Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba najlepsza spośród 4 części. Atmosfera tajemniczości, morderstwo, kości ofiary, piękna kobieta, przystojny mężczyzna, deszczowa aura wyspy i na dodatek pies. Kto chce więcej, niech sięgnie po "Zapisane w kościach".

Chyba najlepsza spośród 4 części. Atmosfera tajemniczości, morderstwo, kości ofiary, piękna kobieta, przystojny mężczyzna, deszczowa aura wyspy i na dodatek pies. Kto chce więcej, niech sięgnie po "Zapisane w kościach".

Jeśli ktoś ma nawyk czytania kryminałów "od końca", niech nie sięga po Becketta. I tak się nie dowie z ostatniej strony kto był mordercą :)

Jeśli ktoś ma nawyk czytania kryminałów "od końca", niech nie sięga po Becketta. I tak się nie dowie z ostatniej strony kto był mordercą :)

Niezła. Kto lubi wrzosowiska, niech przeczyta. :)

Niezła. Kto lubi wrzosowiska, niech przeczyta. :)

Wciąga. I to bardzo, nawet kogoś takiego jak ja, kto nie przepada za kryminałami. Dałam do czytania teściowej i Pani Agnieszce ze sklepu zoologicznego. Też zostały wciągnięte :) Polecam!

Wciąga. I to bardzo, nawet kogoś takiego jak ja, kto nie przepada za kryminałami. Dałam do czytania teściowej i Pani Agnieszce ze sklepu zoologicznego. Też zostały wciągnięte :) Polecam!

Porażająca. TYLKO tyle i moze AŻ tyle...

Porażająca. TYLKO tyle i moze AŻ tyle...

Nie ma co ukrywać - książka jest smutna. Ale warto ją przeczytać z prostego powodu - żeby zobaczyć portrety kobiet, które wysyłane są na śmierć i to wcale nie dlatego, że chcą, czy tak każe im religia. Warto przyjrzeć się ich dramatowi, który kryje się za informacjami przekazywanymi nam we wiadomościach "z ostatniej chwili".

Nie ma co ukrywać - książka jest smutna. Ale warto ją przeczytać z prostego powodu - żeby zobaczyć portrety kobiet, które wysyłane są na śmierć i to wcale nie dlatego, że chcą, czy tak każe im religia. Warto przyjrzeć się ich dramatowi, który kryje się za informacjami przekazywanymi nam we wiadomościach "z ostatniej chwili".

Dość intrygująca, ale warto przeczytać i takie pozycje, które potrafią być przysłowiowym kijem w mrowisko.

Dość intrygująca, ale warto przeczytać i takie pozycje, które potrafią być przysłowiowym kijem w mrowisko.

Bardzo ciekawa książka, szkoda tylko, że szybko się zdezaktualizowała. Część haseł dla najmłodszych odbiorców jest niezrozumiała, bo istnieją już nowe określenia pewnych zjawisk.

Bardzo ciekawa książka, szkoda tylko, że szybko się zdezaktualizowała. Część haseł dla najmłodszych odbiorców jest niezrozumiała, bo istnieją już nowe określenia pewnych zjawisk.

Jako nauczyciel języka polskiego, z przyjemnością włączam książki Pana Profesora do materiału na lekcjach w szkole ponadgimnazjlanej. Z powodzeniem. Książkę polecam nie tylko polonistom, ale i tym, dla których język polski jest po prostu interesujący.

Jako nauczyciel języka polskiego, z przyjemnością włączam książki Pana Profesora do materiału na lekcjach w szkole ponadgimnazjlanej. Z powodzeniem. Książkę polecam nie tylko polonistom, ale i tym, dla których język polski jest po prostu interesujący.

Porażający Witkacy w pierwszorzędnej odsłonie Pani Siedleckiej.

Porażający Witkacy w pierwszorzędnej odsłonie Pani Siedleckiej.

Historia życia Belusi, opowiedziana przez nią po latach, ale z fantazją i humorem. Poza tym pojawia się koza Szmula, babcia Szwarc ze Zgierza, Miss "Medżidżore", rzeźbiarz Henryk Glicenstein. A wszystko na tle Polski z początku XX wieku.

