Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z radością wróciłam do sagi o Fjällbace. Stęskniłam się za bohaterami i lekką, przyjemną atmosferą. Bo nie czarujmy się, to bardzo lekkie kryminały. Nie ma makabrycznych opisów, ani scen mrożących krew w żyłach. Nie ma też skomplikowanej zagadki (zwłaszcza tym razem prawie od początku przeczuwa się, kto zabija). Jest jak zawsze mocno rozwinięte tło obyczajowe i za to chyba lubi się tę sagę.
Pomysł tym razem ciekawy, osadzony w interesującym środowisku (literacko - artystycznym), tylko jakby trochę przekombinowany, mało wiarygodny. Ponadto nie wiem, czy autorka teraz zrobiła się tak populistyczna, czy zawsze taka taka była, a ja dopiero teraz zwróciłam na to bardziej uwagę? Zbyt duże spolaryzowanie środowisk, nie ma odcieni szarości, wszystko czarno - białe.
Ale za to czyta się z wypiekami na twarzy, bo kto jak kto, ale Läckberg jest mistrzynią stopniowania napięcia i rozplanowania rytmu akcji. Pojawia się też parę tendencyjnych, "modnych" tematów (ale gdzie ich dzisiaj nie ma). Mimo tych paru "ale", przeczytałam z przyjemnością.

Z radością wróciłam do sagi o Fjällbace. Stęskniłam się za bohaterami i lekką, przyjemną atmosferą. Bo nie czarujmy się, to bardzo lekkie kryminały. Nie ma makabrycznych opisów, ani scen mrożących krew w żyłach. Nie ma też skomplikowanej zagadki (zwłaszcza tym razem prawie od początku prze...

Rozwiń Zwiń

Losy człowieka nieprzeciętnego wrzuconego przez zawirowania wojenne w niżej niż przeciętne bytowanie, polegające na dbaniu o jaką taką wygodę, pełny żołądek i zaspokojenie erotycznych potrzeb. Smutne realia sprowadzają błyskotliwego młodzieńca do roli wyrobnika, mężczyzny przegranego, którego rozwój zawodowy i życiowy został zatrzymany przez toczącą się wojnę, a jego codzienność ogranicza się do trywialnych zadań. Życie kelnera (Polaka udającego Francuza) podającego do stołu Niemcom mierzi go, tak samo jak konieczność bycia dla tychże Niemców miłym i nadskakującym. Odbija sobie to na różne zaskakujące i zabawne sposoby, o czym opowiada z wdziękiem i swadą. Przenikliwy intelekt bezwzględnie opisuje środowisko, w którym przyszło mu funkcjonować. Dostaje się nawet postaciom, które lubi. Ponieważ sam fakt ich akceptującego miernotę i bezsilnego tkwienia w tej samej ograniczającej sytuacji powoduje bunt i okrucieństwo w relacjach z braćmi w nieszczęściu. Irytację powoduje ich bierność i samozadowolenie, podczas gdy on płonie z gniewu i niezgody na taką rzeczywistość. Ten bunt i brak lęku czasem powoduje zabawny i korzystny obrót spraw, nie zawsze jednak prowadzi ku dobremu. Ale tutaj nie chodzi o przeżycie za wszelką cenę, ważniejsza jest jakość tego życia, a właściwie niezgoda na tą wymuszoną bylejakość. Tytułowy Filip, pomimo wojennej rzeczywistości, a może właśnie tejże na przekór, znajduje przestrzeń na przyjaźń, pierwszą miłość i różne odważne, a nawet ryzykowne zachowania, które pozwalają mu zachować godność, żywotność i poczucie, że jednak może decydować o własnym losie.
Książka ma parę irytujących momentów, ale całość jest zabawna, błyskotliwa i napisana pięknym językiem. W końcu to Tyrmand. Przeczytałam z wielką przyjemnością!

Losy człowieka nieprzeciętnego wrzuconego przez zawirowania wojenne w niżej niż przeciętne bytowanie, polegające na dbaniu o jaką taką wygodę, pełny żołądek i zaspokojenie erotycznych potrzeb. Smutne realia sprowadzają błyskotliwego młodzieńca do roli wyrobnika, mężczyzny przegranego, któr...

Rozwiń Zwiń

Losy człowieka nieprzeciętnego wrzuconego przez zawirowania wojenne w niżej niż przeciętne bytowanie, polegające na dbaniu o jaką taką wygodę, pełny żołądek i zaspokojenie erotycznych potrzeb. Smutne realia sprowadzają błyskotliwego młodzieńca do roli wyrobnika, mężczyzny przegranego, którego rozwój zawodowy i życiowy został zatrzymany przez toczącą się wojnę, a jego codzienność ogranicza się do trywialnych zadań. Życie kelnera (Polaka udającego Francuza) podającego do stołu Niemcom mierzi go, tak samo jak konieczność bycia dla tychże Niemców miłym i nadskakującym. Odbija sobie to na różne zaskakujące i zabawne sposoby, o czym opowiada z wdziękiem i swadą. Przenikliwy intelekt bezwzględnie opisuje środowisko, w którym przyszło mu funkcjonować. Dostaje się nawet postaciom, które lubi. Ponieważ sam fakt ich akceptującego miernotę i bezsilnego tkwienia w tej samej ograniczającej sytuacji powoduje bunt i okrucieństwo w relacjach z braćmi w nieszczęściu. Irytację powoduje ich bierność i samozadowolenie, podczas gdy on płonie z gniewu i niezgody na taką rzeczywistość. Ten bunt i brak lęku czasem powoduje zabawny i korzystny obrót spraw, nie zawsze jednak prowadzi ku dobremu. Ale tutaj nie chodzi o przeżycie za wszelką cenę, ważniejsza jest jakość tego życia, a właściwie niezgoda na tą wymuszoną bylejakość. Tytułowy Filip, pomimo wojennej rzeczywistości, a może właśnie tejże na przekór, znajduje przestrzeń na przyjaźń, pierwszą miłość i różne odważne, a nawet ryzykowne zachowania, które pozwalają mu zachować godność, żywotność i poczucie, że jednak może decydować o własnym losie.
Książka ma parę irytujących momentów, ale całość jest zabawna, błyskotliwa i napisana pięknym językiem. W końcu to Tyrmand. Przeczytałam z wielką przyjemnością!

Losy człowieka nieprzeciętnego wrzuconego przez zawirowania wojenne w niżej niż przeciętne bytowanie, polegające na dbaniu o jaką taką wygodę, pełny żołądek i zaspokojenie erotycznych potrzeb. Smutne realia sprowadzają błyskotliwego młodzieńca do roli wyrobnika, mężczyzny przegranego, któr...

Rozwiń Zwiń

Mamy tu piękno pustyni, Włochy, samotność, nostalgię… wszystko to splecione z trudnymi losami i doświadczeniami wojennymi bohaterów. Akcent położony jest na relacje i na zmiany, jakie zachodzą w człowieku w zetknięciu z wojną i z drugim człowiekiem. Ulotne, niewyraźnie, czasem prawie rozmazane wspomnienia nadają całości aury nierzeczywistości. Pięknie napisane, a jednak czuję jakiś niedosyt..

Mamy tu piękno pustyni, Włochy, samotność, nostalgię… wszystko to splecione z trudnymi losami i doświadczeniami wojennymi bohaterów. Akcent położony jest na relacje i na zmiany, jakie zachodzą w człowieku w zetknięciu z wojną i z drugim człowiekiem. Ulotne, niewyraźnie, czasem prawie rozma...

Rozwiń Zwiń