Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczynając "Bez winy" nie miałam dużych oczekiwań co do tej pozycji, głownie dlatego, że bardzo chwalona "Bez słów" lekko mnie zawiodła. Niewiele o niej słyszałam, więc czytanie zaczęłam bez jakiejkolwiek wiedzy o tematyce książki czy też pojawiających się w niej wątkach. Jednak bardzo miło się zaskoczyłam, a styl pisania Mii Sheridan sprawił, że "Bez winy" przeczytałam błyskawicznie.

Głównych bohaterów poznajemy w trudnym dla nich momencie życia. Kira została bez mieszkania i pieniędzy, dodatkowo nie ma wsparcia ze strony rodziny. Graysonowi brakuje pieniędzy na przywrócenie świetności winnicy, którą pozostawił mu ojciec. Pewnego dnia losy tej dwójki się krzyżują, a w głowie dziewczyny rodzi się niecodzienny plan. Proponuje Graysonowi układ, który ma pomóc obojgu z nich wyjść z tarapatów. Jednak sytuacja w jakiej się znajdą może zmienić ich życie o 180°. Czy zdecydują się podjąć ten krok? Żeby się tego dowiedzieć musicie sięgnąć po "Bez winy".

Na początku myślałam, że ta książka niczym mnie nie zaskoczy, jednak nic bardziej mylnego. Po drodze pojawia się bardzo wiele wątków pobocznych, dotyczących dwójki głównych bohaterów, ich rodzin, przyjaciół. Postacie były świetnie wykreowane, a te drugoplanowe wątki dawały pełen obraz. To jedna z tych książek, w której odczuwałam do głównego bohatera - Graysona wszystkie emocje po kolei. W jednym momencie mnie bawił, w innym rozkochiwał, a w kolejnym miałam ochotę nim potrząsnąć. W tej książce wszyscy skrywają większe lub mniejsze sekrety i nikt nie jest bez winy. Uwielbiam to wydanie Mii Sheridan i oby więcej takich historii.

Zaczynając "Bez winy" nie miałam dużych oczekiwań co do tej pozycji, głownie dlatego, że bardzo chwalona "Bez słów" lekko mnie zawiodła. Niewiele o niej słyszałam, więc czytanie zaczęłam bez jakiejkolwiek wiedzy o tematyce książki czy też pojawiających się w niej wątkach. Jednak bardzo miło się zaskoczyłam, a styl pisania Mii Sheridan sprawił, że "Bez winy"...

"Lato koloru wiśni" to nie jest książka, która zaskoczy czytelnika zwrotami akcji czy oryginalną fabułą. Mimo to jest to jedna z moich ulubionych pozycji jakie dotychczas przeczytałam. Wszystko za sprawą sarkastycznego poczucia humoru głównej bohaterki - Emely. Dawno się tyle nie uśmiałam co podczas czytania tej książki, a w niektórych momentach nawet płakałam ze śmiechu.

Sama historia jest dosyć przewidywalna i od samego początku domyśliłam się kto jest tajemniczym internetowym wielbicielem Emely, ale to nie zepsuło mi przyjemności czytania, wręcz przeciwnie - nie mogłam się oderwać.

Jeśli ktoś polubi tak jak ja "Lato koloru wiśni", to z całą pewnością może sięgnąć po kontynuację losów Emely i Elyasa, a na pewno się nie zawiedzie. Polecam!

"Lato koloru wiśni" to nie jest książka, która zaskoczy czytelnika zwrotami akcji czy oryginalną fabułą. Mimo to jest to jedna z moich ulubionych pozycji jakie dotychczas przeczytałam. Wszystko za sprawą sarkastycznego poczucia humoru głównej bohaterki - Emely. Dawno się tyle nie uśmiałam co podczas czytania tej książki, a w niektórych momentach nawet płakałam ze śmiechu....

Tyle dobrego słyszałam o tej pozycji, że bez wahania ją zamówiłam. Oczekiwałam wiele i niestety mocno się rozczarowałam. Według mnie "Prawo Mojżesza" jest przeciętne. Część "Przed" strasznie mnie znudziła, ciągnęła się w nieskończoność i co chwilę odkładałam książkę. W części "Po" było dużo lepiej, jednak ciągle brakowało mi tego czegoś. Czekałam na wielkie emocje, łzy, a jedyne co dostałam to rozczarowanie. Nie potrafiłam wczuć się w tragedię głównych bohaterów, a zazwyczaj nie mam z tym problemu i szybko zatracam się w świecie wykreowanym przez autora. Wielka szkoda.

Tyle dobrego słyszałam o tej pozycji, że bez wahania ją zamówiłam. Oczekiwałam wiele i niestety mocno się rozczarowałam. Według mnie "Prawo Mojżesza" jest przeciętne. Część "Przed" strasznie mnie znudziła, ciągnęła się w nieskończoność i co chwilę odkładałam książkę. W części "Po" było dużo lepiej, jednak ciągle brakowało mi tego czegoś. Czekałam na wielkie emocje, łzy, a...