Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główny bohater na początku budzi sympatię, później politowanie. Jego kłopoty zaczęły się same i rozwiązały się same. Bohater tylko miotła się w tym wszystkim, patrząc z boku jak inni podejmują za niego decyzje, tak jakby to nie dotyczyło jego. Przez całą książkę czekałam aż bohater zmieni się w tytułowego "buraka"- zacznie być niezbyt miły dla innych, ale zawalczy o swoje. Niestety się nie doczekałam. Bohater, tak jak był bierny wobec tego jak toczyło się jego życie, taki pozostał. Pod koniec książki pada zdanie mniej więcej brzmiące tak: "Ja, doktor nauk humanistycznych, jako cieć w budce". Naprawdę? W ciągu całej fabuły nie pojawia się nic, co sugerowałoby, że Krzysztof (główny bohater) ma doktorat i (co najważniejsze) umie go wykorzystać. Samo to, że bohater lubi czytać książki i rozważać nad egzystencją, dobrem i złem, nie jest powodem do tego, aby czytelnik domyślał się, jak bardzo wykształcony jest bohater. Fabuła mogłaby być poprowadzona w taki sposób, że Krzysztof, od osoby, na której życie wypłynął ojciec - alkoholik, znajduje siłę w swoim wykształceniu lub miłości do tego, by nie być pośmiewiskiem wszystkich. Ale nie. Bohater od początku do końca jest taki sam. Nie zaszła żadna istotna zmiana.

Główny bohater na początku budzi sympatię, później politowanie. Jego kłopoty zaczęły się same i rozwiązały się same. Bohater tylko miotła się w tym wszystkim, patrząc z boku jak inni podejmują za niego decyzje, tak jakby to nie dotyczyło jego. Przez całą książkę czekałam aż bohater zmieni się w tytułowego "buraka"- zacznie być niezbyt miły dla innych, ale zawalczy o swoje....

Jestem rozczarowana i żałuję wydanej kasy. Temat poruszony powierzchownie. Brak jakiegoś konkretnego kierunku: autorka "skacze" trochę po produkcjach USA, Francuskich, pomijając choćby ogólną specyfikę mediów danego kraju i rys społeczeństwa. Zdaję sobie sprawę, że dogłębne poruszenie tematu, osobne omówienie specyfiki kina czy reklam w danym kręgu kulturowym, wymagałoby stworzenia dość grubej publikacji naukowej, ale ta książka to takie "nie wiadomo co". Nie trzyma się chronologii, nie próbuje głębiej zastanowić się nad kulturą i jej wpływem, bardziej skupia się na tym co było w latach 50 i 60tych XX wieku niż w mediach XXI w. A przecież sam XXI wiek dostarcza mnóstwo przykładów uprzedmiotowienia kobiet czy kultury gwałtu np: reklamach, literaturze, kinie.. Ta książka sama nie wie czym chce być. Ilustracje ładne, ale ich opis lakoniczny. Więcej dowiedziałabym się z Wikipedii za darmo, niż z tej książki.

Jestem rozczarowana i żałuję wydanej kasy. Temat poruszony powierzchownie. Brak jakiegoś konkretnego kierunku: autorka "skacze" trochę po produkcjach USA, Francuskich, pomijając choćby ogólną specyfikę mediów danego kraju i rys społeczeństwa. Zdaję sobie sprawę, że dogłębne poruszenie tematu, osobne omówienie specyfiki kina czy reklam w danym kręgu kulturowym, wymagałoby...

Wiedza w pigułce. Bez zbędnych ideologii, owijania w bawełnę. Merytorycznie, krótko i na temat.

Odniosę się do zarzutów innych użytkowników, dotyczących ilustracji. Owszem, jest ich dużo, i nie do końca ilustrują dany temat. Ale bez nich książka wyglądałaby jak "typowy", "suchy" podręcznik, co mogłoby zniechęcać. Podoba mi się forma wydania oraz cena.

Wiedza w pigułce. Bez zbędnych ideologii, owijania w bawełnę. Merytorycznie, krótko i na temat.

Odniosę się do zarzutów innych użytkowników, dotyczących ilustracji. Owszem, jest ich dużo, i nie do końca ilustrują dany temat. Ale bez nich książka wyglądałaby jak "typowy", "suchy" podręcznik, co mogłoby zniechęcać. Podoba mi się forma wydania oraz cena.