Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo rozbudowany, kompleksowy reportaż dotyczący tytułowego zagadnienia, który kosztował autorkę ogrom pracy.

Bardzo rozbudowany, kompleksowy reportaż dotyczący tytułowego zagadnienia, który kosztował autorkę ogrom pracy.

Reportaż napisany poetyckim stylem, który w moim odczuciu w pewnym momencie przytłoczył treść.

Reportaż napisany poetyckim stylem, który w moim odczuciu w pewnym momencie przytłoczył treść.

Lubię autorkę i jej przemyślenia i tylko dlatego tę książkę przeczytałam; w przeciwnym wypadku zupełnie by mi się nie podobała. Kilka ciekawych, mądrych spostrzeżeń, sporo banałów, ale niektórych z nich akurat w tym momencie potrzebowałam. Miła książka pod kocyk, ale pewnie szybko wyleci mi z głowy.

Lubię autorkę i jej przemyślenia i tylko dlatego tę książkę przeczytałam; w przeciwnym wypadku zupełnie by mi się nie podobała. Kilka ciekawych, mądrych spostrzeżeń, sporo banałów, ale niektórych z nich akurat w tym momencie potrzebowałam. Miła książka pod kocyk, ale pewnie szybko wyleci mi z głowy.

Podziwiam pracę i obiektywizm autorek. Książka nie jest jedynie zbiorem historii, posiada też interesujące zaplecze teoretyczne, napisany w bardzo przystępny sposób; z pełną wrażliwością na to, że nie każda osoba czytająca ma pewien zasób wiedzy.

Podziwiam pracę i obiektywizm autorek. Książka nie jest jedynie zbiorem historii, posiada też interesujące zaplecze teoretyczne, napisany w bardzo przystępny sposób; z pełną wrażliwością na to, że nie każda osoba czytająca ma pewien zasób wiedzy.

Na początku lektury tej bardzo krótkiej książki (w ebooku miała niecałe 190 stron) miałam wrażenie, że jest to kolejny reportaż z serii "wymówka do napisania autobiografii". Tytuł mówi "relacja z centrum ratowania życia", a niewiele tej relacji w książce znajdziemy. Tym sposobem początek książki wypełniają nam kilkustronicowe opisy złej oceny w technikum i podobne wątki autobiograficzne. W dodatku ta "prywata", która dla tematu książki jest istotna - np. czy autorowi udało się połączyć studia z pracą i jak je ukończyć oraz jak praca wpływała na jego relacje i hobby - są pominięte.

Jest sporo narzekania na system, co w mojej opinii jest najbardziej wartościową i merytoryczną stroną książki, chociaż niepozbawioną wad. Wielokrotnie powtarzają się te same wątki.

O samych rozmowach na 112 dowiedzieć się można bardzo mało. Autor zadaje kilka retorycznych pytań o mniej oczywiste przypadki, ale nigdy na nie nie odpowiada. Opisane przypadki zawierają tyle zbiegów okoliczności czy nieprofesjonalnych wypowiedzi, że aż ciężko w nie uwierzyć.

Na końcu mamy moralizatorskie, głębokie refleksje w stylu "zatrzymaj się i powiedz rodzinie, że ich kochasz, bo jutro możesz nie żyć". Ach, no i cały rozdział poświęcony temu, jak było w "7 metrów pod ziemią" - zdecydowanie bardziej warto poświęcić 20 minut na przesłuchanie wywiadu niż 2-3 godziny na lekturę tej książki.

Na początku lektury tej bardzo krótkiej książki (w ebooku miała niecałe 190 stron) miałam wrażenie, że jest to kolejny reportaż z serii "wymówka do napisania autobiografii". Tytuł mówi "relacja z centrum ratowania życia", a niewiele tej relacji w książce znajdziemy. Tym sposobem początek książki wypełniają nam kilkustronicowe opisy złej oceny w technikum i podobne wątki...