Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niby spoko... ale więcej inspiracji nabrałem, czytając "Sekrety amerykańskich milionerów". Ta książka jest dobra dla kogoś, kto dopiero zaczyna zmieniać swoje myślenie o pieniądzach. Pozycja dla bardzo początkujących w temacie. Reszta uzna ją za mocno wtórną i mało konkretną. Można zacząć od niej, zamiast od wychwalanego "Bogatego Ojca" Kiyosakiego.

Niby spoko... ale więcej inspiracji nabrałem, czytając "Sekrety amerykańskich milionerów". Ta książka jest dobra dla kogoś, kto dopiero zaczyna zmieniać swoje myślenie o pieniądzach. Pozycja dla bardzo początkujących w temacie. Reszta uzna ją za mocno wtórną i mało konkretną. Można zacząć od niej, zamiast od wychwalanego "Bogatego Ojca" Kiyosakiego.

Miałem wrażenie wielu zapożyczeń z innych dzieł fantastyki, ale w efekcie końcowym pamiętam, że wsiąknąłem książkę bardzo szybko.

Miałem wrażenie wielu zapożyczeń z innych dzieł fantastyki, ale w efekcie końcowym pamiętam, że wsiąknąłem książkę bardzo szybko.

Zastanawiałem się między 6 a 7 gwiazdkami... Jak na książkę grozy, sama groza zaczyna się gdzieś dobrze dopiero w 2/3 książki, a do tej pory SK buduje bardzo powoli klimat coraz większej... zagadki... swojego rodzaju niepokoju. Niby się to dłuży, ale jednak czyta się lekko. Niby koniec końców nie taka straszna, ale jednak klimatyczna. Mam mieszane uczucia, ale czysto subiektywnie miło spędziłem przy niej czas. Taki paradoks.

Zastanawiałem się między 6 a 7 gwiazdkami... Jak na książkę grozy, sama groza zaczyna się gdzieś dobrze dopiero w 2/3 książki, a do tej pory SK buduje bardzo powoli klimat coraz większej... zagadki... swojego rodzaju niepokoju. Niby się to dłuży, ale jednak czyta się lekko. Niby koniec końców nie taka straszna, ale jednak klimatyczna. Mam mieszane uczucia, ale czysto...

Jak to w większości zbiorów opowiadań bywa - są lepsze, są gorsze. Jednak dla fana "anielskich zastępów" jazda obowiązkowa. Chociaż chronologicznie tą książkę powinno się chyba przeczytać jako pierwszą, bo ostatnie opowiadanie jest zarazem początkiem "Siewcy wiatru".

Jak to w większości zbiorów opowiadań bywa - są lepsze, są gorsze. Jednak dla fana "anielskich zastępów" jazda obowiązkowa. Chociaż chronologicznie tą książkę powinno się chyba przeczytać jako pierwszą, bo ostatnie opowiadanie jest zarazem początkiem "Siewcy wiatru".

Szału nie było, ale czytało się lepiej, niż pierwszy tom, głównie za sprawą tego, że gdzieś tak od połowy książka zaczynała łapać poziom, do którego saga przyzwyczaiła mnie "Starciem królów" i "Nawałnicą mieczy", sprawiając, że ostatnie 3-4 rozdział czytałem już z powrotem jednym tchem. Czas zatańczyć ze smokami. ^^

Szału nie było, ale czytało się lepiej, niż pierwszy tom, głównie za sprawą tego, że gdzieś tak od połowy książka zaczynała łapać poziom, do którego saga przyzwyczaiła mnie "Starciem królów" i "Nawałnicą mieczy", sprawiając, że ostatnie 3-4 rozdział czytałem już z powrotem jednym tchem. Czas zatańczyć ze smokami. ^^

Najlepsza część sagi, a jednocześnie odejście od głównej fabuły.

Najlepsza część sagi, a jednocześnie odejście od głównej fabuły.

Jeden z najlepszych tytułów, jakie można przeczytać... ba, przeczytać... według tej książki warto żyć!

Jeden z najlepszych tytułów, jakie można przeczytać... ba, przeczytać... według tej książki warto żyć!

Jeszcze więcej Jeremiego... czego chcieć więcej? ^^

Jeszcze więcej Jeremiego... czego chcieć więcej? ^^

Mistrzowski, błyskotliwy, dowcipny, dla niektórych gburowaty... sam Jeremy, i jego myśli wszelakie nie tylko o samochodach. xD

Mistrzowski, błyskotliwy, dowcipny, dla niektórych gburowaty... sam Jeremy, i jego myśli wszelakie nie tylko o samochodach. xD

Wciągająca, pouczająca, dająca do myślenia.

Wciągająca, pouczająca, dająca do myślenia.

Trochę wysilona końcówka... i dzikie zakończenie.

Trochę wysilona końcówka... i dzikie zakończenie.

Druga część opowiadań wiedźmińskich... kolejna porcja mistrzostwa, którego można było zasmakować w Ostatni Życzeniu.

Druga część opowiadań wiedźmińskich... kolejna porcja mistrzostwa, którego można było zasmakować w Ostatni Życzeniu.

Coś, od czego należy zacząć przygodę z Geraltem... no i od razu najwyższy poziom... AS, pisząc Wiedźmińską Sagę najlepiej czuje się w krótkich formach, co widać właśnie tutaj.

Coś, od czego należy zacząć przygodę z Geraltem... no i od razu najwyższy poziom... AS, pisząc Wiedźmińską Sagę najlepiej czuje się w krótkich formach, co widać właśnie tutaj.

Zwieńczenie sagi... w sumie gdyby popracować nad zakończeniem, trzymałoby poziom pierwszego tomu... ale tak czy siak zacna książka

Zwieńczenie sagi... w sumie gdyby popracować nad zakończeniem, trzymałoby poziom pierwszego tomu... ale tak czy siak zacna książka

Trochę obniża loty po siewcy, ale nadal daje rade... no i kapitalne zakończenie przed 2 tomem.

Trochę obniża loty po siewcy, ale nadal daje rade... no i kapitalne zakończenie przed 2 tomem.

Jedne z najlepszych fantasy, jakie czytałem... no i Daimon Frey. :)

Jedne z najlepszych fantasy, jakie czytałem... no i Daimon Frey. :)

Fajny styl, ciekawe, trochę czarne poczucie humoru, ale względnie "babska" stylistyka trochę przeszkadza we wciągnięciu się.

Fajny styl, ciekawe, trochę czarne poczucie humoru, ale względnie "babska" stylistyka trochę przeszkadza we wciągnięciu się.