Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem - rewelacyjna :)

http://bajarkanatopie.blog.pl/2013/10/10/bajka-o-tym-co-poprawi-humor-kazdego-dnia/

Moim zdaniem - rewelacyjna :)

http://bajarkanatopie.blog.pl/2013/10/10/bajka-o-tym-co-poprawi-humor-kazdego-dnia/

Jedyna w swoim rodzaju książka dla najmłodszych dotycząca... przedsiębiorczości! Nie trudna, nie naukowa! Logiczna, mocno osadzona w dziecięcej rzeczywistości! :) Polecam!

www.bajarkanatopie.blog.pl

Jedyna w swoim rodzaju książka dla najmłodszych dotycząca... przedsiębiorczości! Nie trudna, nie naukowa! Logiczna, mocno osadzona w dziecięcej rzeczywistości! :) Polecam!

www.bajarkanatopie.blog.pl

O wartościach nie trzeba czytać z przykurzonych kart.
Można na przykład potowarzyszyć trzem egzotycznym zwierzętom: zebrze Zazibar,
upartej Florentynie i pancernikowi Aleksandrowi. Postaci te są głównymi bohaterami książek,
których autorką jest Felicia Law, a wszystkie trzy historie wchodzą w skład serii pod tytułem Wartości.
Opowiadanie o indywidualności.

Dorośli mają tendencję do bagatelizowania i kwestionowania marzeń.
Co smutne – bardzo często własnych.

Dzieci wierzą we własne pragnienia, marzenia i naturalnie i mocno pragną wyrażać siebie. Być może opowiadanie o rezolutnej zebrze utwierdzi je w tym, że marzenia mogą się spełniać.
"Zanzibar chciał być inny.
Bardzo chciał wyróżniać się z tłumu".
Szczególnie nie podobały mu się jego paski, które wyglądały zupełnie tak, jak innych.
Marzył i wyobrażał sobie, że jego skóra jest tęczowa, w kolorowe plamki i kleksy, czy we wzór różowozłotego zachodu słońca.
Zanzibar nie miał farb, jednak był zaradną zebrą – realizując marzenie skorzystał z tego, co było blisko. Założył płaszcz z błota oraz wieniec z wiśni i białych piór. Nie da się ukryć, że teraz wyróżniał się w tłumie pasiastego stada. Nie umknęło to także uwadze lwów, które miały ochotę na nowe smaki a przebranie wyglądało wyjątkowo apetycznie; mniej więcej jak lody czekoladowe z bitą śmietaną.
Lwy zapolowały na Zanizibara. Nowy smak jednak zupełnie nie przypadł im do gustu.

Lwy były bardzo zawiedzione. Czekolada smakowała obrzydliwie.

- Jest ohydna! Naprawdę chcieliśmy zmiany – zaczęły narzekać lwy i odeszły.
"Lwy postanowiły, że już nigdy więcej w przyszłości nie będą polowały na czekoladowe lody".
Barwa historia z morałem, której bohaterem jest wyraźnie zarysowana postać. Początkowe wyśmiewane marzycielstwo Zanizbara przestało być obiektem drwin, a na sawannie pojawiły się stada zebr, które nosiły błotne płaszcze. Zanzibar nie przestał marzyć i zachęca do tego innych.

http://bajarkanatopie.blog.pl

O wartościach nie trzeba czytać z przykurzonych kart.
Można na przykład potowarzyszyć trzem egzotycznym zwierzętom: zebrze Zazibar,
upartej Florentynie i pancernikowi Aleksandrowi. Postaci te są głównymi bohaterami książek,
których autorką jest Felicia Law, a wszystkie trzy historie wchodzą w skład serii pod tytułem Wartości.
Opowiadanie o indywidualności.

Dorośli mają...

