Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny tom trzyma niewygórowany poziom poprzednich. Lekko się czyta, bez zaskakujących zwrotów akcji czy zagadek. Jednak jest na tyle interesująca, że chce się czytać dalej.
W sam raz na upalne dni.

Kolejny tom trzyma niewygórowany poziom poprzednich. Lekko się czyta, bez zaskakujących zwrotów akcji czy zagadek. Jednak jest na tyle interesująca, że chce się czytać dalej.
W sam raz na upalne dni.

Jak na razie - najlepszy tom.

Jak na razie - najlepszy tom.

Przy wgłębianiu się w lekturę czułem się jakbym słuchał starego dziadka albo pijanego wujka, który coś opowiada, lejąc tyle wody, że już sam nie wie jak dopłynąć do brzegu.
Z całej książki podobały mi się dwa opowiadania.

Przy wgłębianiu się w lekturę czułem się jakbym słuchał starego dziadka albo pijanego wujka, który coś opowiada, lejąc tyle wody, że już sam nie wie jak dopłynąć do brzegu.
Z całej książki podobały mi się dwa opowiadania.

Dla mnie miejscami trudna do przełknięcia lub po prostu nudna. Niektóre opisy pomijałem niemal tak samo jak u Alfreda Szklarskiego w serii "Przygody Tomka". Ale fabuła pcha mnie dalej i jestem ciekawy zakończenia w kolejnym, ostatnim tomie.

Dla mnie miejscami trudna do przełknięcia lub po prostu nudna. Niektóre opisy pomijałem niemal tak samo jak u Alfreda Szklarskiego w serii "Przygody Tomka". Ale fabuła pcha mnie dalej i jestem ciekawy zakończenia w kolejnym, ostatnim tomie.

Powtórzę po poprzednikach: najciekawszy tom z 1-3. Co będzie dalej?

Powtórzę po poprzednikach: najciekawszy tom z 1-3. Co będzie dalej?

Książka napisana w 1912 roku w formie pamiętnika. Niewiele dialogów, ale jak już się pojawiają, to właśnie one świadczą o leciwości tej książki. Są zbytnio patetyczne. W czytaniu mocno mi przeszkadzała pamięć z obejrzanego wcześniej filmu "Johny Catrer". Autorzy tego filmu zaczerpnęli, wymieszali i zniekształcili wątki z całego cyklu Marsjańskiego. Największym zaskoczeniem dla mnie w tej książce był opis posiłku Johnego w Zodandze. Autor opisał dzisiejszą żywność GMO...

Książka napisana w 1912 roku w formie pamiętnika. Niewiele dialogów, ale jak już się pojawiają, to właśnie one świadczą o leciwości tej książki. Są zbytnio patetyczne. W czytaniu mocno mi przeszkadzała pamięć z obejrzanego wcześniej filmu "Johny Catrer". Autorzy tego filmu zaczerpnęli, wymieszali i zniekształcili wątki z całego cyklu Marsjańskiego. Największym zaskoczeniem...

Uff. Dobrnąłem do końca. Miałem zamiar jeszcze coś poczytać tego autora, ale chyba sobie daruję.

Uff. Dobrnąłem do końca. Miałem zamiar jeszcze coś poczytać tego autora, ale chyba sobie daruję.

Jak kiedyś czytałem powieści Sienkiewicza o przygodach Tomka, często omijałem przydługaśne opisy przyrody, zwierząt itp. Ta książka jest zupełnym przeciwieństwem. Czytałem ją jak niemal instrukcję obsługi pralki. Ale na szczęście ma w sobie "coś" co spowodowało, że przeczytałem do końca i sięgnę po następny tom. Dopiero w epilogu dowiadujemy się, że autor wcześniej popełnił całe cykle o Wszechświecie Pierworodnych (chyba nie tłumaczone i nie wydawane w Polsce) i akcja Starship jest osadzona w tym dawniej wykreowanym świecie.

Jak kiedyś czytałem powieści Sienkiewicza o przygodach Tomka, często omijałem przydługaśne opisy przyrody, zwierząt itp. Ta książka jest zupełnym przeciwieństwem. Czytałem ją jak niemal instrukcję obsługi pralki. Ale na szczęście ma w sobie "coś" co spowodowało, że przeczytałem do końca i sięgnę po następny tom. Dopiero w epilogu dowiadujemy się, że autor wcześniej...

