wszystkie, ale ten pewnie będzie w mojej czołówce. Stoi nieskrępowanie obok Nocnej zmiany. A jako dość nowa pozycja Kinga, to fajnie wraca do starych korzeni.

Ps. Uwielbiam i szanuje za sam tytuł. Większość zbiorów opowiadań nawet nie ma własnego oryginalnego tytułu.

Bardzo konkret i kontent zbiór tekstów Kinga. Czytałem ich już trochę, co prawda nie wszystkie, ale ten pewnie będzie w mojej czołówce. Stoi nieskrępowanie obok Nocnej zmiany. A jako dość nowa pozycja Kinga, to fajnie wraca do starych korzeni.

Ps. Uwielbiam i szanuje za sam tytuł. Większość zbiorów opowiadań nawet nie ma własnego oryginalnego tytułu.

Jeśli nie podoba ci się ta książka, to w sumie dobrze dla ciebie. To znaczy, że jesteś mało pogubiony.

Jeśli nie podoba ci się ta książka, to w sumie dobrze dla ciebie. To znaczy, że jesteś mało pogubiony.

Postacie są tak charyzmatyczne i olśniewające, że chce się ich słuchać, chce się im wierzyć i przyznać rację. Nawet jeśli to plugastwo podlane lukrem.

Postacie są tak charyzmatyczne i olśniewające, że chce się ich słuchać, chce się im wierzyć i przyznać rację. Nawet jeśli to plugastwo podlane lukrem.

Powieść bardzo znana i słusznie. To perełka w tym gatunku. Mieni się wieloma kolorami i nie pozwala patrzeć na siebie w jeden sposób.

Powieść bardzo znana i słusznie. To perełka w tym gatunku. Mieni się wieloma kolorami i nie pozwala patrzeć na siebie w jeden sposób.

Najlepszy romans
Najlepsza satyra
Najlepszy dramat,
czytany przeze mnie od dłuższego czasu.
Ironio.
Wystarczyło dać nastolatkom raka i żeby gość z bystrym piórem to napisał.

Ps. Czytanie to efekt uboczny umierania.

Najlepszy romans
Najlepsza satyra
Najlepszy dramat,
czytany przeze mnie od dłuższego czasu.
Ironio.
Wystarczyło dać nastolatkom raka i żeby gość z bystrym piórem to napisał.

Ps. Czytanie to efekt uboczny umierania.

Uwielbiam ten typ narracji, jaki jest użyty w "Okruchach dnia". Tekst jest tak rzeczowy, niemalże suchy, narrator jest kompletnie beznamiętny i bezstronny, historia przyziemna do bólu...ale to ile tam jest ukrytych emocji, ile tam rzeczy dzieje się obok i ile spraw nabiera koloru wraz z biegiem fabuły... Po prostu narracyjny majstersztyk.

Uwielbiam ten typ narracji, jaki jest użyty w "Okruchach dnia". Tekst jest tak rzeczowy, niemalże suchy, narrator jest kompletnie beznamiętny i bezstronny, historia przyziemna do bólu...ale to ile tam jest ukrytych emocji, ile tam rzeczy dzieje się obok i ile spraw nabiera koloru wraz z biegiem fabuły... Po prostu narracyjny majstersztyk.

Jedna z ważniejszych książek, jaką mógłby przeczytać młody czytelnik. Osobiście sądzę, że mogłaby to być lektura szkolna na pewnym etapie.

Jedna z ważniejszych książek, jaką mógłby przeczytać młody czytelnik. Osobiście sądzę, że mogłaby to być lektura szkolna na pewnym etapie.

Styl wyważony idealnie, jak perfumy Grenuillego. Kwiecisty, ale nie męczący. Przyjemnie się to czyta. Końcowa sekwencja jest świetna. Wstęp faktycznie trochę przydługi, ale bardzo potrzebny dla historii. Zapewne najbardziej olfaktoryczna(!) książka jaką przeczytam.

Styl wyważony idealnie, jak perfumy Grenuillego. Kwiecisty, ale nie męczący. Przyjemnie się to czyta. Końcowa sekwencja jest świetna. Wstęp faktycznie trochę przydługi, ale bardzo potrzebny dla historii. Zapewne najbardziej olfaktoryczna(!) książka jaką przeczytam.

Najlepsza! spośród lektur szkolnych i nawet z tym nie handlujcie. Dałbym 10, ale pamiętnik starego subiekta potrafi być czasem tak upierdliwy...

Najlepsza! spośród lektur szkolnych i nawet z tym nie handlujcie. Dałbym 10, ale pamiętnik starego subiekta potrafi być czasem tak upierdliwy...

Rany, ta powieść już nawet nie jest mroczna, ona jest wręcz bezduszna. To jak ta historia jest smutna, to jak losy bohaterów są przykre i z góry przesądzone, to jak opisany świat jest surowy i czarno-biały, to jak postacie są socjopatyczne i wyrachowane w działaniu, to jak oschłe i bezczelne są dialogi między nimi, to aż skręca coś w środku. Nawet z okładką jest coś nie tak i robi mi się nieprzyjemnie, gdy ją widzę.
Bardzo dobra książka żeby popsuć sobie humor i wiarę w ludzi. Czyli krótko mówiąc - bardzo dobra książka (:

Rany, ta powieść już nawet nie jest mroczna, ona jest wręcz bezduszna. To jak ta historia jest smutna, to jak losy bohaterów są przykre i z góry przesądzone, to jak opisany świat jest surowy i czarno-biały, to jak postacie są socjopatyczne i wyrachowane w działaniu, to jak oschłe i bezczelne są dialogi między nimi, to aż skręca coś w środku. Nawet z okładką jest coś nie tak...