Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka chyba miała jakiś swój pomysł którym ja się nie mogę zachwycić ani zrozumieć, właściwie historii żadnej tu nie ma, elementy grozy sprowadzają się do losowych wstawek związanych jakoś z drzewem i do niczego nie prowadzą, mogło by ich nie być, jak reszty książki. Jak ktoś chciał przeczytać powieść grozy to raczej tu tego nie znajdzie tylko studium psychiki bohaterki, dla mnie strasznie mętne. Nie pomaga to że nie da się jej lubić w żadnym calu. Ogólnie straszny bełkot.

Autorka chyba miała jakiś swój pomysł którym ja się nie mogę zachwycić ani zrozumieć, właściwie historii żadnej tu nie ma, elementy grozy sprowadzają się do losowych wstawek związanych jakoś z drzewem i do niczego nie prowadzą, mogło by ich nie być, jak reszty książki. Jak ktoś chciał przeczytać powieść grozy to raczej tu tego nie znajdzie tylko studium psychiki bohaterki,...

Moim zdaniem druga części podnosi lekko poziom względem pierwszej, mimo że klimat, elementy fantastyczne i cała otoczka wokół Yale pozostają, to sama książka ma o wiele więcej pojedynczych momentów które same w sobie się bronią, nawet będąc oderwane od reszty fabuły i wydarzeń, najlepsze przykłady to pierwsze spotkanie z wampirem - pojawia się znikąd (w dobrym sensie) w biegu książki i wprawia w uczucie przerażającej bezsilności i dezorientacji, podobnie pojawianie się sobowtórów bohaterów. Nie wiem czy to wina zaznajomienia z poprzednią częścią ale tą się czyta lżej, w poprzedniczce miejscami ekspozycje czytało się trochę nie dla przyjemności z historii, ale jako obowiązkowy wstęp do zrozumienia świata przedstawionego. Cieszę się też że autorka nie poszła, w tworzenie nastolatkowych dramatów, o które taka książka aż się prosi żeby ją zepsuć, jednak tutaj gdy już jakieś dramaty wokół postaci się pojawiają to są one porządne. Największym minusem jest zakończenie, a właściwie to co po nim i zarysowanie historii mogącej się wydarzyć w kolejnej książce, sprawia wrażenia jakby autorka chciała zrecyklingować pomysł z tej po raz drugi.

Moim zdaniem druga części podnosi lekko poziom względem pierwszej, mimo że klimat, elementy fantastyczne i cała otoczka wokół Yale pozostają, to sama książka ma o wiele więcej pojedynczych momentów które same w sobie się bronią, nawet będąc oderwane od reszty fabuły i wydarzeń, najlepsze przykłady to pierwsze spotkanie z wampirem - pojawia się znikąd (w dobrym sensie) w...

Porządne fantasy przypominające klasyczną twórczość Tolkiena, gdzie motywem wyróżniającym jest nacisk na niepewność co do tego co jest prawdą a co nie.

Porządne fantasy przypominające klasyczną twórczość Tolkiena, gdzie motywem wyróżniającym jest nacisk na niepewność co do tego co jest prawdą a co nie.