Tam, gdzie spadają Anioły

Zakochałam się w tej książce od pierwszej do ostatniej strony.
Cieszę się, że sięgnęłam po to arcydzieło.
Kiedy przeczytałam o czym będzie ogółem ta książka, pomyślałam: ,, Czuję, że może być przynudzająca ". Myliłam się i to bardzo.
Uwielbiam tę powieść, na pewno do niej wrócę.
Polecam każdemu, młody czytelnik, jak i ten starszy, znajdą tu coś dla siebie😇

Zakochałam się w tej książce od pierwszej do ostatniej strony.
Cieszę się, że sięgnęłam po to arcydzieło.
Kiedy przeczytałam o czym będzie ogółem ta książka, pomyślałam: ,, Czuję, że może być przynudzająca ". Myliłam się i to bardzo.
Uwielbiam tę powieść, na pewno do niej wrócę.
Polecam każdemu, młody czytelnik, jak i ten starszy, znajdą tu coś dla siebie😇

Pokaż mimo to

Czy każdy z Nas ma swojego Anioła Stróża? Czy ON nas chroni? A może to my musimy walczyć o Niego?
Powieść pełna intrygujących zagadnień na temat życia ludzkiego. Dobra pozycja dla osób wierzących, bo nie głosząca powszechnych ,,herezji" na wszelkie takie tematy - niezbadane zagadnienia bytu uchwycone w niebanalną formę.

Czy każdy z Nas ma swojego Anioła Stróża? Czy ON nas chroni? A może to my musimy walczyć o Niego?
Powieść pełna intrygujących zagadnień na temat życia ludzkiego. Dobra pozycja dla osób wierzących, bo nie głosząca powszechnych ,,herezji" na wszelkie takie tematy - niezbadane zagadnienia bytu uchwycone w niebanalną formę.

Pokaż mimo to

Ciekawa, wspaniała i wzruszająca książka.

Ciekawa, wspaniała i wzruszająca książka.

Pokaż mimo to

200902 papier G3.
Początek obiecujący - zawiązanie akcji, bohaterowie. Z każdą kolejną stroną jest jednak nudniej i dziwniej. Mam wrażenie, że następuje przeciąganie akcji, by sztucznie powieść wydłużyć. Mniej więcej w połowie chciałem by już się skończyło. Plus za pomysł oraz informacje o aniołach.

200902 papier G3.
Początek obiecujący - zawiązanie akcji, bohaterowie. Z każdą kolejną stroną jest jednak nudniej i dziwniej. Mam wrażenie, że następuje przeciąganie akcji, by sztucznie powieść wydłużyć. Mniej więcej w połowie chciałem by już się skończyło. Plus za pomysł oraz informacje o aniołach.

Pokaż mimo to

Przez jeden dzień odmienia się historia nie tylko dziewczynki, małej Ewy, głównej bohaterki, ale także jej rodziny i ludzi dookoła niej. To jest jedna z rzeczy, które najbardziej podobały mi się w tej książce. Metamorfozy poszczególnych osób, a także usilne zmaganie się z przeszkodami.
Myślę jednak, że najpiękniejsza relacja została ukazana pomiędzy przeciwstawnymi aniołami: czarnym i białym. Wzajemne stosunki Dobra i Zła i ich postrzeganie się na wzajem. Spojrzenie na Drabinę aniołów też pokazywało ciekawe zależności.
Jednym słowem świetna historia.

Przez jeden dzień odmienia się historia nie tylko dziewczynki, małej Ewy, głównej bohaterki, ale także jej rodziny i ludzi dookoła niej. To jest jedna z rzeczy, które najbardziej podobały mi się w tej książce. Metamorfozy poszczególnych osób, a także usilne zmaganie się z przeszkodami.
Myślę jednak, że najpiękniejsza relacja została ukazana pomiędzy przeciwstawnymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Źle, opornie się to czytało. Wszystko podlane mdłym, niestrawnym sosikiem metafizycznym. Popłuczyny po Paolo Coelho.

Źle, opornie się to czytało. Wszystko podlane mdłym, niestrawnym sosikiem metafizycznym. Popłuczyny po Paolo Coelho.

Pokaż mimo to

Miło wspominam tą książkę, zakończenie mnie urzekło :)

Miło wspominam tą książkę, zakończenie mnie urzekło :)

Pokaż mimo to

Gdy Ewa ma pięć lat zostaje świadkiem potwornej walki aniołów. Z fascynacją oraz strachem przygląda się starciu ciemnych i jasnych istot, które szybko fruną po niebie. Oczarowana tym widokiem próbuje pokazać go rodzicom, ale ci są zbyt zajęci pracą, by zwrócić uwagę na kolejną dziecięcą bzdurę. By chociaż wyjrzeć przez okno. Dlatego jedynie mała Ewa wie, że jedna z istot spadła z nieba i to od tamtego momentu dziewczynkę zaczął prześladować pech. Tak jakby opuścił ją jej własny anioł stróż.