Nieco magiczna i ogromnie tajemnicza bajka.
Dlaczego dziewczynka boi się spać? Po co przybywa zielonobrody Flabelino? Kto ukradł zegar miejski?
Koszmary? Miewają je także najmłodsi. Jak sobie z nimi poradzi bohaterka książki Alexandry Mpize (autorka, co ciekawe jest prawniczką,
która także zajmowała się aktorstwem)? To jej jedyna książka. Rozpoznawalne ilustracje stworzyła Katalin Szegedi – nagradzania, węgierska ilustratorka; jednocześnie autorka książki
pt. Narodziny księżniczki, o której miałam już przyjemność napisać).
Historia rozpoczyna się wtedy, kiedy dziewczynka po raz kolejny obudziła się z przerażeniem…
jeszcze jeden zły sen. Postanowiła, że nie chce przeżywać koszmarów, więc już nigdy nie zaśnie. Jak postanowiła – tak zrobiła. Jeden, drugi, trzeci dzień… Udawało jej się nie spać. Jednocześnie stawała się nadzwyczaj blada i nie przestawała ziewać. Nikt nie mógł odwieść jej
od powziętej decyzji, nawet grupa zaprzyjaźnionych z nią zwierzątek.
Mieszkańcy miasta zauważyli, że dziewczynka wygląda inaczej. Wiedzieli też, że nie śpi, jednak nie zdradziła im dlaczego tak postanowiła. Nikt nie próbował jej o to pytać, zrozumieć dlaczego tak robi, ani pomóc.
Zamknęła się w mieszkaniu, żeby nie słyszeć tego, co się o niej mówi.
Tymczasem stojący od zawsze w centralnej części miasteczka zegar znika. Wśród zgromadzonych głos zabiera starzec, który stwierdza, że zegar został ukradziony przez elfa – Flabelino.
Jak go odzyskać?
Potrzebny jest mieszkaniec, który mógłby nie spać przez 3 dni i 3 noce.
Nietrudno się domyślić jedyną osobą, która umiałaby tego dokonać była mała dziewczynka.
Po trzech dniach i trzech nocach pojawił się Flabelino. Bardzo go zdziwiło, że ważne zadanie odzyskania zegara miejskiego powierzono małej dziewczynce. Wyjaśniła mu, że tylko ona potrafi
nie spać tak długo.
"- Kiedy byłem mały, często miałem okropne sny… tak jak ty. Któregoś dnia przyśniło mi się coś przerażającego. Płakałem jak bóbr i czułem się potwornie nieszczęśliwy. Aż tu nagle dziadek, który był dziadkiem dziadka mego dziadka, a może nawet dziadkiem dziadka jego dziadka… zjawił się w moim pokoju i pokazał mi niesamowitą czarodziejską sztuczkę. Chcesz ją poznać?"
Okazało się, że Flabelino dostał księgę najpiękniejszych opowieści świata,
po przeczytaniu których każdy głęboko i spokojnie zasypia, mając cudowne sny. Dokładnie ta księga znalazła się w rękach bohaterki.

Dziewczynka nabrała rumieńców…

Ciiiiiiiiiiiii…

Przyszedł czas na sen.

www.bajarkanatopie.blog.pl

Nieco magiczna i ogromnie tajemnicza bajka.
Dlaczego dziewczynka boi się spać? Po co przybywa zielonobrody Flabelino? Kto ukradł zegar miejski?
Koszmary? Miewają je także najmłodsi. Jak sobie z nimi poradzi bohaterka książki Alexandry Mpize (autorka, co ciekawe jest prawniczką,
która także zajmowała się aktorstwem)? To jej jedyna książka. Rozpoznawalne ilustracje...

Tupcio Chrupcio to dzielna myszka, która ma takie problemy, jak każdy maluszek. Młody czytelnik utożsamia się
z sympatyczną postacią znaną od lat z serii książeczek
Elizy Piotrowskiej. W każdej spotyka się z inną sytuacją, czy zachowaniem znanym dobrze jemu, jak i rodzicom.
Mam tu na myśli: strach, dbanie o zęby, oczekiwanie
na rodzeństwo, kapryszenie, niechęć do jedzenia,
czy zasypiania. W książce Tupcio Chrupcio. Nie dam sobie dokuczać tytułowy bohater idzie do przedszkola.
Jest zadowolony i nie spodziewa się, że będzie musiał stawić czoła grupce starszaków, którzy będą mu dokuczać.
Pierwszego dnia zauważa chłopców w czerwonych czapeczkach, z którymi chętnie pobawiłby się. Choć są starsi - odważa się ich spytać o to, czy może się z nimi pobawić. Na taką prośbę – trójka odpowiada śmiechem. Zjadają potem ciastko, które mama specjalnie dla niego upiekła i malują farbami jego ukochanego misia. Na początku jest mu smutno i mimo pocieszania przez koleżankę z przedszkola – Tupcio Chrupcio siedzi w kąciku. Po kolejnych wybrykach kolegów jest już naprawdę zły. Wraca do domu i rozrywa maskotkę malutkiej siostrzyczki. Postanawia w końcu opowiedzieć o tym, co się wydarzyło w przedszkolu mamie. Mama pierze misia, a Tupciowi jest lżej. Następnego dnia starszacy przestają mu dokuczać, ale zaczynają wyśmiewać innego malucha. Co zrobi w nowej sytuacji?
Szepnę tylko, że prawdziwych przyjaciół można znaleźć wszędzie :)
Uda się to i tym razem, a prześladowców dopadnie ręka przedszkolnej sprawiedliwości!
Eliza Piotrowska dziecięcą szatą opisuje ważny problem. Na przykładzie myszki, z którą maluch od razu się zaprzyjaźnia pokazuje, jak mimo tego, że jest się małym, można sobie poradzić z przykrościami, na które nie było się gotowym. Dziecko widzi, że Tupcio Chrupcio początkowo jest smutny, potem zły i te emocje w takiej sytuacji są naturalne. Ulgę przynosi mu powiedzenie mamie o tym, co dzieje się w przedszkolu. Mały czytelnik na przykładzie doświadczenia Tupcia Chrupcia zauważa, że warto mówić o swoich problemach dorosłym.

http://bajarkanatopie.blog.pl/?p=311&preview=true&preview_id=311&preview_nonce=b6a23d29cf

Tupcio Chrupcio to dzielna myszka, która ma takie problemy, jak każdy maluszek. Młody czytelnik utożsamia się
z sympatyczną postacią znaną od lat z serii książeczek
Elizy Piotrowskiej. W każdej spotyka się z inną sytuacją, czy zachowaniem znanym dobrze jemu, jak i rodzicom.
Mam tu na myśli: strach, dbanie o zęby, oczekiwanie
na rodzeństwo, kapryszenie, niechęć do...