Zdarzyło mi się czytać stare, wręcz leciwe książki z gatunku s-f. Były niejednokrotnie infantylne, ale w taki uroczy sposób, że z przyjemnością zostawałem z nimi do końca. Pierwszy raz trafiłem na tak słabą książkę. Słabą od samej konstrukcji akcji, którą z początku czyta się jak zbiór słabo powiązanych opowiadań, aż po całkowicie wyssane z palca hiper możliwości wynalazcze trojga ludzi. Wspomniane wynalazki oczywiście powstają z potrzeby chwili w danej chwili i w ciągu chwili... Brak jakiejkolwiek logiki w tej materii. Autor tak grubo nakreśli bohaterów, że w zasadzie wcale ich nie poznałem i nie polubiłem. Aż gryzie w oczy podczas czytania...
To mój pierwszy i ostatni tom.

Zdarzyło mi się czytać stare, wręcz leciwe książki z gatunku s-f. Były niejednokrotnie infantylne, ale w taki uroczy sposób, że z przyjemnością zostawałem z nimi do końca. Pierwszy raz trafiłem na tak słabą książkę. Słabą od samej konstrukcji akcji, którą z początku czyta się jak zbiór słabo powiązanych opowiadań, aż po całkowicie wyssane z palca hiper możliwości wynalazcze...

Autor od "Ścieżki Skarabeusza" porzucił wielowątkowość. Skupił się na przygodach pojedynczych bohaterów. O ile poprzedni to zbyt mocno mnie nie poruszył, o tyle "Morska Straż" jest rewelacyjna. Świetnie nakreślony podmorski świat, logicznie wyjaśnione jego zasady działania. Co przyniesie kolejny tom?

Autor od "Ścieżki Skarabeusza" porzucił wielowątkowość. Skupił się na przygodach pojedynczych bohaterów. O ile poprzedni to zbyt mocno mnie nie poruszył, o tyle "Morska Straż" jest rewelacyjna. Świetnie nakreślony podmorski świat, logicznie wyjaśnione jego zasady działania. Co przyniesie kolejny tom?

Czytając, miałem wrażenie przejażdżki rollercoasterem. Raz akcja przyspiesza, raz zwalnia. Miejscami nudna, za chwile porywająca... Mimo wszystko uważam ja za bardzo dobrą.

Czytając, miałem wrażenie przejażdżki rollercoasterem. Raz akcja przyspiesza, raz zwalnia. Miejscami nudna, za chwile porywająca... Mimo wszystko uważam ja za bardzo dobrą.

Było to moje pierwsze zetknięcie z prozą Tchaikowskiego. Początkowo trudno mi było "wgryźć" się w wymyślony przez autora świat. Ale z każdym rozdziałem było tylko lepiej. Bardzo dobra książka, takie fantasy opowieści z spod znaku "płaszcza i szpady".

Było to moje pierwsze zetknięcie z prozą Tchaikowskiego. Początkowo trudno mi było "wgryźć" się w wymyślony przez autora świat. Ale z każdym rozdziałem było tylko lepiej. Bardzo dobra książka, takie fantasy opowieści z spod znaku "płaszcza i szpady".

Świetnie się czyta. Jest w niej kilka rzadko spotykanych pomysłów: abordaże i broń biała. Przyznaję, że mnie te pomysły zaskoczyły. Ogólnie można posumować cytując klasyka:
"Gdybyśmy dwa takie czołgi mieli, to byśmy se sami tę wojnę wygrali… – Bogdan Smoleń “Ostry dyżur” (1984)"

Świetnie się czyta. Jest w niej kilka rzadko spotykanych pomysłów: abordaże i broń biała. Przyznaję, że mnie te pomysły zaskoczyły. Ogólnie można posumować cytując klasyka:
"Gdybyśmy dwa takie czołgi mieli, to byśmy se sami tę wojnę wygrali… – Bogdan Smoleń “Ostry dyżur” (1984)"

Pięknie napisana, wciągająca opowieść.

Pięknie napisana, wciągająca opowieść.

Lekka lektura, w sam raz na kwarantannę.

Lekka lektura, w sam raz na kwarantannę.

Nadal nie potrafię wskazać w pełni pozytywnych bohaterów. Pomysł na Świat - rewelacyjny.

Nadal nie potrafię wskazać w pełni pozytywnych bohaterów. Pomysł na Świat - rewelacyjny.

Cztery opowiadania, w tym dwa publikowane w poprzednich tomach. Czuję się lekko zawiedziony.

Cztery opowiadania, w tym dwa publikowane w poprzednich tomach. Czuję się lekko zawiedziony.

Epilog rozłożył mnie na łopatki. Rewelacyjna książka!

Epilog rozłożył mnie na łopatki. Rewelacyjna książka!

Tom drugi - o niebo lepszy od pierwszego.

Tom drugi - o niebo lepszy od pierwszego.

Lekka, łatwa i przyjemna. Po prostu relaksująca.

Lekka, łatwa i przyjemna. Po prostu relaksująca.