Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielki plus tej historii to poważne potraktowanie strachu. Nikt nie mówi "nie bój się", co więcej tata Tupcia zwraca uwagę, że niekiedy strach może być ratunkiem, bo boimy się tego, czego nie znamy i akurat może się tak zdarzyć, że dzięki temu będziemy ostrożniejsi. Doceniam ten drobiazg. Historia jest dość dynamiczna, bo okazuje się, że Tupcio boi się wielu kwestii, natomiast wątek o starszych kolegach z przedszkola jest moim zdaniem z pupy - nie pasuje do niczego, jest niejasny (starsi koledzy fuczą na Tupcia nie wiadomo dlaczego) i nie wnosi wiele nowego do historii.