Dorota Terakowska jest mistrzynią pisania w sposób, który przyciąga do siebie czytelników w każdym wieku. Pierwszy raz zetknęłam się z tą lekturą, gdy byłam jeszcze w podstawówce i od tego czasu sięgam po nią w przeróżnych odstępach czasu, by przypomnieć sobie o wartościach, które tak ceniłam (chcę wierzyć, że wciąż cenię). Nigdy nie odczułam, bym nagle stała się zbyt dorosła na lekturę o małej Ewie. Raczej wraz z dorastaniem wyciągałam z niej coraz więcej. Pisanie dla tak szerokiej grupy odbiorców zdaje mi się być niebywale trudne, więc zawsze jestem trochę pod wrażeniem, gdy sięgam po coś pani Terakowskiej.
Koncepcja dobra i zła została w tej książce przepięknie pokazana. Autorka z zupełnie innej strony ugryzła temat, po to by uświadomić czytelnikowi, jak wiele szarości nas otacza. Że zło nie zawsze jest złe. Że nawet dobro może nas zawieść. Że w tych szarościach znajduje się miejsce dla naszego serca, którego należy słuchać, choć inni ludzie mogą dostrzec w tym coś dziwnego. Od lat jestem całkowicie zauroczona sposobem, w jaki Dorota Terakowska ubrała w słowa te myśli. Całość zapowiada się zupełnie niewinnie, by niespodziewanie chwycić człowieka za serce i skorygować jego sumienie. To pierwsza i wydaje mi się jedyna książka, jaką przyjemność miałam spotkać, która uczy empatii. A sentencje w niej zawarte zapadają w pamięć, choć nie są jedynie nadmuchanymi mądrościami z kubków do kawy.
Jedyne, co mogę zrobić, to wyjść do was z sercem i powiedzieć „to książka mojej duszy i bez niej nigdy nie byłabym tym, kim jestem”, bo inne słowa zdają się być zupełnie zbędne. Tę książkę trzeba przeczytać i poczuć, a nie czytać o niej. Zróbcie więc to chociaż przed wzgląd na jedną małą Mewę, która gdzieś tam w świecie jest i postanowiła zdradzić wam, którą literacką pozycję kocha najmocniej.

Psst, w czasie gdy Ewę dopadł pech, w opuszczonym domu na ich ulicy zamieszkał bezdomny, który pod poplątanymi włosami skrywał oczy niebieskie niczym bezchmurne niebo. A bezdomnego zdawało się nie opuszczać czarne ptaszysko, które w ludziach budziło lęk, choć wcale nie miało „złych” zamiarów.

Gdy Ewa ma pięć lat zostaje świadkiem potwornej walki aniołów. Z fascynacją oraz strachem przygląda się starciu ciemnych i jasnych istot, które szybko fruną po niebie. Oczarowana tym widokiem próbuje pokazać go rodzicom, ale ci są zbyt zajęci pracą, by zwrócić uwagę na kolejną dziecięcą bzdurę. By chociaż wyjrzeć przez okno. Dlatego jedynie mała Ewa wie, że jedna z istot...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajna i mądra książka, jednak czasem przeciągana.

Bardzo fajna i mądra książka, jednak czasem przeciągana.

Pokaż mimo to

edna z najpiękniejszych wzruszających książek jakie kiedykolwiek czytałam🥰 czytałam tą książkę jakieś 15 lat temu, od wtedy wiedziałam, że będę do niej wracała. Ja naprawdę rzadko czytam książki po raz drugi, bo zawsze wydaje mi się, że przecież warto poznawać inne... tą na pewno będę czytała i trzeci i może jeszcze piąty raz. Jest to baśń dla mnie najpiękniejsza.
Czy wierzycie, że anioły istnieją? Jakkolwiek odpowiecie na powyższe pytanie, polecam poczytać tą książkę. Niesamowite, że napisana została w roku kiedy dopiero poznawałam, że istniej coś takiego jak internet, a tu takie dzisiejsze zachowanie się ludzi, z poszukiwaniem informacji w internetach.
Główna bohaterka na początku ma 5 lat a potem 12, ale nie zrażajcie się tym wiekiem bohaterki, życie w każdym wieku potrafi zaskakiwać, a dorośli czasem zapominają jak widziec i słyszeć rzeczy cudowne.

edna z najpiękniejszych wzruszających książek jakie kiedykolwiek czytałam🥰 czytałam tą książkę jakieś 15 lat temu, od wtedy wiedziałam, że będę do niej wracała. Ja naprawdę rzadko czytam książki po raz drugi, bo zawsze wydaje mi się, że przecież warto poznawać inne... tą na pewno będę czytała i trzeci i może jeszcze piąty raz. Jest to baśń dla mnie najpiękniejsza.
Czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to