Yeti. Co o nim wiemy i czy to informacje z pierwszej ręki? ;)

Uno i Mati mieli okazję sprawdzić na własnej skórze. Niespodziewanie przygoda rozpoczyna się, kiedy chłopcy wychodzą pozjeżdżać na desce po śniegu. Niestety zimą w lesie łatwo się zgubić,
więc dla pocieszenia zjadają podarowane przez tatę mandarynki.
Zaskoczeni chłopcy zauważają stojącego przed nimi Yeti we własnej osobie (Uno wie już trochę
o świecie, więc bez trudu rozpoznaje postać – znaną dotąd z książek).
Jak się okazuje celem susowego biegu jest przytulny dom porywacza. Yeti postanawia przygotować posiłek, co wzbudza u chłopców nie lada niepokój…
Prosty język i krótkie zdania sprawiają, że historia jest dostępna nawet dla najmłodszych. Zapewniam, że zabawny i niezrozumiały język Yeti przyniesie z pewnością czytającym wiele frajdy.
Trudno też pominąć piękne kolorem i wyraziste ilustracje, które stworzył Benjamin Chaud.

Warto zwrócić uwagę na inny aspekt tej niepozornej historii. Dzieci z domu wyprawia tata, dając mandarynki. Obiecuje, że po powrocie zrobi naleśniki. Trudno powiedzieć, czy mama wyszła do koleżanki, czy w rodzinie chłopców nie ma jej niestety już od lat. I tu kryje się wartość tej książki. Brak tam gotowego przepisu na rodzinę – na rodzinę, która jest szczęśliwa. Ten szczegół może posłużyć bardzo ważnej rozmowie z nieco starszym, choć wciąż małym i uważnym czytelnikiem.
To tylko połowa przygody. Jak historia się skończy i czy dania przygotowane przez rodzinę Yeti będą smakowały?


http://bajarkanatopie.blog.pl

Yeti. Co o nim wiemy i czy to informacje z pierwszej ręki? ;)

Uno i Mati mieli okazję sprawdzić na własnej skórze. Niespodziewanie przygoda rozpoczyna się, kiedy chłopcy wychodzą pozjeżdżać na desce po śniegu. Niestety zimą w lesie łatwo się zgubić,
więc dla pocieszenia zjadają podarowane przez tatę mandarynki.
Zaskoczeni chłopcy zauważają stojącego przed nimi Yeti we...

Główny bohater bardzo chce mieć rodzeństwo, jednak gdy siostrzyczka pojawia się w rodzinie jest zupełnie inaczej, niż sobie dotąd wyobrażał. Mama nie ma dla niego tyle czasu, co wcześniej, a z siostrzyczką nie da się jeszcze pobawić, więc chłopiec na różne sposoby próbuje zwrócić na siebie uwagę.

www.bajarkanatopie.blog.pl

Główny bohater bardzo chce mieć rodzeństwo, jednak gdy siostrzyczka pojawia się w rodzinie jest zupełnie inaczej, niż sobie dotąd wyobrażał. Mama nie ma dla niego tyle czasu, co wcześniej, a z siostrzyczką nie da się jeszcze pobawić, więc chłopiec na różne sposoby próbuje zwrócić na siebie uwagę.

www.bajarkanatopie.blog.pl

Franklin, zjednujący sobie młodych czytelników an potęgę tym razem wyczekuje niecierpliwie siostrzyczki, poszukuje wiosny i czeka na to, aby jego fasolka ze szkolnej hodowli wykiełkowała. Bardzo dobry pomysł dla dzieci, które zostaną niedługo starszym rodzeństwem ;)

www.bajarkanatopie.blog.pl

Franklin, zjednujący sobie młodych czytelników an potęgę tym razem wyczekuje niecierpliwie siostrzyczki, poszukuje wiosny i czeka na to, aby jego fasolka ze szkolnej hodowli wykiełkowała. Bardzo dobry pomysł dla dzieci, które zostaną niedługo starszym rodzeństwem ;)

www.bajarkanatopie.blog.pl

Warto przeczytać. Rzeczowo i przystępnie opisuje realne niepokoje związane z pojawieniem się w rodzinie drugiego dziecka. Podsuwa także rodzicom niezawodny pomysł, za pomocą którego można pomóc dziecku zrozumieć, że nowy członek rodziny nie jest konkurencją, a serca są magiczne i w swoich kieszonkach mają miejsce dla wszystkich! :)

Warto przeczytać. Rzeczowo i przystępnie opisuje realne niepokoje związane z pojawieniem się w rodzinie drugiego dziecka. Podsuwa także rodzicom niezawodny pomysł, za pomocą którego można pomóc dziecku zrozumieć, że nowy członek rodziny nie jest konkurencją, a serca są magiczne i w swoich kieszonkach mają miejsce dla wszystkich! :)