Historia życia Belusi, opowiedziana przez nią po latach, ale z fantazją i humorem. Poza tym pojawia się koza Szmula, babcia Szwarc ze Zgierza, Miss "Medżidżore", rzeźbiarz Henryk Glicenstein. A wszystko na tle Polski z początku XX wieku.

Jedna z książek, które czytałam z zapartym tchem. Może fragmentami zbyt naiwna, ale inne fragmenty (np. opis jeńców wojennych na stacji)potrafi mocno poruszyć czytelnika. Polecam tym, którzy lubią literaturę wojenną, inni niech dadzą sobie spokój.

Jedna z książek, które czytałam z zapartym tchem. Może fragmentami zbyt naiwna, ale inne fragmenty (np. opis jeńców wojennych na stacji)potrafi mocno poruszyć czytelnika. Polecam tym, którzy lubią literaturę wojenną, inni niech dadzą sobie spokój.

Jedyna (jak do tej pory) książka Chmielewskiej, po którą sięgnęłam. Niby się śmiałam, ale chyba nie do końca szczerze...

Jedyna (jak do tej pory) książka Chmielewskiej, po którą sięgnęłam. Niby się śmiałam, ale chyba nie do końca szczerze...

Kolejna książka Samozwaniec, która spowodowała, że najpierw spadłam z łóżka (ze śmiechu), a potem mąż wyłączył mi światło (ze złości). Polecam!

Kolejna książka Samozwaniec, która spowodowała, że najpierw spadłam z łóżka (ze śmiechu), a potem mąż wyłączył mi światło (ze złości). Polecam!

O Dżizys - pękałam ze śmiechu przy tej książce!

O Dżizys - pękałam ze śmiechu przy tej książce!

Z rozrzewnieniem wracałam do niej w międzyczasie i po latach. Ech, Dytko, Dytko ;)

Z rozrzewnieniem wracałam do niej w międzyczasie i po latach. Ech, Dytko, Dytko ;)

Książka polecana tym, których frapuje zjawisko pseudonauki i pseudoreligii.Świetnie połączony wątek Anelise z naukowymi wywodami Felitas Goodmann. Do przeczytania ku refleksji,a może ku przestrodze tym, którym się zdaje, że diabeł straszy tylko w gabinecie strachu w wesołym miasteczku.

Książka polecana tym, których frapuje zjawisko pseudonauki i pseudoreligii.Świetnie połączony wątek Anelise z naukowymi wywodami Felitas Goodmann. Do przeczytania ku refleksji,a może ku przestrodze tym, którym się zdaje, że diabeł straszy tylko w gabinecie strachu w wesołym miasteczku.

Przeczytałam i ... Boże, jak ja chciałam zamieszkać w Afryce, jak ja chciałam być taką Karen, jak ja chciałam, żeby mnie kochał taki Dennis. Ale to było chyba ze 20 lat temu. Dzisiaj spojrzałabym na tę książkę pewnie inaczej, dlatego z pewnością do niej wrócę.

Przeczytałam i ... Boże, jak ja chciałam zamieszkać w Afryce, jak ja chciałam być taką Karen, jak ja chciałam, żeby mnie kochał taki Dennis. Ale to było chyba ze 20 lat temu. Dzisiaj spojrzałabym na tę książkę pewnie inaczej, dlatego z pewnością do niej wrócę.

Jedna z lepszych książek o przedwojennej Warszawie. Można się uśmiać. A nawet trzeba - do łez!

Jedna z lepszych książek o przedwojennej Warszawie. Można się uśmiać. A nawet trzeba - do łez!

Jedna z pierwszych książek mojego dzieciństwa. Czytana z zapartym tchem od deski do deski. Myślę, że nawet dzisiaj małe dziewczynki zamieniłyby Harrego Pottera na książkę Pani Buyno – Arctowej. Warto wracać do takich historii, dlatego Mamo, poczytaj swojemu dziecku "Słoneczko"!

Jedna z pierwszych książek mojego dzieciństwa. Czytana z zapartym tchem od deski do deski. Myślę, że nawet dzisiaj małe dziewczynki zamieniłyby Harrego Pottera na książkę Pani Buyno – Arctowej. Warto wracać do takich historii, dlatego Mamo, poczytaj swojemu dziecku "Słoneczko"!